Als ik een babydolfijn in huis had zou ik die inderdaad ook verstoppen in een la, goede tip.

Ik snapte het al niet maar het zit dus onder de boxlade. Het erge is, wat hij vandaag niet kan. Lukt als een wonder morgen wel. Hij is me steeds 3 stappen voor.

Graag gedaan! Wij hebben twee babydolfijnen, voor elk kind 1 anders krijg je dat gezeik weer.

Ik dacht een knuffel in de boxla zodat hij niet zijn vingers ertussen krijgt want dat had mijn man al bedacht, een bal er tussen..

En één dag in de week Julian naar een oppas/ gastouder/ kdv brengen? Kost wat centen maar dan heb je lekker een dagje om bij te tanken.

Of de boxla gewoon uit de box verwijderen...

Sjiek, is een Playpen geen optie zodat je af en toe gewoon even een rustmoment hebt maar Julian wel zijn ei een beetje kwijt kan (als in wat meer ruimte dan in de box). Ik heb er geen ervaring mee hoor, met een wat ouder kind in een playpen. Lucas ligt er inmiddels al een uur in te spelen en hij kan mij niet eens zien. Maar goed, wat ik al zei, die vermaakt zichzelf wel momenteel, dat scheelt.

Heeft hij wel genoeg uitdaging in zijn eigen speelgoed?
Als je de mogelijkheid hebt dan is het in deze fase misschien fijn om een ruimte (afgezet in de woonkamer, of een aparte kamer) die helemaal babyproof is te hebben. Dus waar je hem kan neerzetten zonder dat je bang hoef te zijn dat hij iets kapot maakt of zichzelf kan bezeren, maar met genoeg uitdaging. Bakken met speelgoed om leeg te trekken, iets om op te klimmen maar met een zachte mat er onder?
Hij kan zich daar dan helemaal uitleven, terwijl jij even wat anders kan doen. En op andere momenten is hij gewoon bij jou in de woonkamer zodat je kan opletten en hij leert wat wel en niet mag.

Heel herkenbaar en op regenachtige dagen is dat met bijna 3,5 nog steeds zo dus ik probeer zoveel mogelijk tussen de buien door toch nog even de deur uit te gaan.
Qua opvang en werk is het hier eigenlijk net zo, ik houd er zo goed als niets van over dus dat is nou niet echt een motivatie om aan het werk te gaan met alle stress van brengen, halen (die eigenwijze peuters van mij werken nooit mee als we op tijd ergens moeten zijn) en in de avond nog alles alleen met ze te moeten doen voor een paar tientjes overhouden van het loon. Terwijl het wel rustgevend zal zijn voor mij. In de tijd dat ze net konden tijgeren, kruipen en klimmen verbouwde ik ook de hele woonkamer zodat ze nergens op of bij konden anders was ik met twee avonturiers niks anders aan het doen dan mopperen en nee nee nee roepen, all day pfff. Haha heerlijk hoor die kinderen, maar al die fases en van de ene fase in de andere.

Ik ging trouwens vanaf dat ze konden tijgeren/kruipen wel naar Ballorig met ze in Zaandam, het baby/peuhergedelte is echh wel geschikt voor hem! Is niet zo ver voor je toch?

Herkenbaar.... Sommige dagen gaat het beter, soms zijn er dagen dat ik hem wel achter het behang kan plakken. Al van kleins af aan sliep B. steeds slechts 3 kwartier achter elkaar en dan max 2 keer per dag. Gefrustreerd omdat dingen niet lukten/konden/mochten lag hij met regelmaat te mopperen. Toen hij leerde kruipen ging het beter, maar toen begon een nieuwe ellende. Nu kan hij lopen, is zijn blikveld nog groter geworden en ziet hij alles ook op de eettafel en het aanrecht. Gewoon een telefoongesprek voeren is bijna onmogelijk omdat hij de telefoon wil hebben, op de laptop is moeizaam omdat hij het scherm gebruik alsof het een touchscreen is. Zoals Caroow in een topic stelde: " Om vier uur snachts heb ik geen principes", sommige principes heb ik echt overboord moeten kieperen. Mijn woonkamer is behoorlijk babyproof, vergelijkbaar met de adviezen van Cheese. Televisie kijken is gewoon een zege soms, even rust. Bakje met rozijntjes erbij... Ik werk wel drie dagen in de week, mijn oma past een dag hier op en zij start haar dag hier altijd met het wegzetten van de spaarzame dingen die ik laat staan. "Ik heb geen zin in dat gedonder..." En gelijk heeft ze! Chiq, je doet het goed en soms is het fijn om even van anderen te horen hoe zij erin staan. Soms is het gewoon zwaar, daar mogen moeders onder elkaar best even eerlijk over zijn.

Hahahahahha heerlijk dit topic
Toch leuk he kindjes

Ik herken het eigenlijk niet meer. Of ik heb die tijd gewoon geskipt in mijn geheugen dat kan ook.
Momenteel heb ik een brutaal monster thuis rond lopen die denkt dat hij het wel even voor het zeggen heeft. En als het meneer niet bevalt gooit hij zich toch gewoon even op de grond om heel erg zielig te gaan huilen.

Jammer voor hem dat ik daar niet intrap en zeker niet om 6:00 uur in de ochtend

Ik vond het nog pittiger worden toen hij het lopen had ontdekt

Hier hielp het om alles gewoon op te ruimen. Decoratie op tafel, de iPad van de bank, kattenbrokjes hoger wegzetten enz. En maak het jezelf makkelijker door van die kinderbeveilingdingen op je keukenkastjes te monteren en traphekje beneden bij de trap te plaatsen. Hier staat nu nog steeds niks op de salontafel of tv kast en dat bespaard me nu nog steeds 50x nee afblijven! op een dag. Bij een ander blijft hij wel altijd overal vanaf maar thuis blijft het op de een of andere manier moeilijk.

