Welkom op Zeg maar Yes!

Waar het Yesforum stopte gaan wij door. Meld je nu ook aan en klets mee! Om deel te nemen aan een discussie op het forum moet je jezelf registreren. Hier kun je kletsen over alles wat je bezig houdt. Je kunt een discussie starten of reageren op andere topics. Wanneer je een nieuw topic opent, zorg er dan voor dat je dit in de juiste pijler doet, anders heb je kans dat deze door een van de burgemeesters wordt verplaatst. Zorg er ook voor dat je je aan de regels houdt. Deze kun je teruglezen in de Moderatortopics. Vragen of klachten over een topic? Stel of meld deze dan in het moderatortopic van de desbetreffende pijler of via de button met het uitroepteken in het topic zelf. Daarnaast kun je de burgemeesters ook een PM of een mail sturen naar het mailadres: zegmaaryes@gmail.com. Veel forumplezier!  


Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 19:28

Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Omdat ik inmiddels nog tril van wat vanmiddag gebeurde, wil ik toch mijn verhaal delen.
Op 23 maart 2018 had mijn man een onderzoek bij de uroloog in het streekziekenhuis. Volgens de uroloog is er tijdens het onderzoek niets misgegaan, maar mijn man kreeg pijn bij het plassen. Wat voor hem vooral vervelend is, omdat hij ook plasmedicatie gebruikt door hartfalen. Hij plast dus in een korte tijd heel erg veel, net zolang de plasmedicatie zo goed als uitgewerkt is. Hij plast wel uit zichzelf, maar dat is niet optimaal/te weinig.

Door het onderzoek is duidelijk geworden dat mijn man voelt dat hij plast, maar de hersenen te laat aangeven aan ‘de kraan open moet’ en door druppelt, omdat de hersenen ook te laat aangeeft dat ‘de kraan weer dichtmoet’. Dat hij pijn had bij het plassen konden ze niet genezen, want het zou geen probleem zijn van de blaas. De weken erop kreeg hij steeds meer buikpijn en na optreden van een huisarts, niet onze eigen, werd hij doorgestuurd naar de SEH. Daar constateerden ze, en ik quote: Een gat in de dikke darm, waar de dunne darm tegenaan is gaan liggen. Hij heeft een week in het ziekenhuis gelegen en mocht daarna naar huis.

Het duurde welgeteld twee dagen toen ze hem weer moesten opnemen van onze eigen huisarts. Hij had geen koorts, voelde zich niet ziek, maar dat er iets mis was in zijn darmen, daar was hij zeker van door de vingerprik en dus de bloedwaarden. Mijn man is gediagnosticeerd met complexe PTSS voortkomend uit zijn jeugd. In principe kan ik goed met mijn man leven, maar in stresssituaties vergeet hij alles wat hem wordt verteld. Vakantie in Winterberg, hij kan van minuut tot minuut vertellen wie hij heeft ontmoet en wat hij heeft beleefd, maar vergeet dus alleen alles als het hem teveel stress oplevert. Zo ook in deze situatie. In de eerste opnameweek had ik veel contact met verpleegkundigen. Door ontslag en het feit dat ik dacht dat mijn man redelijk bij was, dat het stressvolle er wel af was, is dit komen te verwateren bij de tweede opname.

