Lastig hoor! Kan me voorstellen dat je dat gevoel krijgt, maar daar zal het waarschijnlijk niet aan liggen.
Hoe eet ze als ze samen met je vriend is?
Eet ze op het kdv andere dingen dan thuis?

Op zich is een periode niet of amper eten niet zo erg, maar afvallen is niet de bedoeling. Wel vreemd dat ze afvalt, zeker gezien de hoeveelheid bv die ze nog krijgt. Heb je wel echt goed gewogen? Op dezelfde weegschaal?

Dus yoghurt vindt ze lekker. Heb je dat al eens 's ochtends of 's middags gegeven met muesli/cruesli? Misschien is ze geen broodfan. Of pap?
Jij laat haar zelf eten toch? Of voer je haar soms?

En fruit? Is er geen enkele soort die ze echt lekker vindt?

Misschien ook een idee om iets medisch uit te sluiten? Heeft ze last van haar mond of keel?

Ik probeer mee te denken, maar ik weet eigenlijk niet of je daar wel op zit te wachten.

Toen ik de deur van de schuur dichtdeed en N zijn vinger ertussen zat, moest gehecht worden

In het vliegtuig was J op mijn schoot in slaap gevallen dus ik wilde de armleuning nasr beneden doen want haar hoofd op mijn arm was zwaar. Vingertje ertussen!

Toen in mijn boodschappen in de super stond af te rekenen ging N aan een tafel hangen die omviel boven op zijn hoofd. Weer te hechten.

Toen ik op kraambezoek was ging J alleen de trap af. Mijn gevoel zei dat ik heen moest maar ik kreeg net de baby in mijn armen. En jahoor, J viel van de trap en brak haar arm.

Wat een ontaarde moeder he?

Over het algemeen durf ik te zeggen dat ik geen slechte moeder ben.
Maar wanneer ik stress heb...
Pfff dan vind ik het toch wel erg zwaar en kan ik erg onredelijk zijn. Ik moet er dan ook vaak om huilen als ik weer boos uit de hoek kom. Want mijn oudste is daar sowieso al erg gevoelig voor. Die voelt mij altijd haarfijn aan.

En vannacht had ik het ook moeilijk. Ik kwam uit mijn werk en kan dan pas tegen half 1 naar bed. Dat komt omdat ik pas half 12 klaar ben dan nog reistijd en als ik thuis ben nog kolven etc...
Nou toen begon de ellende... Jongste dochter sliep pas om half 3 en ik heb steeds met haar gelopen, maar niks was goed. En wat er dan is? Geen idee. Maar dan accepteerd ze de borst niet, geen speen ze wil niet liggen of zitten. Gewoon moe denk ik maar toch niet in slaap kunnen vallen. Maar ik ga dan maar naar beneden want ik wil niet dat de oudste wakker wordt, want ja die moet de volgende dag gewoon naar school. Al met al raak ik dan aardig gefrustreerd. En nu ben ik kapot. Want om half 7 moest ik er alweer uit.

Toen ik de oudste een klein (en zacht) tikje tegen haar bovenbeen gaf.
Ik was haar aan het verschonen en zwanger van de jongste. Ze trapte toen (onbewust) flink hard in mijn buik.
Daar schrok ik zo enorm van dat ik haar een tikje gaf. Niet eens hard, volgens mij had ze het niet eens in de gaten maar ik was er helemaal ondersteboven van. Heb geloof ik een maand lang moeten huilen als ik er aan dacht.

Ik voel me niet vaak een slechte moeder, maar vorige week... tja. Ik ging haar omkleden in haar kamer, ik was op haar bed gaan zitten, l stond voor me. Opeens draaide ze zich om, nam een sprint naar de deur, omdat ze met me zat te dollen. Helaas dus haar deur niet dichtgedaan en ook het traphek niet (we gingen immers alleen maar omkleden).Jullie voelen m aankomen-l struikelde en schoot door... zo de trap af. Is echt van bovenaan naar beneden gevallen... toen voelde ik me echt n slechte moeder.

Oh ik weet het nog zo goed. Mijn zoontje 'zat' op mijn schoot en maakt ineens een snelle beweging naar achter. Ik was op visite en had de pech dat ik op een stoel met leuning zat. Hij stootte dus zijn hoofd en begon heel hard te huilen. Men wat voelde ik me slecht toen

Ik voel me de laatste weken best wel een slechte moeder.. Ik kan gewoon niet veel hebben en geef af en toe wel eens een sneer. Ook heb weinig puf om ergens naar toe te gaan. En daar voel ik me erg schuldig over De tv staat hier ook meer aan dan normaal. De laatste 2 weken gaan opzich wel weer omdat ik niet meer zo moe en misselijk ben.

En m'n zoon zou eigenlijk allang zindelijk zijn geweest (vandaag plasje op het potje en gepoept op de wc) maar ik heb gewoon de puf even niet om het door te zetten en stel het iedere keer uit.

tja wat is slecht? Als ik hem bewust zou mishandelen, verwaarlozen of wat aan doen ja dan zou ik mezelf een slechte moeder vinden. Ik heb wel geregels 'oeps wat dom van mezelf' momentjes. Zoals de babyfoon niet aan doen wat Susan verteld is hier heel herkenbaar. Of dat hij struikelt over mijn voeten als we ergens moeten wachten.

Dat bedoelde ik eigenlijk ook meer hoor SarahKey, van die *oeps*-momentjes

Ik voel me vaak een slechte moeder. Na mijn ontslag bij m'n vorige werkgever ben ik ergens anders gaan werken voor 2,5 dag een halve dag minder dan ik deed en had echt het idee meer tijd met de kinderen door te brengen. Daarna kreeg ik de vraag of ik 3 dagen wilde werken en nu zijn het er 4 verdeeld over 5 dagen. Ik heb dan wel 2 ochtenden per week vrij maar ik vind het echt te veel. Waarschijnlijk kan ik in november weer naar minder uren maar ik voel me op het moment echt een slechte moeder...

Ik voel me een slechte moeder als D of J maar blijft huilen als we ergens zijn en ze niet voor rede vatbaar zijn.

En ja, ik kan er niks aan doen maar ik voel me dan zo beken van "zij krijgt haar eigen kinderen niet eens stil!"
Maar gelukkig gebeurt dit Zelden.

Ik voel me soms zo' n slechte moeder omdat ik 4 dagen per week werk ( wat zou ik graag 1 dag minder willen werken!) en ik soms wat prikkelbaar ben vooral door de zwangerschap . Ik kan dan weinig geduld opbrengen wat ik dan weer sneu vind. Ik probeer dat dan gelijk weer te compenseren door hem veel te knuffelen en dingen met hem te doen die hij erg leuk vind.

Ik voelde me een slechte moeder in 2011 en begin 2012 toen ik niet lekker in me vel zat en bij een psycholoog liep om mijn eetprobleem te overwinnen. Ik kon totaal niet van iemand genieten en dus ook niet van me dochter. We hebben in mijn ogen te weinig leuke dingen gedaan toen en ik vraag me nog steeds af of ze me toen wel lief vond.


en ik voel me nu ook een slechte moeder omdat ik enorme stemmingswisselingen heb door de clomid en mijn dochter dan aan mij vraagt: ben ik nog wel lief mama. Ben jij ook lief?
Mijn hart breekt dan en ik kan wel janken!