09 Jun 2018 21:54 door Lookie
Mijn zoon is ook enig kind, zijn vader en ik gingen uit elkaar dus een tweede kind is er niet van gekomen.
Hij vindt het soms fijn (als hij ziet dat er in gezinnen met broertjes / zusjes bijvoorbeeld ruzie is over het speelgoed) en kan zich ook prima alleen vermaken, maar hij vraagt wel geregeld of hij nog eens 'een broertje' krijgt. En hij denkt dan ook luidop na waar het broertje dan moet slapen etc. Ik heb geen relatie, maar H, zegt dan 'hij mag mijn vader wel lenen'. Hij is er dus wel veel mee bezig. Ik denk dan ook weleens aan de toekomst: als volwassene bijvoorbeeld in het geval van ziekte / overlijden van ons als ouders.
Wij gaan wel regelmatig naar mijn zus en zwager, H. noemt hun kinderen ook zijn zusje en broertje. En hij speelt regelmatig met vriendjes. Dus of hij het nou daadwerkelijk echt mist, of dat hij er vooral nieuwsgierig naar is, vind ik lastig te peilen. Hij kiest er regelmatig voor om niets af te spreken na school, omdat hij ook graag alleen speelt. Het enige wat wij wel merken is dat hij sociaal-emotioneel iets achterloopt (of liep, hij haalt het nu wat in), wat wel (mede) kan komen doordat hij de omgang met andere kinderen pas later heeft kunnen oefenen.
Mijn zoon en ik vormen dus samen een gezin, ik denk ook wel dat de meeste mensen dat zo zien. Dat sommige mensen dat anders zien, heb ik bijvoorbeeld gemerkt met Sinterklaas en met de vakantie. Dan kreeg ik reacties als 'vieren jullie dat met zijn tweeën?' of 'gaan jullie dan samen op vakantie?' alsof alleen met je kind Sinterklaas of vakantievieren maar oneindig saai is. Overigens vieren wij Sinterklaas ook vaak nog wel met de familie, en wij zijn ook weleens met familieleden weg, maar we vermaken ons ook prima met z'n tweeën en dat kunnen sommige mensen zich blijkbaar niet voorstellen. Terwijl diezelfde mensen ook gewoon met hún gezin Sinterklaas en vakantie vieren, alleen is die gezinssamenstelling dus iets anders.