Gisteren ben ik in de ochtend bij hem geweest. Het was geen bezoekuur, maar daar kwam ik niet voor, maar wel omdat ik doorkreeg dat mijn man niet alles goed kon opslaan en mij dus maar half het verhaal vertelde en ik dus ook maar half op de hoogte was. Ik snapte ook niet waarom hij bleef overgeven. En niemand vertelde me iets. Ik werd ook weggestuurd, omdat het geen bezoekuur was. Hier heb ik, toen ik thuis was, even over gepraat met de verpleegkundige. Ik heb ze gewoon opgebeld, omdat ik inmiddels omkwam van de stress, omdat ik gewoon niet wist wat er speelde. De verpleegkundige snapte het, en ze vertelde dat het beleid niet was veranderd, dat mijn man pijnmedicatie en antibiotica krijgt in hoge dosis en dat ze niet mogen opereren door mijn man’s hartfalen. Moet er worden geopereerd, dan moet hij naar het universitaire ziekenhuis. Dat was dat. Maar mijn man bleef maar overgeven.
Vandaag heb ik me maar netjes gehouden aan de bezoekuren. We hebben de hele dag telefonisch contact gehad, maar mijn man wist me alleen te vertellen dat ze hem in de middag een maag/neus-sonde zouden aanleggen. Dit om maagzuur af te pompen, maar waarom kon hij mij niet vertellen. Vanmiddag liep ik naar het ziekenhuis (we wonen er twintig minuten lopen vanaf en soms is het wel lekker om je hoofd even leeg te maken), bij het ziekenhuis kwam ik de oud-eigenaar van de kroeg waar ik vroeg veel kwam, tegen: “RS, hij staat al op je te wachten bij de ingang”, en maakte een rookgebaar. Mensen denken dat ik een bitch ben en mijn man verboden heb om te roken. Ik geef hem zelf sigaretten. En deze had ik hem ook zelf gegeven. Maar wat zij niet weten? Dan denken ze hem te verraden, maar ja. Ach.

Toen ik bij de ingang aankwam was mijn man al boven. Hij zou zo een sonde krijgen. Op het moment dat de verpleegkundige de werkzaamheden wilde verrichten kwam ik binnen. Het leek me niet iets wat ik wilde zien. Ik stond op de gang toen ik hem hoorde kokhalzen, spugen etc. Ik heb nog nooit zoiets gehoord. Ik moest gewoon huilen. Echt, de mensen die om me heen stonden (je schijnt te moeten wachten tot het bezoekuur officieel is ingeluid) ging het geluid ook door merg en been. Mijn moeder kwam binnen, in de hal van de afdeling, want ze zou op bezoekuur komen, en zag mij al in paniek staan. Ik wilde op zijn minst naar de ziekenhuiskamer om eigenhandig die slang eruit te trekken, en iedereen neermeppen, maar dat doe je natuurlijk niet. Maar ik kan het niet hebben als mijn man pijn heeft. Dat doet mij ongelofelijk veel pijn. De slang heeft uiteindelijk maar vijf minuten in zijn neus gezeten en het alternatief is dat hij de komende tijd niet eet en drinkt en zijn mond spoelt. De arts werd opgeroepen, omdat de zuster ook doorkreeg dat ik eigenlijk van helemaal niets wist. Zelfs niet waar het niet eten/niet drinken vandaan kwam.

