Ik zit er ook steeds meer aan te denken om het niet meer te scheiden, ik deed altijd 1 dag voor familie en vrienden met kinderen, en 1 avond voor vrienden. Elke keer komen er steeds minder, volgend jaar ga ik het op 1 dag doen.

Ja. Helaas herkenbaar


Wat betreft kinderverjaardagen: in onze vriendengroep zijn nu 3 stellen met kinderen. Van het ene stel krijgen we altijd een uitnodiging (kinderen van 2,5 en halfjaar), van een ander stel hebben we nog geen verjaardag meegemaakt (kind wordt eind dec. 1 jaar) en het derde koppel nodigt alleen familie en echt close vrienden uit (kind wordt eind nov. 1 jaar). Ik sluit me aan bij die laatste: verjaardag vieren met familie vind ik genoeg. Wat doe je jezelf aan? Een huis vol met volwassenen is druk. Een huis vol met volwassenen én kinderen is echt een hel.

Inderdaad, ik nodig ook nooit mensen uit, een of twee goede vriendinnen komen als ze zin hebben nog weleens aanwippen als de kinderen jarig zijn, maar dan weet ik tenminste dat ze het leuk vinden.

Ik peil gewoon welke dag het beste uitkomt bij de mensen die ik er graag bij wil hebben. Ik wilde het graag op zaterdag vieren, meest logische dag (ben zelf op donderdag jarig) maar m'n moeder kon niet. Die wil ik er wel graag bij hebben, dus gepeild bij familie of zondag dan ook kon, ja dat kon, oke dan doe ik zondag. Net zo makkelijk (en ik vier t toch overdag).

Ik heb niet zoveel vrienden dus die paar die ik heb komen eigenlijk altijd wel en anders gewoon niet, maken we een andere keer wel goed.
Wel heb ik een hele grote familie en die komen eigenlijk altijd. Meestal komen er meer mensen dat ik had verwacht.

Normaal vond ik het wel leuk om mijn verjaardag te vieren, maar sinds dit jaar niet meer.
Ik ben alleen maar aan het rennen om iedereen te voorzien van eten en drinken en zelf kom ik amper aan het glas drinken toe. Over de enorme zooi daarna maar te zwijgen die ook IK weer mag gaan opruimen.
Dit jaar wilde ik het niet meer vieren, en werd ik van alle kanten gevraagd wanneer ik mijn verjaardag hield.
Uiteindelijk overstag gegaan en een paar mensen toch uitgenodigd.

Achteraf dacht ik echt "waarom doe ik dit eigenlijk?"

Ik zou echt heel teleurgesteld zijn als mijn beste vriendin zo resoluut zou zeggen dat ze niet op R's verjaardag komt.

Nu ik het er op Twitter ook even met iemand over heb... Ik heb een behoorlijke antipathie gekregen voor verjaardagen aan mijn moeders kant van de familie. De band tussen mijn moeder en twee van haar zussen, één in het bijzonder, ligt een beetje ingewikkeld. Mijn moeder, vader, broertje en ik zijn gewoon mensen die redelijk op onszelf zijn, gek op onze familie maar we lopen de deur niet plat. Er gaan nu zelfs periodes voorbij dat ik een drie weken m'n ouders niet zie, terwijl we 800 meter uit elkaar wonen, hebben we allemaal vrede mee. Zij zitten daarentegen wekelijks bij oma en bij elkaar op de koffie. Nouja, dat is helemaal niet erg, dat mensen er zo in staan begrijp ik ook, ieder moet daarin doen waar hij of zij zich prettig bij voelt.

Een jaar terug heeft mijn oma een ongeluk gehad, mijn oma woont nog op zichzelf en als vanzelfsprekend hielpen haar kinderen haar waar mogelijk en waar nodig, zo ook mijn moeder. Ze heeft geholpen waar ze kon maar had zelfs nog tegen me aangegeven dat alles wat ze zou wíllen doen ineens door die ene tante voor haar neus weggekaapt werd. Nouja, goed, dan kwam mijn moeder twee keer in de week twee tot drie uurtjes langs om even het huishouden te doen en even een praatje met oma te maken.

