22 Aug 2018 04:18 door Marsy31
Verjaardagen zijn bij mij een heikel punt dus ik vier het liever niet.
Toen ik 19 werd waren mijn ouders en zusjes op vakantie (ben in juli jarig). Ik had het iedereen wel laten weten dat ik het vierde, overdag voor familie en buren en 's avonds voor vrienden (was een zaterdag). Dus ik had de koffie klaar rond een uur of elf, taart gekocht, hapjes etc. En toen ging ik boek lezen totdat er iemand zou komen. Er is letterlijk NIEMAND geweest die dag. Zelfs geen vrienden. Mobiele telefoons waren nog niet helemaal een ding. Ik ging 's avonds even naar mijn werk (discotheek) en daar zaten al mijn vrienden op het terras; ze waren het vergeten.
Toen ik 30 werd had ik voor al mijn 30 jarige vrienden (overigens diezelfden als hierboven, bizar hoe lang ik die vriendschappen toch nog heb volgehouden) een verrassing geregeld. Niet alleen natuurlijk maar ik was bij de meeste de aanzet. We zorgden dat ze vrij kregen en deden dan wat leuks. Op mijn verjaardag was ik in Rome en kwam paar dagen erna terug en toen was ik opeens een vrijdagavond vrij (horeca) dus ik dacht: ik ben aan de beurt! Dus ik zat gedoucht klaar en... niks. En de weken erna ook niet.
Verwachtingen zijn mijn grootste probleem in het leven en deze 2 dingen hebben me zo'n pijn gedaan. Ongetwijfeld mijn eigen rol erin gehad, maar ik dacht dat het mijn vrienden waren. Heb trouwens ook wel normale vrienden hoor, en nu zeker, maar dit was toevallig dezelfden.
Mijn man wordt dit jaar 30 als we in Nederland zijn en ik ga in Amsterdam leuke reunie organiseren met al zijn oude vrienden. Heel leuk. En natuurlijk vieren we R's verjaardag elk jaar!! Vrienden vieren het ook maar cadeautjes doen we, godzijdank, al jaren niet meer, alleen voor de kinderen en dan vaak cadeau samen want al mijn vrienden houden niet van teveel speelgoed.