We hebben twee uur gewacht en mijn mama had haar eigen mantra bedacht: “RS, rustig blijven. Gewoon uitleggen. Rustig blijven. Uitleggen. Je kunt dit”. De arts kwam na twee uur dus binnen, hij gaf een hand en stak van wal. Sorry, sorry, ik zat in overleg. Geen probleem, fijn dat u de tijd heeft gevonden. Ik legde uit dat mijn man dus PTSS heeft, waarbij ik complex expres heb weggelaten, en het leek alsof het opeens ‘klikte’ in zijn hoofd. Ik geloof dat hij niet doorhad waarom hij met mij moest praten i.p.v. mijn man, want het is meestal, al dan niet altijd, arts-patiëntenrelatie en de partner wordt dan door de patiënt op de hoogte gehouden. Op een gegeven moment zei hij:”Er is geen sprake van perforatie van de dikke darm”. Waarop ik zei: “Niet? Want dat werd door u met grote stelligheid beweerd. Niet ‘ik denk dat het een perforatie is van de dikke darm, maar het is een perforatie van de dikke darm waar de dunne darm overheen ligt”. Blijkt dus niet het geval, nu blijkt er dus sprake van een dikke puist (weet even de benaming niet meer) en ze wachten nu tot hij een witte kap op de puist krijg, zodat ze hem net zoals een gewone puist kunnen uitknijpen. Ik zie de arts dat er iets mis is met de vorm van communiceren. Dat ze nooit zeggen dat ze iets denken, maar altijd stellen dat ze dat hebben gevonden en dat dat het probleem is. Dat we dat probleem dus nooit in UMCG hebben, want daar zeggen ze altijd het antwoord te hebben gevonden. En gaan pas iets met overtuiging zeggen als ze het absoluut voor 99% zeker weten. Kijk, ik snap ook dat je het niet altijd goed hebt of het zeker weet. Maar mijn oma zou overlijden aan tumoren op haar rug, die heeft ze nooit gehad. Mijn vader had een hartinfarct gehad en dat bleek achteraf een griep. Mijn man had een hartinfarct gehad en dat bleef een erfelijke vorm van Dilaterende Cardiomyopathie. Je zag dat hij nadacht op de manier waarop hij dingen naar buiten bracht en ik hoop dat hij er iets mee doet in de toekomst. Maar nu is het dus een puist dat moet worden uitgedrukt. Geen idee wat de benaming is, maar er is dus nooit sprake geweest van perforatie van de dikke darm. Leek erop, was het niet. (Lijkt er nu op dat de darmen hun functie op snoozestand hebben gezet, waardoor hij maagsappen overgeeft. Weten we niet zeker, want hij heeft al vanaf vanochtend niet meer overgegeven. Had ik al gezegd dat ik het een k-ziekenhuis vind?)

Goed, wat ik met dit verhaal wil? Niet alle topics meer bevuilen. Het zal vast warrig geschreven zijn, neem ik mijn verantwoordelijkheid voor. Ik ga nu nog even verder trillen. Dit was geen fijne dag!
<<

Anoniem313

Bericht 02 Mei 2018 19:38

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Gossie, wat schrikken. Ik kan me voorstellen dat je daarvan maar door blijft trillen. Dat er toch geen perforatie is, is fijn, toch? Al snap ik ook dat je er niet direct van op aan zou durven.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 19:44

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Caulfield schreef:Gossie, wat schrikken. Ik kan me voorstellen dat je daarvan maar door blijft trillen. Dat er toch geen perforatie is, is fijn, toch? Al snap ik ook dat je er niet direct van op aan zou durven.


Op zich wel. Maar ik vind de stelligheid waarmee ze ziektes verkondigen en de behandeling op die ziekte inzetten (noemen ze dat zo? Vast niet) heel erg storend. In het UMCG weet ik dat ze altijd 'ik/wij denk(en) dat' en 'dan gaan we dit en dat proberen', hier in het streekziekenhuis zeggen ze altijd 'Dit is gevonden. Het is', 'dit gaan we doen om het op te lossen'. Als het de eerste ingeving is, maar je weet het niet zeker, breng het dan ook niet zo. We zijn allemaal niet medisch onderlegd. Wij geloven alles, omdat we het niet zijn.
Laatst gewijzigd door Anoniem246 op 02 Mei 2018 19:46, in totaal 1 keer gewijzigd.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 19:45

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Ik heb trouwens mijn eigen tekst ook even gelezen. Wat een slechte tekst. Sorry. :palm:
<<

Urban Naked

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15414

Geregistreerd: 31 Aug 2013 19:56

Bericht 02 Mei 2018 19:51

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Schrikken zeg, RS. Sterkte.
En goed dat je dat van die manier van communiceren hebt aangegeven.
#teammaple🍁
<<

Luisa

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 2813

Geregistreerd: 19 Okt 2013 10:39

Bericht 02 Mei 2018 20:02

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Je hebt het wel te stellen met je man he? Want ik begrijp dat dit los staat van zijn hartproblemen, maar gewoon dikke pech dat hij dit nu weer heeft. Ik vind dat je je sterk houdt, je zal je toch telkens kapot schrikken. En goed idd dat je hebt aangegeven dat de communicatie niet optimaal is. Sterkte!

