Gefeliciteerd Nan met jullie mooie meisje! Wat een prachtige bos donker haar zeg! Hoe spreek je haar naam uit? Met korte of lange e?

Wat een knap meisje lekker van genieten!

Wat een mooi meisje, gefeliciteerd!

Van harte !
Geniet er van

Gefeliciteerd! Wat een mooie bos haar heedt ze al zeg.

Gefeliciteerd met jullie mooie meisje!

Wat een mooi meisje. Gefeliciteerd en veel geluk samen!

Met een lange e, net zoals je het schrijft eigenlijk.

Van harte gefeliciteerd!

Hier de samenvatting van mijn bevalling, het werkelijke verhaal bleek nogal warrig en onleesbaar en vooral voor mijn eigen herinnering.

Vrijdag voelde ik me niet zo lekker en was ik een beetje klaar met zwanger zijn. We zouden dit weekend nog was spulletjes halen en dan zouden we er klaar voor zijn. Die spullen zijn er niet meer gekomen, want ‘s nachts braken mijn vliezen. We wisten niet wat we moesten doen, ik was pas 37.3, en hoewel het kon, hadden we het nog niet verwacht. Ziekenhuis gebeld en een uur later arriveerden we daar met een handdoek tussen de benen. Het zou een ziekenhuisbevalling worden vanwege zwangerschapsdiabetes en een kleine baby (geschat op P10).
Ik werd meteen aan de CTG gelegd, ze deden wat tests of het echt vruchtwater was en ik kreeg even een snelle echo. “De baby heeft een flinke bos haar”, kregen we nog te horen. Ik kon me geen voorstelling maken van haar uiterlijk, dus was helemaal in de gloria dat ik al een hint kreeg daarover.
Weeën had ik nog niet echt, zo nu en dan een licht pijntje. Ik werd in een bed geïnstalleerd, en de weeën begonnen op gang te komen. Vriend timede ze op 6-3 minuten en ze waren nog niet echt pijnlijk. Ze zakten alleen elke keer wel weg als ik even afgeleid raakte of rond ging lopen. Eigenlijk wilden ze me naar huis sturen tot het wel goed op gang kwam, maar dat wilde ik niet. Ik ben al zo’n twijfelaar, zelf heel snel geboren en zag het niet zitten met zware weeën een halfuur in de auto te zitten. De ontsluiting was op dat moment 1-2 centimeter.
Na overleg zijn we overgegaan op plan B, weeënopwekkers. Ze werden al snel heftiger en rond de lunch kreeg ik een ruggenprik. Vanwege een aantal angsten was vooraf besproken dat ik die snel zou krijgen, om zo hopelijk een paniekaanval te voorkomen. Ik had geluk, ze waren net vrij toen ik de weeën heftig vond worden en ze kwamen hem gewoon op de kamer doen. Toen die erin zat kwam alle spanning vrij en heb ik een paar uur liggen trillen.
Toen ze avondeten kwamen brengen heb ik geskipt en gevraagd om een boterham. Die is er nooit meer ingegaan, want op dat moment kwamen de weeën zo snel achter elkaar dat ik niet meer dan een slokje water weg kreeg tussendoor.
De ontsluiting werd opnieuw gemeten. Ze lachte en zei “je lijkt op je moeder, 9,5 centimeter”. Ik heb liggen huilen van opluchting, de hele dag door vorderde het maar niet en ineens was ik er bijna.
Na enige tijd mocht ik persen en dat ervoer ik als heel vermoeiend. De 3e pers bij elke wee was een beetje halfslachtig omdat ik de energie gewoonweg niet meer had. Ineens, totaal onverwachts, trokken ze haar omhoog. Dacht dat ik er nog lang niet was en ineens was ze daar! 13 minuten persen was het, in 3 weeën is ze naar buiten gekomen.

