Eigenlijk alleen de fotoboeken (emotionele waarde).

De bordspellencollectie, maar dat is niet echt een item.

Ik heb ergens nog een klein stuk pijpje dat romeinen bij het roken van tabak hebben gebruikt. Ooit gevonden in het zand. Heb het nooit laten taxeren of zo, dus zou niet weten wat het waard is.

Voor mij zijn dat mijn zelf gemaakte borduurwerken. Niet alleen vanwege het werk wat erin zit, maar ook omdat ik de afbeeldingen mooi vind en ook passen bij wie ik ben.

Ik denk dat dat bij ons onze fotomuur is: eigen foto’s van gemaakte reizen, afgedrukt op 60x40. Gaat om een muur van zo’n 20m2 dus daar kan wel wat op. Het heeft voornamelijk veel emotionele waarde. Verkopen zou ik niet zo snel doen denk ik.

Ik zou eigenlijk niks kunnen opnoemen. Maar de schilderen van mijn opa’s zijn voor mijzelf heel waardevol.
Ook de spullen die mijn vriend zelf gemaakt heeft zijn voor mij waardevol.
Maar wat een ander daarvoor zou willen geven? Geen idee.

Mijn Cambridge diploma heeft wel een ingelijst ereplekje in de gang boven.

Emotioneel gezien hecht ik wel veel waarde aan onze kookboekencollectie, met name de oude Amerikaanse boeken die ik door de jaren heen heb verzameld.

En de vitrine met souvenirs vind ik ook waardevol (emotioneel gezien met name).

Qua waarde denk ik onze wijncollectie. We hebben zo'n 300 flessen wijn in de wijnkelder, waaronder een paar hele oude, zoals eentje die tijdens de Tweede Wereldoorlog is gemaakt, eentje uit 1948, vijftigerjaren en uit onze geboortejaren. Ook hebben we een zogenaamde honor shelf met reeds leeggedronken flessen die we vanwege emotionele waarde bewaren en neerzetten. En de collectie kurken van leeggedronken flessen is ook leuk, in twee vazen.

Ik bedenk me net dat ik/we best veel stukken hebben waar ik trots op ben.
Onze keuken heb ik bij elkaar gezocht op marktplaats, het zijn allemaal Piet Zwart kasten en stukken. Deze heb ik opgeknapt en passend gemaakt zodat we nu echt een mooie lieve houten keuken hebben, geverfd in mat krijt licht blauw. Ik zou hem niet zomaar verkopen, misschien als we verhuizen ofzo.

Verder heb ik nog wat bijzondere lampen gekocht op mijn vele rommelmarkt en kringloop strooptochten. De dierbaarste een lamp van ontwerper Verner Panton. Ik kocht hem voor 65euro, toen mijn toenmalige vriendje me had bedrogen. Ik had net een nieuw huis gehuurd, en ik keek die avond naar die lamp, en zag al die lagen en bedacht me dat ik gewoon weer een laagje verder was.
Die lamp zou ik nooit wegdoen, voor mij staat hij symbool voor steeds weer verder gaan, en bij je kern blijven.

@ Tom is die dan helemaal al vol, of doe er na iedere reis er een bij? Mooi afbeeldingsfornaat, 60x40.
@sillyone,lijst je de werken in, of zet je zoiets neer? Een kennis van mij burduurt ook heel mooi, van haar heb ik geleerd dat borduren alles behalve oubollig is en het echt heel ingewikkeld kan zijn. (of ik begrijp het gewoon onvoldoende)
@marin leuk hoe jullie de wijnen helemaal doorvoeren in jullie leven.
@soleil je maakt me nieuwsgierig, wat maakt je vriend?

Ik heb ze idd laten inlijsten met of zonder passe-partout.

Nee zeker niet vol! Ze hangen ook niet ‘recht in lijn’ maar meer speels op de muur. Af en toe bestellen we wat foto’s bij waardoor we inmiddels al weer wat achterlopen op het gemaakte aantal reizen.

Jouw keuken klinkt echt supertof! Cool dat je het zelf gezocht en ‘gemaakt’ hebt.

Leuke vraag!

Voor mij is dat de oude potkachel die vroeger bij mijn grootouders in huis stond. De kachel die mijn vader vroeger als klein mannetje heel vaak aan heeft gestoken.
En de andere is een grote staande lamp die van mijn schoonzus is geweest, zij leeft helaas niet meer.

Hier is het onze grote iepenhouten eettafel die mijn man zelf heeft gemaakt. Die wil ik echt niet kwijt, daar brengen we zoveel uur aan door!

Pollepel die keuken klinkt heel gaaf!

Wij hebben 1 serieus kunstwerk van een redelijk bekende kunstenaar, mijn schoonouders kennen hem toevallig waardoor we dit schilderij voor een leuke prijs konden kopen. Zijn schilderijen zijn redelijk wat waard. Het is ook echt een eyecatcher in huis.

Verder staat ons huis vol met dingen die we tijdens onze reizen hebben gekocht. Bijvoorbeeld een groot gekleurd Peruaans kleed en hebben we wat snuisterijen geërfd en een perzisch tapijt dat mijn vriend heeft geërfd.

Iets enorm speciaals heb ik niet echt denk ik, maar er zijn wel wat dingen waar ik zelf heel blij van word zonder dat ze persé heel bijzonder of veel waard zijn. Een van deze dingen is een kleine lijst met daarin een ets uit de jaren 60 van een kind met een pop. Een ik heb laatst een hele toffe vintage mobile gescoord met capiz schelpen eraan. Ik vind verder ook de dingen die ons huis persoonlijk maken leuk, zoals foto’s, dingen die de kinderen gemaakt hebben, souvenirs van bijvoorbeeld vakanties.

Ik vind ons steigerhouten drieluik met een wereldkaart wel het pronkstuk van ons huis. Het is gewoon de eyecatcher van de woonkamer. En ik heb op zolder een buikkastje staan die van mijn opa en oma is geweest. Daar stond de tv altijd op. Toen mijn oma overleed heb ik dat als erfstuk gekregen. Plus de koekjestrommel. Geen drol waard maar ik heb wel hele warme herinneringen aan dat trommeltje.

Ik zou zelf eigenlijk nog wel een echt schilderij of schets van V.incent van G.ogh willen hebben. Ik ben familie van hem en zou dat wel bijzonder vinden om te hebben. Maar dat is voor mij onbetaalbaar en ik heb verder ook geen contact met zijn familie die dichterbij hem stond dus dat is helaas niet voor mij weggelegd.

Qua emotionele waarde vooral de pentekeningen van mijn opa.

Verder hebben we wel een aantal items die ik liever niet weg doe, maar die vind ik nog niet onvervangbaar zeg maar.
Zo hebben we 2 vintage String boekenrekjes waar ik super blij mee ben maar het is niet iets wat ik voor geen goud kwijt wil.
De echte pronkstukken die ik zou willen hebben en nooit meer kwijt zou willen, heb ik nog niet

De salontafel. Hij is nog van mijn opa en oma geweest en ik heb hem nu in huis. Tijdloos exemplaar door opa zelf gemaakt van hout van de schuur van zijn oudelijk huis en daarom veel emotionele waarde.

De buffetkast uit plusminus 1900 die mijn overgrootouders hebben laten maken voor hun huwelijk. Hij heeft steeds bij wisselende familieleden gestaan en nu heb ik hem al een aantal jaar. Ik zou hem nooit verkopen, hij blijft in de familie, dus zou dan naar een ander familielid gaan.