Bedoel je trouwens een abces?
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43577

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 02 Mei 2018 20:05

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Ik heb het nu nog niet helemaal gelezen maar wil je in elk geval sterkte wensen. Het lijkt me vreselijk om je geliefde zo te zien.
Let's discover the world together.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 20:09

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Luisa schreef:Je hebt het wel te stellen met je man he? Want ik begrijp dat dit los staat van zijn hartproblemen, maar gewoon dikke pech dat hij dit nu weer heeft. Ik vind dat je je sterk houdt, je zal je toch telkens kapot schrikken. En goed idd dat je hebt aangegeven dat de communicatie niet optimaal is. Sterkte!

Bedoel je trouwens een abces?


Die bedoel ik inderdaad. :) Het werd wel netjes in Jip-en-Janneke-taal uitgelegd, dus dat het leek op een puist heb ik onthouden. :P

Ik heb het beter in woorden gebracht (gesprek arts), dan dat ik het nu in geschreven woorden overbreng. Maar ik ben lang niet zo overstuur geweest en heb ook lang niet de wallen gehad die ik nu heb. :(

Het staat inderdaad los van zijn hartfalen. Pompfunctie van het hart is 48/50% en nagenoeg de pompfunctie van een gezond hart. Ligt dat niet op 63% Zo even uit het hoofd. Hij krijgt nu allemaal problemen die mannen van 70 jaar hebben. Dat is ons tenminste verteld. Hij is continu de jongste, maar het staat niet in relatie met zijn hartfalen en waar het wel mee te maken heeft? Ik hoop maar dat hij snel weer beter wordt en dat hij 70 mag worden.
<<

Anoniem315

Bericht 02 Mei 2018 20:12

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Jeetje, wat een narigheid maken jullie mee. Wat onzeker en onduidelijk steeds. Sterkte!
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 20:20

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Mijn man belt net om te melden dat hij gaat slapen. Dus ik vraag of hij heeft meegekregen dat hij geen perforatie van de dikke darm heeft. Weet je wat hij daarop zei? "De buurman zei dat het een perforatie van de dikke darm is, want dat had hij in de computer gelezen". Ja, ik weet het. De buurman is aardig, dus dat onthoud je wel. Morgen nog maar een keer vertellen en anders de buurman maar weer laten kijken in de computer. Wat een grapje is natuurlijk. Maar het is soms lastig met PTSS. Hij blijft onthouden van wie hij houdt, wat hij moet doen, zal nooit iemand in gevaar brengen, maar dat vergeten. Soms zo vermoeiend.
<<

Lady

Gebruikers-avatar

Forumfossiel

Berichten: 15897

Geregistreerd: 31 Aug 2013 21:23

Bericht 02 Mei 2018 20:36

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Wat vervelend dat het qua communicatie weer zo misloopt. Daar kan ik helaas niks aan doen, ik hoop dat ik een aantal zaken wel iets duidelijker voor je kan maken:

- Waarschijnlijk doelt de arts op op een abces, komt dat je bekend voor? Een abces is een holte gevuld met pus en daar kun je (heel) ziek van worden. Dit zie je onder andere terug in de verhoogde ontstekingswaarden in je bloed. Een abces kan ook knappen, waarbij in dit geval het pus in de buikholte terecht zou komen (als het aa de buitenkant van de darm zit, als het in de darm zit dan komt het pus in de darm). Pus in de buikholte is gevaarlijk en kan je ernstig ziek maken. Gelukkig wordt je man al behandeld met antibiotica.