Ze mocht meteen op mijn borst liggen en alle zorgen die er waren tijdens de zwangerschap bleken mee te vallen. Met 2660 gram was ze voor die termijn op een prima gewicht, wel aan de lage kant, maar niet zorgwekkend. Als het niet zo laat geweest was, hadden we direct naar huis gemogen nadat ik geplast had. Zelf voelde ik me direct ook stukken beter. Hoewel ik geen horrorzwangerschap gehad heb, voelde ik me toch niet echt goed in mijn vel. Nu voelde ik me weer meer als mezelf.

Ik wilde borstvoeding gaan geven, maar J. hapte enkel aan, zoog een keer en liet dan weer los. Dat aanhappen deed heel veel pijn bij mij, ongeveer vergelijkbaar met de naald van een tandartsverdoving. Ondertussen krijste ze na elke voeding de boel bij elkaar. Na 2 dagen heeft de kraamhulp voorzichtig aangegeven dat dit misschien niet zo’n goed plan was. Mijn vriend was nog opgeluchter, die kon het niet aanzien dat ik elke 3 uur helemaal verkrampte van de pijn. Ik vind het wel moeilijk dat het niet gelukt is, maar sinds de eerste fles erin zit hebben we een totaal andere baby. Ze huilt bij elkaar misschien een halfuurtje per etmaal (krampjes) en is een heel tevreden meisje. Zelf beginnen we ook ons slaapgebrek alweer in te halen door voedingen een beetje af te wisselen en eigenlijk maakt zij het ons ook heel gemakkelijk.

Mijn herstel gaat ook voorspoedig, 5 dagen na de bevalling ben ik voor het eerst buiten geweest. Nu gaan we elke dag een rondje lopen, apetrots als ik ben.
Het meest versteld sta ik misschien nog wel van mezelf. Ik ben nooit echt into baby’s geweest en mis dat gen waarin ik andermans baby’s wil knuffelen. Zag mezelf gewoon niet echt als een moederlijk type. Nu ligt ze de hele dag bij me, alleen als we slapen, of als mijn vriend haar heeft ligt ze niet op me. ‘s ochtends kan ik niet wachten om haar bij me te pakken en ik geniet ervan dat mijn hele wereld ineens draait om haar. Ik had nooit kunnen raden dat dit zo bijzonder zou zijn.

Klinkt heerlijk! Gefeliciteerd!
Helaas haar naam en foto gemist. Geniet!

Gefeliciteerd!

Mooi verhaal Nan. Helaas ook de naam en foto gemist.
En super om te lezen dat als je dat babygen bij andere mist je je eigen baby wel wil knuffelen ;).

Bijzonder hoe dat het werkt, dat je opeens helemaal verandert als zo'n kleine er is. Helaas heb ik ook de naam en foto gemist. Heel veel geluk samen!

Nog even dan.

*foto weg*

Ze heet J.

Nan wauw wat een beauty!! Van harte gefeliciteerd met jullie mooie meid!
Wat fijn dat je na 2 dagen de knoop hebt doorgehakt wat betreft het stoppen met bv en dit voor jullie allemaal duidelijk de juiste keuze is geweest!

Wat je zegt over hoe anders het is met je eigen baby is heel herkenbaar. Ik had ook nooit behoefte aan het knuffelen met andere baby's. Vond er eigenlijk maar weinig aan. Maar met je eigen baby komen er opeens gevoelens naar boven waar je versteld van staat. Een prachtig iets vind ik dat!

Wat een knapperd!

Prachtige baby!! Heel fijn dat je de knoop hebt doorgehakt om te stoppen met de bv. Ik had net zoiets, alleen deed het aanhappen geen pijn maar ik had geen melk, en toen de vk en kraamverzorgster het over stoppen hadden voelde ik eerst bezwaar maar de opluchting en het andere kind daarna was zo fijn! Heerlijk knuffelen met jullie kleine meisje!

Ahh wat een bos haartjes!
Gefeliciteerd!

Gefeliciteerd. Wat een mooie naam en wat een prachtig meisje!