Jeetje wat een verschil in gevoel hiero!!
Ik hou super veel van zoontje, maar wat kan ik hem al redelijk loslaten tov dochter. Ik ga bijna bang worden van het verschil;) daar waar ik bij dochter bij een half jaar nog geen paar uur zonder dochter kon zijn (als voor vrije tijd voor mezelf) denk ik dat ik dat nu wel zou kunnen. Maar gastouder brengen was moeilijk, nu denk ik goh binnenkort wennen op t kv, leuk voor zoon. Ja ik zal blij zijn als ik hem zie, Maar er zo tegenop zien als bij dochter is t niet. Ben ik nu met dochter even weg, en wil ik nog een uurtje naar t dorp terwijl zoon bij papa is dan doe ik dat. Bij dochter deed ik dat echt niet.
Natuurlijk is t nu veel stabieler. Of komt t omdat zoon een tevreden baby is. Of is dit wet van 2e kind zijn?
(Nu ben ik nog niet lang weggeweest bij zoon, op t ziek zijn na, dus wie weet hoe ik me voel als t echt zo ver is haha)