- Een maaghevel (= een neusmaagsonde maar dan veel dikker) geef je doorgaans wanneer mensen extreem misselijk zijn en/of extreem veel overgeven. Het zorgt ervoor dat alles wat in je maag terecht komt er gelijk weer uitgeheveld wordt via die slang, zodat mensen niet meer hoeven te braken. Het verlicht dus de klachten. Het inbrengen is ronduit vervelend omdat je kokhalsreflex enorm wordt geprikkeld. Dat is wat je vanmiddag ook gehoord hebt. Doorgaans trekken deze nare klachten weg als de hevel op zijn plek zit, je voelt hem dan alleen nog zitten tijdens het slikken maar zelfs dat went.

- Je man zal, zeker in acute situaties, waarschijnlijk wel geopereerd kunnen worden maar valt absoluut in een risicogroep. Dilaterende cardiomyopathie is een hele ernstige aandoening. Hij zal dus altijd eerst heel uitgebreid gescreend moeten worden door een anesthesioloog en cardioloog.

- Ik weet niet precies welke onderzoeken er zijn gedaan waarbij de diagnose darmperforatie gesteld is, maar zonder een darmscopie of kijkoperatie kan ik me de verwarring tussen een perforatie en abces best voorstellen. De symptomen kunnen erg op elkaar lijken.

En tot slot, maar dat is puur even mijn eigen visie en mening geven: Ik kan er echt niet bij dat je man gewoon staat te roken. Wij zeggen als collega’s onder elkaar zelfs weleens: Als iemand buiten kan staan roken is hij niet zo ziek als dat hij doet voorkomen. Daarbij is algemeen bekend dat roken het herstel enorm in de weg staat en met de zwakke gezondheid van je man zou ik dat risico er niet bij willen nemen. Maar nogmaals, dat is even mijn persoonlijke mening.

Ik hoop dat je wat aan bovenstaande hebt.
28 april 2015 - Lieve D, your first breath took ours away..

12 mei 2018 - Lieve J, little hero!
<<

Anoniem282

Bericht 02 Mei 2018 20:43

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Wat naar dat jullie zoveel voor de kiezen krijgen. Veel sterkt gewenst.

Ik begrijp, vanuit jouw optiek, dat je het UMCG een prettiger ziekenhuis vindt. Zo'n ervaring is natuurlijk wel subjectief. Daar hoor ik net zo goed niet zulke goede verhalen over. Zo gaat het altijd: de ene persoon vindt het op locatie A prettig en de andere persoon heeft nare ervaringen.

Kun je de behandeling niet laten overzetten, of mag dat niet?
<<

Marin

Gebruikers-avatar

President

Berichten: 43577

Geregistreerd: 16 Nov 2015 14:09

Bericht 02 Mei 2018 20:46

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Wat ben je lief Lady, dat je dat helemaal uitlegt allemaal.
Let's discover the world together.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 20:47

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Guattari schreef:Wat naar dat jullie zoveel voor de kiezen krijgen. Veel sterkt gewenst.

Ik begrijp, vanuit jouw optiek, dat je het UMCG een prettiger ziekenhuis vindt. Zo'n ervaring is natuurlijk wel subjectief. Daar hoor ik net zo goed niet zulke goede verhalen over. Zo gaat het altijd: de ene persoon vindt het op locatie A prettig en de andere persoon heeft nare ervaringen.

Kun je de behandeling niet laten overzetten, of mag dat niet?


Ik snap wat je zegt. Mijn moeder is bijvoorbeeld lyrisch over M.artini, de buurvrouw van mijn man (in het ziekenhuis) over S.cheper en de overburen over R.efaja. Ik weet dat mijn mening subjectief is hoor. Ik zeg ook continu dat ik op hun expertise moet vertrouwen. Maar er blijft zo weinig over als er dingen worden gezegd, die later geen waarheid blijken te zijn. Vermoedelijk, misschien en waarschijnlijk, kan ik niets mee (al kan ik daar meer mee dan iets als gehele waarheid te verkondigen, terwijl het niet waar blijkt te zijn en er verkeerde behandelingen worden ingezet). Ik weet dat hij, als er een operatie moet worden uitgevoerd, hij naar UMCG moet. Want daar zit zijn behandelend cardioloog en daar kan streek verder niets mee. Maar liever vandaag dan morgen. Want ik vertrouw ze niet meer.