Kennelijk was dat voor die tante nog niet genoeg. Een maand later waren we namelijk op een verjaardag, mij ouders waren er nog niet en waren laat voor hun doen. Nouja, kan. Ik heb altijd zoiets dat je komt wanneer je wilt en je gaat wanneer je wilt. Maar mijn tante vond het blijkbaar wel welletjes en heeft toen aan alle visite zitten verkondigen, ook aan schoonfamilie van de jarige dat mijn moeder wel een beetje een rare is, zo'n rare houding heeft en niet betrokken is bij de familie, dat wat tante doet was allemaal vanzelfsprekend en zo hoort het ook, maar mijn moeder was daarin 'blijkbaar gewoon anders', met een neerbuigende toon. Echt, het was dat mijn ouders nog moesten komen en ik de sfeer daarom goed wilde houden, anders was ik zó boos weggelopen. Ik kookte en was zo verdrietig, zat te vechten tegen m'n tranen. Dat ze dat zei over míjn moeder in míjn bijzin ook nog. Tegen mensen die er helemaal niets mee van doen hebben. Ik hoef haar om die reden ook niet zonodig meer te zien.

Om even op dat met drankjes lopen rennen en niemand spreken terug te komen: dat doen wij niet meer hoor. Het eerste drankje (en de taart) wordt geserveerd en verder weet iedereen de keuken te vinden. Dus iedereen wandelt door het huis en schenkt drinken in voor elkaar en helpt mij met de afwas enzo. Juist heel gezellig en los. Onze families waren dat niet zo gewend, en wij ook niet, maar het werkt gewoon echt fijner.

Op mijn verjaardag komt nooit iemand, wij doen alleen nog maar aan kinderverjaardagen

Hier is het altijd een heel gedoe om een goede dag te vinden. Ik ben in mei jarig, twee dagen na mijn opa. Hij viert het altijd voor de hele familie en dat is de enige keer per jaar eigenlijk dat ik hem zie en dat echt de hele familie bij elkaar is. Dit jaar is hij 89 geworden dus erg bijzonder dat hij het nog kan vieren en er zelf ook nog fit genoeg voor is. Vlak na mijn verjaardag gaan mijn schoonouders altijd op vakantie dus ik moet het daar ergens tussen plannen. Zwager werkt negen van de tien keer op zaterdag dus ik ben sowieso op een zondag aangewezen. N. is een dag na haar nichtje jarig dus moeten we elk jaar met elkaar rekening houden. En mijn vriend is in november jarig, vlak na een ander nichtje en 3 dagen voor één van mijn zussen. Plus ook nog vlak bij Sinterklaas. Familie moet van ver komen, en wil dus het liefst dan meerdere dingen in één weekend combineren waardoor je een bomvol, druk weekend hebt. Ook niet ideaal. Gelukkig hebben we bij F. geen problemen. Mijn schoonzus is dan 2 weken eerder jarig, maar zij viert het toch nooit.

Eerder nodigde ik wel vrienden uit voor onze verjaardagen maar die zitten dan tussen onze familie die ze op zich wel kennen maar ook geen hele middag mee hoeven te kletsen en zelf zijn we toch te druk met de gasten verzorgen. Daar ben ik dus mee opgehouden, daar doen we gewoon op een ander moment iets leuks mee.

Hier nog zo eentje...altijd gedoe om een geschikte datum te vinden om m'n verjaardag te vieren. Ik ben ik de week van sinterklaas jarig en vier het bijna altijd op zaterdagavond. Liefst ook pas als ik echt jarig ben geweest, dus het eerstvolgende weekend. Dit jaar een van de weinige keren dat dat niet lukt.

Nu was het extra moeilijk omdat ik het eigenlijk al gepland had, vervolgens het rooster van m'n nieuwe baan kreeg en dat bewuste weekend 4 dagen achter elkaar moet werken in wisseldiensten. Is van te voren aangegeven, maar dan nog wil ik niet nu al de zeur zijn dat ik dan niet kan/wil werken...werk er pas 2 weken. Dus ik alles op alles gezet om het te verzetten, maar je blijft altijd houden dat er mensen niet kunnen. Vind ik prima hoor, iedereen die kan is welkom en kun je niet dan zie/spreek ik diegene wel weer een andere keer.

Ik vier het wel voor iedereen bij elkaar, mijn familie bestaat alleen nog maar uit ouders + broertje met vriendin (lang verhaal, geen contact met de rest). Verder schoonfamilie, die is wel wat groter, 2 beste vriendinnen van mij en de gezamenlijke vriendengroep van m'n vriend. Bij elkaar zo'n 25-30 man maximaal als iedereen komt. Doe dan meestal gewoon koffie/thee met gebak en erna een borrel met wat hapjes. Vriend zorgt dan wel dat ik wat meer een praatje kan doen met iedereen en loopt wat vaker heen en weer. Daarnaast is er altijd wel iemand die even komt helpen in de keuken met hapjes/afwas.

Maar hoezo geschikte datum? Ga je dan eerst iedereen vragen wanneer ze kunnen?
Kijk, dat niet iedereen kan op de dag dat je jarig bent of het viert, dat snap ik wel. Ik snap de redenen gewoon niet.
Mijn schoonouders boden mijn schoonzus aan om 's middags naar mijn verjaardag te komen, dat ze 's avonds komen oppassen. Dat word dan nooit eerder dan 8 uur/half 9 ligt hun kind al een ruime poos op bed. Maar ook dat wil ze niet.
Tsjah, ik ben dan gewoon wat teleurgesteld, dat de optie er wel is, maar men liever niet schijnt te komen. Ik moet daar gewoon altijd een paar dagen over mokken of zo. Gaat uiteindelijk ook wel weer over.

Jeetje, dat jullie rekening met alles en iedereen houden en op grond daarvan bepalen op welke dag je het viert. Ik zeg altijd gewoon 'ik vier het dan en dan'. Iedereen die kan en zin heeft komt gewoon fijn langs, de rest gaat andere dingen doen, ook goed.

Of toevallig hou ik er dit jaar extra rekening mee omdat ik heel graag wil dat mijn vader en stiefmoeder eens mn schoonouders ontmoeten. Mn moeder en stiefvader hebben mn schoonouders al meerdere keren ontmoet maar mn vader nog niet en dit is een uitgelezen kans er voor. Dus heb er nu wel rekening mee gehouden en van te voren gecheckt of ze allemaal kunnen :-)

Ik vier mijn verjaardag ook al jaren niet meer echt. Het kost me gewoonweg té veel energie dus kies ik er de laatste jaren voor om met ons gezin (vader+vriendin, zus+zwager+kids) wat leuks te gaan doen, dit jaar zijn we overdag wezen zwemmen en als afsluiter bij de McDonalds wezen eten, ideaal kinderfeestje voor iemand die 35 werd, toch???

Ik vier m'n verjaardag dit jaar wel. Het is ook direct een housewarming. Heb gewoon een vrijdagavond geprikt en sommigen kunnen wel, anderen niet.
M'n ouders en schoonouders komen gewoon nog ergens los op bezoek.

Werden ze ook weer thuisgebracht?
Maar wat een leuk idee!

Ik neem me ook elk jaar weer voor om m'n verjaardag niet te vieren, maar als het dan bijna zover is (middenin de zomer) beginnen vrienden en familie te vragen of ik het vier. En dan doe ik toch maar weer een (simpele) BBQ. Altijd toch weer super gezellig. Zodoende stonden we afgelopen zomer weer met een man of 15 in onze tuin!