Ok, komt ie:
Zaterdagavond wilde hij mijn ringmaat weten. Ik paste mijn oude trouwring niet meer dus ik zat te pielen met een touwtje en zo. Toen kwam hij met een doosje met ringen aanzetten. Bleek ik de trouwring van zijn vrouw precies te passen
.
De volgende dag moest hij 'ineens' weg met de kinderen. Lo. riep heel hard: "Mama! We gaan een verrassing voor je kopen!". Ik heb me van de domme gehouden maar 1+1 was natuurlijk wel 2.
Toen ze thuis kwamen was ik beneden in mijn atelier bezig met opruimen. Lo. en Lu. riepen dat ik mijn ogen dicht moest doen en J. riep dat ze naar me toe kwamen. Dus ik heb mijn ogen dicht gedaan en toen ze voor me stonden riepen Lo. en Lu. dat ik mijn ogen op mocht doen.
Vervolgens riepen ze "tadaaaa!" en lieten een doosje met knutsels zien waarop J. naar voren stapte met een ring in zijn hand en zei: "hee ik ben eerst, wil je met me trouwen?".
Haha, ondanks dat het geen verrassing was stond ik daar met tranen in mijn ogen toen ik "ja" zei. Daarna hebben we natuurlijk even geknuffeld en gezoend en toen moest ik van J. kijken of ik de ring wel paste, niet dus
.
Daarna wilde Lo. heel graag met me knuffelen, wat ze eigenlijk nooit wil, dus dat was wel heel lief.
De kinderen hebben trouwens ook allebei een ringetje gekregen. Lo. is er mega trots op en Lu. wil 'm niet om.
Lo. praat nu alleen nog maar over trouwen en niets anders meer, ze wil de ringen brengen en ik moet een jurk met een sleep want dan "kunnen we die vasthouden zodat je goed kunt lopen" en ze wil weten wie we uitnodigen en of haar beste vriendinnetje ook mag komen.
Edit: die knutsels was trouwens ook nog een mooi verhaal, J. had zaterdag verteld dat ze een ring gingen kopen en dat hij me dan ging vragen om met hem te trouwen. Dat wist ik niet. 'S avonds gingen de kinderen steeds maar niet slapen, ik ben op een gegeven moment heel boos geworden. Wat bleek later, ze hadden stiekem samen voor mij zitten knutselen op Lo.'s kamer na het naar bed gaan. Dat wist J. ook niet, daar kwam hij zondag achter.