Zo en nu de uitgebreide tekst van Lady. :)
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 20:56

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Lady schreef:Wat vervelend dat het qua communicatie weer zo misloopt. Daar kan ik helaas niks aan doen, ik hoop dat ik een aantal zaken wel iets duidelijker voor je kan maken:

- Waarschijnlijk doelt de arts op op een abces, komt dat je bekend voor? Een abces is een holte gevuld met pus en daar kun je (heel) ziek van worden. Dit zie je onder andere terug in de verhoogde ontstekingswaarden in je bloed. Een abces kan ook knappen, waarbij in dit geval het pus in de buikholte terecht zou komen (als het aa de buitenkant van de darm zit, als het in de darm zit dan komt het pus in de darm). Pus in de buikholte is gevaarlijk en kan je ernstig ziek maken. Gelukkig wordt je man al behandeld met antibiotica. Dat heeft hij inderdaad vandaag verteld. In eerste instantie was het een perforatie en nu is het een abces. Op eerste is antibiotica ingezet, op tweede extra sterke antibiotica.

- Een maaghevel (= een neusmaagsonde maar dan veel dikker) geef je doorgaans wanneer mensen extreem misselijk zijn en/of extreem veel overgeven. Het zorgt ervoor dat alles wat in je maag terecht komt er gelijk weer uitgeheveld wordt via die slang, zodat mensen niet meer hoeven te braken. Het verlicht dus de klachten. Het inbrengen is ronduit vervelend omdat je kokhalsreflex enorm wordt geprikkeld. Dat is wat je vanmiddag ook gehoord hebt. Doorgaans trekken deze nare klachten weg als de hevel op zijn plek zit, je voelt hem dan alleen nog zitten tijdens het slikken maar zelfs dat went. Hij heeft gisteren extreem veel overgegeven. Als hij nog één keer zou overgeven, dan zouden ze dus inderdaad de neusmaagsonde inzetten (wist trouwens niet dat het één woord was). Hij heeft in de ochtend overgegeven, daarna niet meer en dus hebben ze de sonde ingezet. Dus zover gaat het inderdaad goed. Alleen dat kon mijn man niet. We hebben echt samen gehuild, omdat het hem zoveel pijn deed. Die kokhalsgeluiden heb ik inderdaad gehoord, daarna kon hij niet meer. En ik kon hem niet zo zien.

- Je man zal, zeker in acute situaties, waarschijnlijk wel geopereerd kunnen worden maar valt absoluut in een risicogroep. Dilaterende cardiomyopathie is een hele ernstige aandoening. Hij zal dus altijd eerst heel uitgebreid gescreend moeten worden door een anesthesioloog en cardioloog. De chirurg wilde maandag al opereren. Maar kwam er na overleg achter dat hij dus de Dilaterende Cardio heeft en dat het streekziekenhuis dit niet mag uitvoeren. Later was de operatie niet nodig, want het bleek maar een abces te zijn. Maar ze zouden hem een stoma geven. Die overtuiging van hun eigen gelijk maakt dat ik ze niet vertrouw. Prima dat een stoma de oplossing is, maar laat het dan wel een stoma zijn, omdat het niet anders kan. Nu blijkt het sowieso niet nodig te zijn, want verkeerd ingeschat/verkeerd gezien/weet ik het.

