31 Dec 2018 13:26 door Nan
Het is bijna alsof ik mijn eigen verhaal lees. Ik was er iets eerder bij en daardoor "slechts" 1,2 liter bloed kwijt. De buikpijn kwam pas toen ik het al wist en in het ziekenhuis wachtte op de operatie. Wat dat betreft verdient mijn huisarts een lintje, ik kwam binnen met hele vage klachten en een onderbuikgevoel en hij stuurde me toch door. Ik wist ook niet dat ik zwanger was, al had ik wel een vermoeden dat ik het geweest was.
Kijk vooruit, over 6 weken voel je je echt stukken beter. Nu word je vooral beperkt door dat bloedverlies, dat hakt er goed in. Na een week kon ik naar de supermarkt lopen (150 meter) en dan wachtte ik op een bankje terwijl mijn vriend boodschappen deed. Zo verzamelde ik weer energie voor de terugweg. Nu is het gewoon loeizwaar omdat je niet genoeg bloed hebt om je hele lijf te voorzien van zuurstof. Het wordt snel beter, echt!
De wondjes zie je over een tijdje niks meer van. Onlangs was ik toevallig bij de huisarts en heb ik gevraagd welke kant ook alweer verwijderd was. Ik was het vergeten en alleen in mijn navel zie je nog een klein wit streepje. Verder niks.
Maar aan mijn verhaal zit een happy end. Minder dan 11 maanden later had ik dan toch die baby in mijn armen. En die is best goed gelukt.