Ja, herkenbaar. Tot de baby geboren werd, toen was iedereen vooral into de baby.

Super lief van je omgeving, ik zou zeggen; geniet er lekker van!

Mwah.. ik mocht van mijn mannelijke collega niet meer tillen ;)
Maar heb helaas ook vaak zat gehoord: Je bent niet ziek.. je bent zwanger...

Hahaha ja dat hoor ik vaak van vriendinnen enzo. Dat neem ik maar voor lief dan;-)

Bij de eerste wel heel veel, bij de tweede veel minder en bij deze moet nog blijken..

Jazeker maar bij een tweede is dat wel veel minder dan bij eerste vind ik.

Daarbij liepen de bekendmaking van mijn zwangerschap en het bericht dat mijn moeder ongeneeslijk ziek bleek te zijn echt parallel aan elkaar dus mensen leefden toen zo mee. Dat was wel echt hartverwarmend.

Leuk!! Ik herken het niet helemaal, maar vooral het contact met mijn moeder is wel 180 graden gedraaid sinds de zwangerschap van T en sinds hij er is. Ik spreek haar veel vaker, en ze is zo verliefd op hem. Echt tof.

In het begin van de zwangerschap wel. Leuke reacties gekregen en ook heel veel kaartjes en ook heel lief cadeautjes. Op mijn werk ook. Maar naarmate ik verder in de zwangerschap kwam, werd dat toch wel een heel stuk minder. Jammer dat er op mijn werk ook niet altijd heel begrijpend werd gereageerd als ik wat aangaf (zelfs door vrouwen die al zelf kinderen hadden). In mijn verlof hoorde ik helemaal niks meer van de buitenwereld. Bij de tweede was het al vanaf het begin toch gelijk een stuk minder. Nog steeds leuke reacties, maar een heel stuk minder kaarten en cadeautjes. De nieuwigheid was er al natuurlijk al af .

Ik zei tijdens mijn zwangerschappen vaak zelf “ik ben zwanger, niet gehandicapt”. Vond het zwaar irritant als mensen voor mij gingen beslissen wat wel en niet zou kunnen. Ik ken mijn lichaam, zij niet...

Jaa zeker! Zoveel lieve kadootjes en gelukwensen.
En collega's, vrienden en familie die zeggen kijk uit en pas je op en ik doe dit of dat wel.
Maar zeg dan ook vaak van kan het nog wel hoor

Ja en nee.... mijn moeder is enorm lief, maar wel op het betuttelende af haha. Ze behandeld me alsof ik al een toeter van 9 maanden heb en amper nog kan lopen. Maar ik weet dat ze het goed bedoelt.
Op mijn werk is het helaas een en al onbegrip en totaal geen liefde, dat is wel erg jammer. Het enige wat ik ervaar is onbegrip voor het feit dat ik nog gedeeltelijk in de ziektewet zit en gepush om weer te komen werken.
Ik vind het wel superlief om te zien hoeveel mensen er aan ons denken en een kaartje sturen of zelfs met een cadeautje aan komen, superlief! Oh en de zeeman,wibra,prenatal etc draaien sowieso dubbele omzet sinds mijn moeder weet dat ze oma gaat worden

Wat fijn dat je het zo ervaart Flore! Ik open dit topic steeds en weet niet echt wat ik moet reageren want ik heb 't zelf neutraal ervaren maar ik word dan telkens blij van jouw berichtje.

Ja, super om mee te maken.

Hier nog niets gemerkt van extra liefde, kaartjes of cadeautjes. Wel enthousiast reacties als we het nieuws vertellen hoor maar verder niet.