Goed van je Minx! Tegenwind maakt het echt zwaarder, je moet dan meer aanzetten om op hetzelfde tempo te blijven en waarschijnlijk gaat je hartslag ook omhoog. Als het weer straks weer normaal is hebben we profijt van die stormachtige trainingen.
Vandaag was dan mijn 35k trainingsloop. Ik was de afgelopen dagen niet fit en had ook behoorlijk last van mijn rug. En de dag ervoor vierden we de verjaardag van mijn oudste, dus druk met visite en dergelijke. De weersvoorspelling was dramatisch, met stortregens en windstoten. Kortom ik had weer genoeg redenen om te denken dat het nooit zou gaan lukken.
Om 7h werd ik wakker en de zon scheen. Ineens leek het weer voor vandaag er heel anders uit te zien. Ik ging zelfs twijfelen of ik wel in mijn jasje zou gaan lopen. Gelukkig deed ik dat wel, want we kregen uiteindelijk toch best wat regen en vooral flinke wind tegen. Daar ben ik toch zo klaar mee inmiddels!
Op naar de club en daar was het flink druk. 35k is een afstand die veel mensen toch wel graag georganiseerd lopen. Ik twijfelde nog even tussen de 6:30 groep en de 6:45. Volgens m’n schema moest ik 6:45, maar eerdere lopen deed ik met de 6:30 pacer en dat beviel goed. Dus die maar gedaan.
De route was niet heel boeiend, op een aardig stukje Krimpenerwaard na. Zeker in het begin merkte ik wel dat ik niet fit was, m’n hartslag ging te snel omhoog. Maar gaandeweg kwam ik er wel lekker in. Vanaf 20 km begonnen de inmiddels bekende pijntjes in bil en heup weer op te spelen, maar daar kon ik wel mee dealen. Op 10k en 25k een gelletje, dat voelde goed. Verder tussendoor bij elke 5k wat water en limo, en een stukje ontbijtkoek of een Tucje.
De laatste 5k was optioneel en veel lopers zwaaiden daar af. Ik had me voorgenomen om door te gaan tot de 35 en voelde ook dat ik die ruimte nog had. Toen we in de buurt van de finish kwamen zag ik dat ik volgens m’n Fitbit de 35 niet ging aantikken. Mensen naast mij met betere spullen (Garmin) lagen allemaal bijna een km op me voor in afstand, terwijl we allemaal al uren samen liepen. Mijn Fitbit had het dus mis. Maar ja, ik ben dan wel een neuroot die 35k wil klokken en niet ‘34.2 maar dit was een meetfout en het was eigenlijk 35’. Ik zou dus nog door moeten lopen na de finish. Dat is mentaal heel zwaar: je hebt het nodig om op een punt af te koersen. Maar goed, ik deed het mezelf aan. De finish was bij de atletiekvereniging dus ik ben direct de baan opgerend en heb daar nog twee rondjes gemaakt terwijl andere renners verbaasd toekeken. Inmiddels was mijn 7jarige er ook en die liep de baanrondjes met me mee, dat was fijn
De einduitslag: 35k (waarschijnlijk dus eigenlijk 35.8) in 3:47:20, met een gemiddeld tempo van 6:28. Ik ben blij en tevreden en heb overal pijn. De onzekerheid zal vast nog wel terugkomen maar voor nu denk ik: laat maar komen die marathon, ik kan het!