- Ik weet niet precies welke onderzoeken er zijn gedaan waarbij de diagnose darmperforatie gesteld is, maar zonder een darmscopie of kijkoperatie kan ik me de verwarring tussen een perforatie en abces best voorstellen. De symptomen kunnen erg op elkaar lijken. Een CT-scan en bloedprikken

En tot slot, maar dat is puur even mijn eigen visie en mening geven: Ik kan er echt niet bij dat je man gewoon staat te roken. Wij zeggen als collega’s onder elkaar zelfs weleens: Als iemand buiten kan staan roken is hij niet zo ziek als dat hij doet voorkomen. Daarbij is algemeen bekend dat roken het herstel enorm in de weg staat en met de zwakke gezondheid van je man zou ik dat risico er niet bij willen nemen. Maar nogmaals, dat is even mijn persoonlijke mening. Wil ik ook niet. Dat wil ik al drie jaar niet. Ik vind het ook werkelijk geen porem als iemand een infuus heeft en buiten even lekker een peukie staat te doen. Maar in dit geval had ik het hem gegeven, omdat ik ook weet dat het stress verlagend kan werken.

Ik hoop dat je wat aan bovenstaande hebt. Ja, dat heb ik zeker. Dank je wel dat je het allemaal op papier/scherm hebt gezet. Weet ik in ieder geval dat ik wel alles heb meegekregen, vanmiddag. :)
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 02 Mei 2018 21:11

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Vervelend RS dat de communicatie zo moeizaam gaat. Kunnen ze er geen notitie van maken dat jou altijd dezelfde informatie (of alleen als jullie samen zijn) verstrekt zal worden. Mijn oma heeft kort geleden een flink gezwel op haar darm gehad, we schrokken ons ook dood. Ook zij kreeg een maagsonde om de maag tot rust te laten komen en er wat druk vanaf te halen. Ze vond het ook echt niet prettig, het laten zetten ook niet, maar er kwamen toch echt flink wat maagsappen naar boven waardoor het spugen haar bespaard bleef. Wat ik wilde zeggen is dat mijn moeder contactpersoon voor haar was, zij belde iedere ochtend om te vragen hoe het ging, zij was de enige die ze te woord stonden. Als er dingen veranderden belde zij mijn moeder ook op. Mijn oma is trouwens geopereerd, en gaat het nu weer goed mee gelukkig. Echt vreemd hoe snel dat kan genezen.

Sterkte, wel een opluchting dat het geen perforatie van de darm is.

Oja misschien een tip als je het slecht aan kan zien dat je man pijn heeft/iets moet ondergaan dat je dan iemand vraagt die hem kan ondersteunen die er wel tegen kan en dan zelf echt uit de buurt gaat. Zodat je er nu niet steeds aan hoeft te denken.
<<

Pippa

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 3478

Geregistreerd: 11 Apr 2017 10:46

Bericht 02 Mei 2018 21:12

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Sterkte!
11-2017 ♥
12-2021 ♥
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 21:16

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Ow Lady, ik lees nu pas dat je het hebt over een kijkoperatie. Die mag dus ook niet door het streekziekenhuis worden uitgevoerd. Ook dat moet door zijn dcm uitgevoerd worden door het UMCG.

Enigszins is het geruststellend dat ze dus verschillende diagnoses hadden kunnen vinden via CT, maar moeten/hadden ze niet meer kunnen inzetten om bepaalde diagnoses te kunnen uitsluiten? Ik ben als de dood mijn man te verliezen. Dat zeg ik dan ook continu als ik overstuur ben:"Hij is pas 32, we hebben nog 40 jaar". En ik weet dat niemand daar iets mee kan, ik ook niet, maar het is angst tegenover rationaliteit. Zo vervelend.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 21:24

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Lot, het is echt iets wat tussen mij en de afdeling mis is gegaan. Ik ging er stomweg even vanuit dat ze hadden opgeschreven/onthouden dat ik op de hoogte moet worden gehouden. Ik kan dat echt mezelf aanrekenen, want het had anders gekund/gemoeten. Maar dan had ik het echt moeten aangeven. En dat heb ik daargelaten, ook omdat mijn man zo lekker bij leek.

