Pippa schreef:

Elliot schreef:Oh en Lady dat van die schoondochters herken ik ook heel erg. Daar maak ik me nu ook wel eens druk over.

Niet doen hoor, dat hoeft misschien helemaal niet! Ik vind het juist enorm belangrijk dat beide oma's een band krijgen met hun kind dus ik betrek mijn schoonmoeder er juist net zoveel bij en de band is wel anders, maar ik maak geen onderscheid erin en deel alles met beide, juist omdat ik dat zo belangrijk vind.

Taeda schreef:Ik herken alles wat Lady schrijft, ik heb ook heel veel aan haar verhaal gehad rondom de geslachtsbepaling. Ik heb altijd het gevoel gehad dat wij twee of drie meisjes zouden krijgen, tot ik zwanger was. Vanaf het eerste moment wist ik dat het een jongen was en dat vond ik jammer. Met de echo zag ik het direct en ik heb even moeten wennen dat het dus echt een jongen bleek te zijn. Daar heb ik me schuldig over gevoeld, eindelijk zwanger en nog steeds niet helemaal tevreden. Ook was ik er boos over, waarom had ik na zoveel verdriet, niet hetgeen gekregen wat ik het allerliefste wilde? In de weken die volgde ben ik met het aanschaffen van alle spullen en voorbereidingen gaan houden van een zoon. Maar ik ben pas helemaal overstag gegaan op het moment dat hij op mijn buik lag, het klopte gewoon en hij is het mooiste, liefste wat er is.

Marin schreef:

Lady schreef:
Ik hoop ook echt dat ik later een paar schoondochters krijg met wie we goed op kunnen schieten en dat, als we opa en oma mogen worden, we hier niet zo in betrokken worden. Want eerlijk is eerlijk, de meeste jonge moeders neigen toch naar hun eigen moeder als het om oppas en dergelijke gaat. Daar kan ik me nu al weleens zorgen over maken.

Ah lieve Lady

Ik wil je in elk geval gerust stellen dat ik als jonge moeder dat gevoel totaal niet heb. Ik laat mijn kind met een net zo'n gerust hart achter bij de moeder van mijn man als bij mijn eigen moeder. In de praktijk ziet mijn moeder hem vaak langer achter elkaar (ze komt dan een hele dag oppassen bijv) en zijn moeder vaker kortere periodes oppassen omdat ze simpelweg dichterbij woont (zelfde plaats als jouw broer). Maar ik heb dat gevoel echt niet, dat ik minder snel naar m'n schoonmoeder zal gaan. Zij zei dat zelf bij de geboorte van haar eerdere kleinkinderen, dus van haar dochter, dat de moeder van de moeder sneller en meer 'mag', maar voor ons nu haar zoon een kind heeft geldt dat dus eigenlijk niet. Misschien een geruststelling.

En verder wil ik eigenlijk alleen nog even zeggen dat ik het wel jammer vind om te lezen dat dat gevoel van een stamhouder als middeleeuws wordt beschouwd, terwijl ik het zelf toch wel iets moois vind. Ja natuurlijk is het ouderwets, kunnen vrouwen de naam van zichzelf aan kinderen doorgeven etc. Maar ik vind het een mooie gedachte dat onze zoon misschien straks wel vijfde generatie wordt in een familiebedrijf dat tegen die tijd wel meer dan honderd jaar bestaat. Als hij dat wil natuurlijk. Het is niet eens mijn familie (aangetrouwd ) maar ik voel daar toch een soort trots voor. En natuurlijk werkt de zus van m'n man er ook in en kunnen eventuele dochters dat dus ook prima doen. Maar toch voelt dat anders. En misschien wil hij wel arts worden net als z'n opa en overgrootvader en betovergrootvader aan de andere kant. Kan ook. Mag ook. Of misschien wel kapper/tandarts/fietsenmaker/godknowswhat. En of ie homo/hetero/transgender is, ook dat maakt allemaal niet uit natuurlijk, daar gaat het helemaal niet om. Wat Kira zegt inderdaad.

Marin schreef:Tja ik vind ook wel heel veel. Waaronder dat ik mezelf niet echt tegen vind spreken. Als je homoseksueel bent krijg je niet ineens een andere achternaam.

Kira schreef:

Marin schreef:Tja ik vind ook wel heel veel. Waaronder dat ik mezelf niet echt tegen vind spreken. Als je homoseksueel bent krijg je niet ineens een andere achternaam.

Ik kan me in Claire vinden in dat ik 't ouderwets vind als je het over het bedrijf hebt terwijl de zus van je man haar kinderen er ook zouden kunnen werken en je dat anders vind voelen. Daar kan ik me niet in vinden, een jongen is in mijn optiek dan niet belangrijker. Ik wil de naam van mijn vader ook graag doorgeven en m'n zoon is de enige die dat kan (en heet officieel anders ) Maar waarom ze dat transgender stukje dan gequote heeft snap ik ook niet, dat heeft er idd niks mee te maken.
Moeder/dochter uitjes snap ik ook niet echt waarom dat specialer zou zijn dan moeder/zoon uitjes. Ik maak super vaak uitstapjes met zoon en dan hebben we het super. Weet niet goed waarom er in dit topic zo expliciet over moeder/dochter uitjes gesproken wordt.
Als we het dan toch over moeders en vaders en kinderen hebben, ik heb met mijn vader een betere band dan met mijn moeder. Dus dat je automatisch een super band hebt met je moeder gaat ook niet op, ik heb overigens ook geen slechte band met haar.

Marin schreef:Ja maar hallo dat weet je natuurlijk nooit van te voren. En uiteraard accepteren we 'm dan zoals hij is. Dat zeg ik dus. Verder jammer dat je het ouderwets vindt. Dat is het ook wel maar ik noem het zelf liever traditioneel. Ik hecht daar wel waarde aan. Ook al betekent het in de huidige maatschappij niet veel meer.

Geel schreef:Ik vind het idee niet ouderwets, maar ik vind het wel apart dat voor mijn idee (hoe je erover praat vaak) dat jongetje al een bepaalde rol/weg uitgestippeld krijgt. En tuurlijk mag hij doen/worden wat hij wil, dat geloof ik ook wel, als puntje bij paaltje komt houden jullie net zo veel van m. Maar als dat echt zo is, zou ik van tevoren niet zo dwepen met het idee van vijfde generatie, stamhouder etc.

Linnie schreef:Ikhad al eerder gemeld altijd gedacht te hebben dat het een meisje was.
Ik moest ook even wennen dat het een jongen wordt, maar vind het toch hartstikke leuk. Mn man is de enige die z'n vaders achternaam kan doorgeven (z'n echt vader is verongelukt toen hij nog heel jong was). Hij heeft alleen maar nichtjes met dezelfde achternaam. Ook heeft hij een eigen wapen die in de familie doorgegeven wordt aan de mannen. Dus ja ik vind het wel heel leuk!

En alsnog als het maar gezond is!