Gecondoleerd.

Mijn dochter was net 5 toen mijn vader overleed.
Ze is gewoon mee geweest naar mijn ouders huis waar mijn vader in de kist stond.
Ze heeft stickers op de kist geplakt, zijn naam op de kist geschreven en een tekening bij opa in de kist gestopt.

Ben blij dat ik haar overal mee naar toe heb genomen.
Zo begreep ze echt dat opa niet meer terug zou komen.

Jou kinderen zijn nog een stuk jonger. Lastig. Maar zou ze toch mee nemen.

Terwijl ik dit typ stromen de tranen weer over mijn wangen.
Veel sterkte de komende tijd.

Gecondoleerd! Wij hebben hetzelfde meegemaakt eind maart. Dochter was toen bijna 3 (april). We hebben haar meegenomen naar de crematie, daar mochten de kleinkinderen op de kust kleuren en inderdaad bloemen op leggen. Ik heb haar niet meer oma laten 'zien' in de kist. Het snappen dat iemand er niet meer is blijft moeilijk, vooral het huis van oma etc laten zien zonder dat oma er dus is. En een mooi plekje voor oma maken. Wij hebben foto's op de kast staan en kopen daar geregeld een mooie bloem bij. Oma was hier er slechter aan toe dat ze overleed, dus voor de jongste geen meerwaarde om nog te zien, oudste van 6 ook niet. Zo hielden ze het beeld van oma wat ze hebben.
Dus waar je verstandig aan doet ligt denk ik ook aan je kind en hoe oma er ' bij ligt'
Sterkte

Ik hoefde de keuze niet te maken want het kistje op de crematie waar mijn kleuter was, was dicht. Anders had ik hem niet laten kijken, ik wil niet dat de laatste herinnering aan iemand een beeld in de kist is.

Gecondoleerd Namasté, een heftige en moeilijke periode.

Mijn moeder is negen maanden geleden overleden, ze is 61 jaar geworden. Mama lag thuis opgebaard in de slaapkamer beneden en onze beide jongens (7 en 1) hebben bij haar gekeken. Ze hebben haar zelfs nog aangeraakt en kusjes gegeven. De oudste vond het wel spannend maar gaf heel duidelijk aan wel bij haar te willen kijken. Wij hebben zijn keuze als leidend gehouden. Hij is ook bij de begrafenis en teraardebestelling geweest, hij gaf ook hier duidelijk aan erbij te willen zijn. We hebben niet het idee dat hij er achter last van heeft (gehad).

Veel sterkte de komende tijd.

Heftig. Veel sterkte.
Is ze thuis? Dat zou voor mij anders zijn dan in zo'n centrum nl.

Wat verdrietig. Gecondoleerd.
Ik zou hem niet in de kist laten kijken. Maar wel mee nemen naar de uitvaart.

Ik zou juist wel laten kijken. Is voor kinderen ook een soort afsluiten, en over het algemeen gaan kinderen er veel makkelijker mee om dan wij volwassenen.

Ik denk dat het er heel erg aan ligt hoe de overleden persoon eruit ziet. Mijn dochter heeft mijn oma gezien toen was ze iets ouder dan jouw jongste maar zij zag er uit als oma. Mijn tante heeft ze niet gezien (dochter is nu 5) omdat zij niet meer leek op wie ze was. Maar nu heeft dochter heel veel last van het gemis en niet begrijpen dat het echt tante was die in de kist lag. Weet overigens niet of ze minder emoties nu na alles zou hebben wanneer ze tante wel zou hebben gezien.

Ik zou haar wel bij de kist laten, mits ze er wat netjes bij ligt.

Gecondoleerd.

Wij hebben ervoor gekozen om ons 3 jarig zoontje wel te laten kijken.
Eerst ging hij opa roepen en tegen hem praten. Later 'begreep' hij dat opa niet meer kon praten.

Hier ook wel laten kijken, zoontje was toen bijna 3 jaar . Heeft het er daarna nooit meer over gehad alleen dat opa een sterretje in de hemel is.

Hier hebben we wel laten kijken. Oma lag ook niet in een kist, maar op een bed.

Gecondoleerd.

Dochter weet ik niet. Zij is nog echt jong. Zoon zou ik er wel bij betrekken. De uitvaartleider bij mijn vader adviseerde mijn zus om het niet te doen. Want hij kon zich er later toch niks meer van herinneren. Mijn neefje was ongeveer net zo oud als jullie zoon. Hij kwam toen bij mijn moeder thuis en liep heel enthousiast naar de woonkamer. Want daar zat opa normaal. Maar opa zat er niet. Dat heb ik heel naar gevonden. Hij snapte er niks van. Dag later was opa er ook niet en de dag erna ook niet. Ze hebben hem wel geprobeerd te vertellen wat er was gebeurd. Maar hij heeft het nooit met eigen ogen gezien. Denk dat dat voor hem beter was geweest. Mijn vader lag er netjes bij. Dus daarvoor hadden ze het ook niet hoeven laten. Op de dag van de uitvaart is hij samen met zijn broertje van toen zes weken naar de oppas geweest. Dus ook daar is hij niet bij geweest.

Ik zou het niet doen, maar dat is puur vanuit mijn eigen ervaring. Toen ik 10 jaar was heb ik wel gekeken bij mijn overleden oma en heb er geen fijne herinnering aan, vond het een heel naar gezicht. Toen een paar jaar geleden mijn andere oma en opa zijn overleden heb ik dan ook niet gekeken (ook niet toen ze beide al sliepen en bijna gingen overlijden). Achteraf ben ik blij met deze keuze, heb nu geen 'nare beelden' op mijn netvlies staan.

Mijn neefje was 4 toen z'n zusje overleed. Hem hebben ze er wel bij betrokken, hij mocht kijken wanneer hij wou (ze lag in de woonkamer) en zelfs helpen de kist in en uit de auto tillen (wou hij zelf graag). Hij vond het helemaal niet eng en ging er super respectvol mee om, uit zichzelf. (Bv na het neerzetten van de kist even stil blijven staan met de handen op de rug). En hij begreep ook heel goed dat ze niet terug kwam. (Scheelde misschien dat een maandje of 2 ervoor hun kat was overleden, daardoor begreep hij het denk ik iets beter). Denk dat het bij hem voor zijn verwerking heel goed is geweest en vind het nog steeds ontroerend als ik er aan denk hoe respectvol zo'n klein mannetje kan zijn en hoeveel troost dat heeft geboden. Dus ja, ik zou m'n kind ook laten kijken, mits oma er netjes bij ligt.

Daarnaast heb ik toen ik klein was bij m'n oma en een nichtje ook mogen kijken en heb er geen nare herinneringen van. Bij m'n opa mocht ik niet kijken maar die leek ook niet meer op zichzelf.

Verder sterkte gewenst voor jullie.

Gecondoleerd. En heel veel sterkte.
Mijn zoontje is ook 3,5 en die zou ik wel laten kijken. Om het iets beter te snappen. Maar het blijft een lastig iets.

Bedankt voor jullie reacties. Het is een erg lastige beslissing, dat zie ik ook terug in jullie reacties. Elk kind reageert er anders op, wat is goed en wat is fout in zo'n situatie. Mijn schoonmoeder, 58 jaar geworden, zat toen zij nog leefde al in een rolstoel en had veel pijn. Vooral de pijn was soms van haar gezicht af te lezen. Haar ziekte had niet direct de dood tot gevolg, daarom dat dit toch heel plotseling komt.

De laatste 24 uur lag ze op de intensive care aan de apparatuur en had ze last van epileptische aanvallen. Dat zag er heel naar uit en was voor ons ook geen optie om de kinderen nog mee te nemen.
In de kist ligt ze er heel mooi bij, heel rustig en pijnvrij.

Ik heb uiteindelijk samen met man en andere naaste familie beslist toch even te gaan kijken met zoontje. Hij had samen met dochter een schilderijtje gemaakt en dat hebben we bij de kist gezet. Het viel ons reuze mee, hij heeft tegen oma gepraat en ook een kushandje geven. Ik merk dat ie , ook door onze emoties, iets sneller uit zijn doen is. Maar hij praat veel over oma en zegt hoe lief hij haar vind enzo. Voor ons gevoel heeft zoon door gister niet enge of negatieve associaties met oma gekregen.

Morgen is de begrafenis, hopelijk dat beide kindjes er met de drukte en vele emoties een beetje goed door komen.

Jeetje wat jong nog. Gecondoleerd. Fijn dat je zoon toch even kon kijken en dit de juiste beslissing bleek. Heel veel sterkte. Hopelijk houden de kinderen zich goed morgen.

Sterkte vandaag

Veel sterkte vandaag.