Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Vertrouwen

<<

Anoniem284

Bericht 13 Feb 2019 20:03

Vertrouwen

Ik merk dat ik even van me af moet schrijven. Ben sinds maandag steeds zo verdrietig. De meesten hier weten wel wat er gebeurd is met de NIPT toen ik tussen de 14 en 18 weken zwanger was. Toen wij uiteindelijk goed nieuws kregen, ben ik de draad weer gaan oppakken wat betreft de zwangerschap, maar ook gewoon het leven. Ik moest best wel opkrabbelen uit een diep zwart dal waarin ik nachten heb wakker gelegen omdat ik voor me zag hoe ik ging bevallen van een kindje wat zou overlijden, beelden dat ik haar moest begraven en dat ik nooit meer uit die hel zou opkrabbelen. Het leven oppakken ging, met rustig de tijd nemen, best goed. En de laatste paar weken met weinig controles en veel leuke babydingen verdween het echt best wel naar de achtergrond. Soms begon iemand er nog wel eens over, maar ik merkte dat ik dat niet leuk vond, want ik wilde gewoon genieten en niet aan die zwarte periode denken.

Nu hadden we afgelopen week de eerste groeiecho in een reeks groeiecho’s om haar groei te monitoren. Omdat er syndroom van down in mijn placenta zit, moet dat extra in de gaten gehouden worden omdat mogelijk de placenta zijn werk niet goed doet. Nu hadden we eigenlijk een hele mooie echo. Ze is niet de grootste, maar als ze zo op haar lijntje blijft groeien, is er niks aan de hand. Maar voor deze echo hebben we allebei enorme spanning gehad. Dat vond ik al zwaar dat het me weer even met beide benen op de grond zette en me terugbracht in de bezorgde modus of alles wel goed zou zijn na die paar fijne en zorgeloze weken. Ik gaf aan het einde van de controle aan dat ik was pijn- en plasklachten had de laatste weken. Voor de zekerheid moest ik even mijn urine laten checken. Dat gedaan blijk ik blaasontsteking te hebben. En sindsdien ben ik eigenlijk weer helemaal van slag en verdrietig. Boos op mezelf dat ik dat niet door had terwijl ik er al een paar weken last van heb. Nou voelde ik haar ook weinig de laatste dagen, dus ik had vandaag een extra controle. Helemaal niks aan de hand; ze ligt in stuit en daardoor merk ik haar bewegingen niet goed.

Conclusie; er is helemaal niks aan de hand, maar ik moet toch steeds huilen door de zorgen de afgelopen dagen. Ik merk dat ik helemaal geen vertrouwen heb in mezelf en in dat deze zwangerschap goed gaat. Bij mijn vriend zit het ook een beetje. We hadden het laatst erover dat we allebei zonder het eerder uitgesproken te hebben afzonderlijk van elkaar de angst hebben dat ze alsnog gehandicapt geboren gaat worden, ook al weten we wel beter, want ze is helemaal doorgelicht. Er zit gewoon een breuk in het vertrouwen in alles en ik heb het daar heel moeilijk mee. Schuldgevoel en verdriet speelt dan weer op en ik baal ervan. Wil gewoon blij zijn.

Voor wie het gelezen heeft; lief, bedankt. Ik ben mijn ei even kwijt en nu ga ik nog even een potje huilen en dan is het hopelijk klaar.
<<

Geel

Bericht 13 Feb 2019 20:10

Re: Vertrouwen

Gelezen, en zo ontzettend begrijpelijk. Als het om kinderen gaat, kun je de ergste angsten hebben en bij jullie zijn die angsten vanaf het begin gevoed, waardoor je daar heel snel weer in terugschiet. Zou het je helpen om te accepteren dat deze zwangerschap niet zorgeloos zal verlopen, ipv dat gevoel weg te duwen en jezelf te forceren te genieten? Niet dat je heel een forceert hoor, maar ik kan me zo voorstellen dat je dat gaat doen/doet, omdat je deze tijd niet meer over kunt doen.
<<

Lejow

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 13486

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:55

Bericht 13 Feb 2019 20:11

Re: Vertrouwen

Ach lieve Gympie, ik heb het gelezen. Het is ook allemaal (heftig). Is het misschien een fijn idee om je zorgen met iemand anders te delen? Heet dat niet de POP poli oid?
knuffel voor jou!
<<

Patsy

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1687

Geregistreerd: 01 Jan 2019 10:13

Bericht 13 Feb 2019 20:13

Re: Vertrouwen

Ik zou willen dat ik een advies voor je had dat jou hier uit helpt. Maar ik denk dat dit kl*te gevoel er uit moet en dat heeft tijd nodig.

Een dikke virtuele knuffel kan ik je wel geven :hug:. Ik hoop dat het potje huilen je even oplucht.