Mijn man is als kind ernstig mishandeld (ik vertel nu dingen die wij weten en ik het eigenlijk niet over wil hebben) en zijn neus is gebroken door zijn (stief)ouders en niet behandeld. Dat is ook de reden waarom het niet ging. Pas toen ik hem zo hoorde, gieren van de pijn, bedacht ik me opeens weer dat zijn neus nooit juist geheeld is. Ook mijn fout. Maar echt, zo snel stond ik er niet bij stil.

Als hij stress heeft dan gooit hij sowieso zijn hele maaginhoud eruit. En ook dat heb ik nagelaten om te vertellen. Het is niet alleen hun fout hoor, maar ook mijn/onze fout. Ik weet het ook niet. Ik wil gewoon mijn man terug. Lekker bezig met zijn vrijwilligerswerk, samen eten, samen koken, lekker op vakantie.

Ik zie nu wel in dat ik fouten heb gemaakt. Maar God, geen man/vrouw heeft dat van zijn partner nodig. Ik moet nog veel leren. En met liefde hoor. Maar ik schrik, laat hun het werk doen en realiseer me nu pas dat ik ze wat meer had moeten vertellen over mijn man.

Hij is trouwens verschrikkelijk lief voor mij, mijn familie, zijn familie (behalve moeder, vader en stiefvader) en iedereen die hem aan het hart gaat.
<<

Anoniem246

Bericht 02 Mei 2018 21:29

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Ik voel me nu zo dom op dit moment. Ik had ze echt meer moeten vertellen. Echt, wat ben ik een domme doos. Maar goed, wat ze vandaag nog niet wisten kan ik ze morgen vertellen. Soms is het zelfs nog leerzaam om een topic te openen. Ik raakte alleen maar in paniek, maar ik ken mijn man natuurlijk als de allerbeste. Ik ben door Lady enorm geholpen door haar uitleg, dus ook dat er 'fouten' kunnen worden gemaakt, gewoon simpelweg omdat niet alles is te zien op CT en nu ook door vragen van Lot. Ook door Luisa en de rest, maar deze keer kwam Lot echt binnen.
<<

JustMeDaan

Major Yipyapper

Berichten: 3185

Geregistreerd: 01 Sep 2013 19:39

Bericht 02 Mei 2018 23:17

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Dat is niet dom! Dat is paniek. Morgen kijken of je dit allemaal goed door kunt geven. Dan kunnen ze er rekening mee houden. Het staat hier super duidelijk uitgelegd!
D. 💙14-01-2019💙
<<

Patsy

Bericht 03 Mei 2018 06:59

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Ik heb geen advies voor je, maar wil je wel veel sterkte wensen. Wat een nare situatie.
<<

Lot

Gebruikers-avatar

Major Yipyapper

Berichten: 5453

Geregistreerd: 02 Sep 2013 09:34

Bericht 03 Mei 2018 08:27

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Je hebt geen fout gemaakt, je handelt (of handelt juist niet) uit emotie. Vandaag idd even vertellen wat je graag wil vertellen en dan gaat het hopelijk vanaf nu beter.
<<

Anoniem246

Bericht 03 Mei 2018 08:35

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Dank jullie wel. :)

Ik werd zojuist gebeld door mijn man. Het plan van vandaag is dat ze hem overplaatsten naar het UMCG. Hoe en wat kon hij mij niet vertellen. Meestal zo. Dus zo maar even douchen en kijken hoe het in het ziekenhuis is en hoe het ervoor staat.
<<

Birdie

Gebruikers-avatar

Yipyapper

Berichten: 2099

Geregistreerd: 01 Sep 2013 10:20

Bericht 03 Mei 2018 09:10

Re: Mijn man ligt in het ziekenhuis (Lang en warrig verhaal)

Veel sterkte en laat je niet gek maken, het is logisch dat je niet meteen aan alles denkt in deze situatie, er komt zoveel op je af. En precies wat je zegt, als je iets vergeten bent te zeggen dan zeg je het gewoon zodra je er wel weer aan denkt.
Volgende

Terug naar Persoonlijk

Wie is er online?

Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers