Ik denk dat die je inderdaad best wat handvatten kan geven om het wat te neutraliseren in je hoofd. Ik weet ook nog wel dat ik vroeger wel eens dat soort dingen heb geroepen naar mijn ouders!

Wij hadden laatst ook een klein iets en ik zei toen ook tegen mijn vriend 'ja maar hij is geprogrammeerd om van jou te houden, niet van mij'. En dat ging er meer om dat je daardoor naar je ouders toe vanzelfsprekend meer vergevingsgezind bent dan naar de stiefouder.

Overigens hoef je heus niet iedere keer met een schone lei te beginnen. Je mag best nog wel met wat dingen zitten, maar probeer het kind dan niet van je af te duwen. Probeer het anders bij haar aan te kaarten, neem er een koekje bij en zeg dan heel eerlijk 'je hebt me laatst een beetje pijn gedaan en dat vind ik lastig. Ik hou ook van jou, net zoals ik van jouw papa hou, en ik wil graag dat we elkaar ook lief vinden'. Zoiets.

Waarom haal jij haar op Bliss en niet je vriend? Ik vind dat eerlijk gezegd echt een ding wat de vader of moeder moet doen. Ik persoonlijk doe het in ieder geval niet. Zo'n wisselmoment lijkt me voor kinderen sowieso al lastig en mijn idee is dat het nog lastiger is als je van ouder naar stiefouder wisselt in plaats van van ouder naar ouder.

Over de opmerking van je stiefdochter, ik snap dat je daar verdrietig van wordt. Maar probeer het niet te persoonlijk te maken. Mijn stiefzoon heeft gelukkig nog nooit gezegd 'je bent mijn moeder niet' maar wel dat zijn moeder de baas is over hem. Ik geef dan aan dat in ons huis soms andere regels gelden en dat ik daar wat over te zeggen heb. Dat accepteert hij ook.

Nog een algemene tip: ik ben op fb lid geworden van de groep 'Bewuste stiefmoeders'. Wat een herkenning vind ik daar!

Normaal haalt m'n vriend haar ook altijd op, maar het komt toevallig zo uit nu, omdat ik rond die tijd de auto even nodig heb en m'n vriend dan even gaat sporten. Is ook helemaal geen probleem verder, ik ben alleen benieuwd wat me nu weer te wachten staat. We gaan het meemaken.

Ik ga eens naar die FB-groep kijken, thanks!

Ik wilde voordat ik Lady haar reactie las al vragen waarom jij haar haalt en niet je vriend? Hoe had je vriend dat dan gedaan als jij nog niet ingewoond had?
Verder, waar is je vriend in het verhaal als je stiefdochter zoiets zegt? Mijn vriend zou zelf ingrijpen en duidelijk maken dat dat niet erg lief is om te zeggen.

Dat is dus helemaal niet het issue hier, dus daar hoeft het nu verder niet over te gaan. Dit is de eerste keer dat ik haar ophaal en eigenlijk leek me dat juist ook weleens goed in het kader van wennen aan mij. Maar nogmaals, daar gaat het nu niet om.

M'n vriend was daar niet bij gisteren, die was beneden en ik was even boven met haar. Misschien kunnen we er vanavond nog even op terugkomen bij haar.

***

Radler, het is een besloten groep inderdaad. Ik weet niet of anderen kunnen zien dat je lid bent. Wat naar dat de ex van jou vriend het zo over de rug van hun dochtertje speelt. Zo slecht vind ik dat.

Radler, dat is ook vervelend zeg. Hopelijk trekt ze nog een beetje bij, want de kinderen zitten zo steeds tussen twee vuren natuurlijk.

Ik zal eens kijken.


***

Radler, ik zie dat jij die FB leuk bent gaan vinden. Even dat je 't weet! ;)

Bliss, hier 2 kinderen van vriend waar t wel goed mee klikt, ook wel met ex. Ik haal ze ook wel eens op als dat zo uitkomt.
Maar vooral de jongste trekt veel meer naar papa. En dat vind ik ok. Als ik alleen ben met haar luistert ze over t algemeen ook. En ja soms kan ze dan ook de kontakt in de kribbe gooien en dan denk ik ook wel eens owee. Echt zeggen jij bent de baas niet dat wordt hier sowieso niet gezegd. Volgens mij hebben ze t 1x gezegd en toen zeiden we ook dat wij hier de baas zijn, en hun mama bij hun.
Maar een half uur later zit ze weer op schoot en weet ik dat t niet te maken heeft met persoonlijk, maar gewoon uitproberen/kleuteren. Maar goed dochter heeft die kuren ook, dus ik kan dat wel relativeren.

Ik weet niet of ik t in jou geval nog een x zou aanhalen. Als je dat zou doen zou ik t vriend laten doen, zodat t minder persoonlijk is. Maar ik zou vooral de positieve dingen doen en benadrukken

Nee ik kijk eerst nog wel even hoe het straks gaat. Als dit nog een keer gebeurt, is het beter om dan meteen het gesprek aan te gaan denk ik. Gisteren ging dat niet, omdat ik op het punt stond de deur uit te gaan.

Ik ben sinds kort ook stiefmoeder (al staat die term nog heel ver van me af haha). Mijn vriend heeft een zoon, die bijna 3 jaar is. Ik heb zelf nog geen ervaring met kinderen van zo dichtbij, dus praktisch alles is voor mij nog nieuw en wennen. Het is een ontzettend leuk jongetje. Ik denk dat het voor mij goed is om op het forum wat verhalen mee te lezen en ervaringen te delen.

Welcome to the club ;-)
Leuk! Klikt het goed tussen jullie?
Ik stuur je ook even een pb over fb groep.
Daar heb ik ook veel aan gehad en nog.

Hoi Radler, wil je mij ook een on sturen over die fb-groep? Mijn vriend heeft ook 2 kinderen en soms zijn tips toch wel erg handig!

Ik vond die FB-groep dan weer helemaal niks, maar ieder z'n ding!

Doe ik dazzle

Ligt eraan welke Bliss...
1 ben ik uit gegooid met de reden dat ik bij jeugdzorg werk (ik werk niet eens bij jeugdzorg, maar wel binnen de zorg... diegene die daar beheerder was vond dat te beangstigend en dus werd ik eruit gegooid met de mededeling dat zij as beheerder bepaalde).
De bewuste stiefmoeder groep vind ik vaak erg negatief over de stiefkinderen. Heb daar al vaak gedoe gehad omdat ze mijn mening te eerlijk vonden.
Toen samen met 2 anderen een eigen groep opgericht, die positiever is

Volgens mij was dat die tweede inderdaad, maar ik ergerde me vooral aan het gebrekkige niveau en taalgebruik in de berichten. Bovendien zit ik er niet op te wachten om steeds berichten over het stiefmoederschap voorbij te zien komen op m'n tijdlijn, dus het was gewoon niks voor mij.

Radler zou je me ook door kunnen geven welke fbgroep dat Is?

Was dát de reden Radler? Wat belachelijk! Ik dacht altijd dat ze je veel te scherp (lees: eerlijk) vonden. De meesten daar staan totaal niet open voor een spiegel en reflectie. Het valt mij mee dat ik er niet uitgeknikkerd ben. Ik doe inmiddels met beide groepen niet meer zoveel.

Ik ben ook uit die fb groep gegaan maar moet eerlijk zeggen dat ik me in die andere ook niet heel thuis voel. Er zijn daar mensen (waaronder jij radler, sorry! Voel je niet aangesproken!) die alleen maar ontzettend positief zijn over hun stiefkinderen en het als eigen zien.
Ik kan me daar totaal niet in vinden, maar de andere tegenhanger is negatieve verhalen. Daar vind ik mij ook niet in.
Ik vind het stiefmoeder zijn nog steeds een lastig iets maar dat komt denk ik ook omdat ik me wel als 'ouder' opstel wanneer m'n stiefdochter er is. Zij moet ook naar mij luisteren en als iets mij niet zint dan overleg ik niet met papa maar zeg ik dat gewoon. Vriend en ik zitten op 1 lijn over het algemeen al vind ik hem soms te soft, maar dat begrijp ik dan ook wel weer.
Stiefdochter ziet mij ook gewoon als onderdeel van het gezin en als iemand waar ze leuke dingen mee kan doen. Ze vind het bv fantastisch om samen in bad te gaan met een lush bath bomb er bij. Dat is bij ons ook niet raar en gek, ze heeft het juist naar haar zin. En soms doet ze jaloers naar mij en andere keren weer naar haar vader en roept ze heel hard:NerdChic is van mij!! Haha dit doet ze wel bij wijze van grapje. Maar daardoor merken we wel dat ze mij volledig geaccepteerd heeft. Maar ja, het is en blijft geen eigen kind en soms kan het ook vermoeiend zijn. Het is daarnaast ook nog een onwijs papa's kindje. Soms als we ergens zijn dan spreken mensen mij wel eens aan als haar mama en dan zie je haar ook kijken met zo een blik van; ik weet niet zo goed wat ik hiermee aan moet want je bent mijn mama niet. Maar daar moet ze dan later ook gewoon om lachen.

Tegelijkertijd heb ik geen high hopes dat ik mijn eigen kind wel altijd kan tolereren haha. Ik denk dat je die net zo goed wel eens beu bent.

Mooie woorden NerdChic, ik kan me daad in vinden. Wij zijn hier ook echt op elkaar ingespeeld inmiddels en ik voed mijn stiefzoon ook echt mee op maar ik vind het op sommige momenten ook nog steeds erg lastig. Maar het klopt ook wat je zegt over eigen kinderen, die zuigen je ook helemaal leeg hoor

Ik vind het ook altijd heel erg beangstigend als mensen helemaal doen alsof stiefkinderen van hunzelf zijn. Dat is gewoon niet zo, en ik vind juist dat je daarmee de echte ouder voorbij streeft. Ongeacht je eigen mening, is die andere ouder wel gewoon een persoon in hun leven. En je mag en kan niet zomaar dat claimen. Maar goed: zo denk ik daar dan weer over.

Ik heb geen moeite met de kinderen, we vormen oprecht een gezin als ze er zijn. We dragen beiden zorg voor ze, spelen met ze, doen ze in bad, kleden ze aan, maken eten etc etc etc. Ik vind het alleen lastig dat ik dingen zie, die ik zelf anders zou willen voor mijn kind. Vooral op het gebied vna educatie. Ik kan niet mee naar de oudergesprekken op school, maar wil wel het beste qua opleiding voor ze. Daarnaast heb ik wat vraagtekens bij de gang van zaken bij de moeder, maar daar kan ik iets van vinden: ik kan het alleen niet oplossen. En dat is het enige waar ik af en toe moeite mee heb. Je bent er wel, speelt zelfs een belangrijke rol: maar wel altijd een bijrol.

Afgelopen weekend voor het eerst ook echt in het openbaar gevoeld toen de kinderen bij ons op het werk waren voor Sinterklaas. De pieten vroegen waar papa en mama waren, en dan is het uiteindelijk wel echt 'ik ben hier alleen met papa'. Volslagen logisch, word er ook niet overstuur van maar wel even een momentje van slikken.

Maar goed, als dat het enige is?