Edit: De pop-poli is idd misschien wel een goed idee.
💙 25 februari 2014
💙 5 juni 2015
<<

Suus

Gebruikers-avatar

Stamgast

Berichten: 11205

Geregistreerd: 31 Aug 2013 18:38

Bericht 13 Feb 2019 20:53

Re: Vertrouwen

Heel begrijpelijk, Gympie. Ik hoop dat je het schuldgevoel wat van je af kan zetten, want dit verdriet mag er gewoon zijn. Heel veel sterkte!
26 september 2013
30 december 2015
11 juni 2019
<<

Anoniem284

Bericht 13 Feb 2019 21:00

Re: Vertrouwen

Bedankt voor het lezen en jullie reacties lieve meiden. Ben weer rustig, even goed gehuild. De verloskundige gaf ook aan dat als ik wil ik er iets mee moet doen. Op dit moment zie ik dat niet zitten, omdat ik het gevoel juist niet wil voeden, maar liever negeer zodat het er niet is. Dat ging ook goed de afgelopen tijd, maar nu merk ik wel dat ik in no time weer in dat verdriet zit als er iets gebeurt. Dus misschien weet ik ergens wel dat ik er iets mee moet doen, maar ik vind dat lastig.

Wat jij zegt Geel, klopt ook wel. Accepteren dat het zo is en mezelf niet dwingen alles leuk en happy te vinden. Maar ik voel me ook al snel schuldig tegenover mijn kleine meid als ik niet genoeg positief bezig ben en negatieve gedachtes heb.
<<

Pure*

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 1936

Geregistreerd: 01 Sep 2013 09:18

Bericht 13 Feb 2019 21:19

Re: Vertrouwen

Ahhh kus voor jou! Ik snap helemaal dat je je zo voelt! Helemaal niet gek ook na wat jullie hebben meegemaakt.
Ik snap je neiging om er niks mee te willen, maar wil je toch laten weten dat ik met de poppoli hele goede ervaringen heb (in mijn geval dan veel hulp gekregen bij mijn angst geen goede moeder te kunnen zijn). Zij kunnen ook gewoon ingeschakeld worden voor een paar gesprekjes om je ei kwijt te kunnen hoor! Je hoeft niet perse een lang traject door te lopen. Denk je dat je na de geboorte nog steeds weinig vertrouwen zou kunnen hebben in haar gezondheid? Of zit het nu echt in je weinig vertrouwen in jou lichaam hebt? Bij dat eerste zou ik je zeker aanraden verder hulp te zoeken.
Sterkte iig, en wees een beetje lief voor jezelf!
Juli 2015
Maart 2017
<<

Raven

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2503

Geregistreerd: 01 Sep 2013 12:39

Bericht 13 Feb 2019 21:19

Re: Vertrouwen

Het is ook helemaal niet gek dat jullie er niet meer helemaal zorgeloos in staan.
Een zwangerschap is al spannend op zich. En als je dan al iets hebt meegemaakt brengt dat zorgen mee.
Ook al zijn de controles allemaal goed zal het spannend blijven tot ze veilig in jullie armen ligt.

Fijn dat de verloskundige er zo goed mee om gaat en jullie de ruimte geeft om jullie hart te luchten. En ook aangeeft wat er allemaal mogelijk is.
Als je twijfelt gewoon bellen met de verloskundige daar is ze voor. Ze kan dan even kijken of alles goed gaat.
Voel je niet te schuldig over de blaasonsteking. Die kunnen een heel ander klachtenbeeld geven tijdens de zwangerschap.

Dikke knuffel en sterkte met de laatste paar weken.
Ons engeltje *26-11-2012 - 04-12-2012*

Onze grote vent 22-08-2016

Onze kleine meid 27-02-2018
<<

Elliot

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15401

Geregistreerd: 20 Feb 2014 11:58

Bericht 14 Feb 2019 11:37

Re: Vertrouwen

Hey Gympie wat heftig wat jullie allemaal is overkomen zeg! Ik denk dat het heel goed is om even je hart te luchten, het is echt niet niks en hoewel alles goed lijkt te gaan, kan ik me voorstellen dat de angst nog in jullie lijf zit.

Een vriendin van mij heeft in exact dezelfde situatie gezeten als jullie, bij haar zat er trisomie 13 in de placenta. Haar dochter is nu ruim een half jaar en helemaal gezond. Ze gelooft dit soms nog steeds niet en heeft, net als jij, nog steeds regelmatig weinig vertrouwen in alles door de uitslag van de NIPT. Als je er behoefte aan hebt kan ik haar vragen of zij er eens met je over wil praten, als lotgenoten onder elkaar zegmaar?

Dikke knuffel voor jou!

♥♥
<<

Anoniem284

Bericht 14 Feb 2019 14:23

Re: Vertrouwen

@Pure, hoe ik er na de geboorte in zit weet ik niet zo goed. Ik hoop dat de angsten dan wel weg zijn eigenlijk, maar ik weet niet of dat nog kan doorsudderen. Bedankt voor je tip en ervaring delen over de POP! Fijn om daar een positieve ervaring over te lezen.

@Raven, dank je :). Verloskundige gaf ook al aan altijd bellen en idd dat die blaasontsteking anders voelt. Maar het lastig om dat schuldgevoel weg te krijgen. Ik ben er nu wel rustiger onder. Heb gewoon antibiotica, baby maakt het goed.. maar wel geschrokken dat ik er emotioneel zo op reageer.

@Elliot, thanks voor je lieve aanbod! Ik neem het in overweging en als ik er behoefte aan heb, stuur ik je een berichtje. Wel 'fijn' om te lezen dat je bij haar hetzelfde herkent.

Terug naar Zwangerschap & kinderen

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers

cron