En zorg dat hij zich niet verveeld. Zet speelgoed binnen handbereik, zet wat muziek op of baby tv enz

Hahahaha, herkenbaar!! En dan nog zit dochter genoeglijk met mijn telefoon op de bank als ik terugkom uit de keuken of van de wc, haha.

Het is ook heel pittig hoor ChiQ, vooral als 24/7 de zorg hebt voor hem. Mijn tip is om het jezelf vooral makkelijk te maken. Er heeft hier ook een tijdje niets op de salontafel gestaan en de lades heb ik op een gegeven moment leeggehaald, want ik werd er gek van.
En het is vanzelf weer beter geworden. Alles staat er weer ;).
En laat je niet gek maken door die kleine dreumes. Ik merk dat als ik mijn dag niet heb, dat ze dan juist oervervelend zijn. Al is dat wel makkelijk gezegd natuurlijk.
Ik denk dat vooral het weinige slapen je opbreekt, omdat je nergens aan toe komt en hij de hele dag je aandacht opeist.

Ik kan me helemaal voorstellen hoe je je voelt na zo'n dag! De oudste was hier helemaal niet zo, we hoefden nooit iets weg te zetten, ze klom nergens op en bleef rustig een half uur zitten met wat speelgoed. De jongste is echt helemaal het tegenovergestelde. En nu ze loopt, wordt het alleen maar erger. Ze klimt overal op, trekt alle kasten open (en de inhoud eruit uiteraard) en drukt op alle mogelijke knopjes. Bovendien barst ze meteen in huilen uit als ze iets niet mag. Ik ben de hele dag thuis met ze (probeer dan wel nog te werken tussendoor, ze slaapt gelukkig nog wel 2 keer 2 uurtjes), dus ben dan echt vaak kapot na zo'n dag. Erop uit gaan helpt wel, gewoon even je zinnen verzetten en zorgen dat hij zich kan uitleven.

Op het moment dat je je voelt zoals jij je nu voelt, is het wel tijd om even een of meer dagen rust in te lassen. Is er niemand aan wie je hem een dagje of middag kunt toevertrouwen, zodat je even echt aan jezelf toekomt? Zo'n dag kan vaak echt helpen om op adem te komen en weer genoeg energie te hebben om vol goede moed aan een nieuwe dag met J. te beginnen. Dan waardeer je zijn streken daarna weer des te meer ;-)

Succes ermee!

oh jeee, er staat me dus nog heel wat te wachten.

Sterkte Chiq!

Mijn dochter wordt met name vervelend als we heel de dag thuis zijn, ga dus gauw tussen de buien door een rondje fietsen,wandelen en bijv babyzwemmen

Hier hetzelfde, weggaan helpt hier wel.

Jep, heel herkenbaar...

Hier helpt weggaan niet hoor, na zo'n 30 min is de wagen echt zijn vijand en wil hij er midden in de supermarkt uit..

Misschien niet goed, maar voor dat geval heb ik een doosje rozijntjes in mijn jas
Maar dat hoeft natuurlijk niet te werken bij jouw vent!

Hier ook herkenbaar, nog steeds helaas. Ik hoop dat de psz straks verlichting gaat brengen voor haar en voor mij. Ik ben ook fulltime thuis bij de kinderen, maar heb daarnaast ook een parttime eigen bedrijf. Op het moment is dat geen goede combi

Ik vind het trouwens fijn om te lezen dat meer mensen het (soms) zwaar vinden. Dat lijkt in mijn omgeving wel taboe te zijn. Je bent tenslotte toch blij met je kinderen en ze zijn toch zo leuk en het is zo mooi om moeder te zijn! Natuurlijk is het dat ook, maar zeggen dat je het ook zwaar vind, lijkt niet te mogen. Uiteindelijk ga je dan denken dat je de enige bent en dat je zelf dus wel iets verkeerd zal doen, ik wel tenminste.

Sterkte en hopelijk put ook jij alleen al moed uit het feit, dat je niet de enige bent.

Eens met Luna, ik had het er pas met een moeder van het kdv erover dat sommige je maar raar aankijken als je zegt dat je het pittig vindt. Zij zei ook dat veel het waarschijnlijk niet durven toe te geven.
Tuurlijk je hebt makkelijke en minder makkelijke kinderen, maar ik denk dat veel er niet over zullen praten in real life.

Zwemmen, eindje fietsen, naar de bieb, naar ballorig, een eindje met de tram/bus/metro.. zoveel mogelijk weg!
Of alle kussens van de banken af en op de grond leggen: klauterparadijs. Vechten op het grote bed. Filmpjes kijken.

Sterkte.

Hier niet herkenbaar, bij beiden niet. Ik heb ook nooit iets weggezet en al beschikt N wel over iets meer doorzettingsvermogen als broer ik zet haar continue weg vd tafel maar weghalen doe ik helemaal niets.

We gaan wel echt meerdere keren per dag naar buiten want dat heeft vooral R gewoon nodig. We lopen naar de winkels ( 20 min wandelen ongeveer, daar lopen we wat rond en dan weer 20 min terug)

Ik heb als ik dat hier zo lees echt wel twee hele makkelijke kinderen ( meestal en - slapen en - eten over het algemeen bij R ;) )