Twijfels over een tweede
Het gaat om het volgende. Mijn vriend en ik hebben een zoon die nu 19 maanden oud is. Het is een makkelijk jongetje en we zijn dolgelukkig met hem.
Als ik in mijn hart kijk, wil ik heel graag voor een tweede gaan, maar ik twijfel wel.
Het krijgen van een kind was voor mij best wel een, zeg maar, life changing event en pas deze zomer, dus 1.5 jaar na de geboorte van onze zoon, kan ik zeggen dat ik weer een beetje mezelf word. Het heeft er echt in gehakt (niet zozeer lichamelijk, maar vooral psychisch) en ik moest mezelf echt weer opnieuw uitvinden.
Dus ja, is het verstandig? Begint het dan niet weer van voren af aan?
Verder twijfel ik omdat ik iemand ben die graag tijd voor zichzelf heeft. Volgend jaar gaat onze zoon naar de peuterspeelzaal (kijk ik nu al naar uit, even zonder onderbrekingen schoonmaken of even alleen winkelen) maar stel dat ik dan een baby er bij heb? Dan is peuterspeelzaaltijd geen 'mij-tijd'.
Wat verder ook speelt is dat mijn vriend en ik het hebben van een 1.5 jaar oud jongetje best wel intensief vinden. Als hij 's avonds in bed ligt, slaken we een zucht van opluchting. Laat staan hoe het straks is met 2 kindjes.
Bovenstaande gedachten zijn allemaal vanuit het verstand. Als ik vanuit mijn gevoel denk, denk ik dat we het natuurlijk wel aan kunnen. Het zal hartstikke leuk zijn voor B. om een broertje of zusje te hebben en voor mezelf lijkt het me ook super gezellig en knus om 2 kinderen te hebben. We hebben de ruimte en financieel kunnen we het doen.
En er zijn zoveel gezinnen met 2 of meer kinderen, dus waarom zou het ons dan niet lukken?
En dat kleine is niet voor altijd. Kinderen worden ouder en steeds een beetje zelfstandiger. En tijd voor mezelf kan ik nog altijd organiseren als ik het goed plan. Dus gaan met die banaan... Toch??
Mama's met 2 of meer kinderen die twijfelden, wat maakte dat jullie de knoop doorhakten?