Ah! Bij ons was het ook heel erg merkbaar, die overgang. Dat we allebei dachten: shit, we moeten echt gaan opvoeden. En vooral eigenlijk: wat vinden we van het gedrag dat ie vertoont? Ik vind het al heel knap dat je uberhaupt weet wat je insteek is, want eigenlijk zijn wij daar hier nog niet eens echt over uit. Ik wil ook graag positief zijn maar ben er al wel achter dat dat hier gewoon niet haalbaar is. Althans, dat wij daar geen zin in hebben T moet gewoon af en toe luisteren, en zo niet, dan moet 'ie maar leren dat het niet altijd gaat zoals hij wil. Ik dacht eerst dat ik 'm dan altijd zou gaan afleiden en positief en zachtjes een andere kant op zou sturen maar in de praktijk gaat dat hier gewoon niet zo. 1: ik heb daar zelf helemaal niet altijd zin/tijd/puf voor. 2 ik vind dat hij soms best wel mag merken/voelen/beseffen dat het vervelend kan zijn, maar dat het leven daarna echt wel goed komt Hem afleiden met iets anders, een alternatief bieden, geeft hem iig wel mijn aandacht en leert hem niet zelf iets op te lossen of iets te bedenken dus dat vind ik ook niet altijd de juiste oplossing ofzo.

Aan de andere kant probeer ik wel weer vaak met hem mee te bewegen. T heeft veel knuffels nodig, wil vaak samen een boekje lezen, of gewoon iets hand in hand of samen doen. Daarin ga ik wel met hem mee, hij vindt dat fijn. Niet altijd natuurlijk, maar soms moet je je ook gewoon aanpassen en dat doe ik dan weer wel makkelijk.

Tegelijkertijd denk ik: hmm da's dus echt niet echt consequent richting hem. Hij weet denk ik lastig in te schatten hoe wij reageren op hem. Dat vinden we erg moeilijk. We proberen nu iig wel heel consequent te zijn in jammeren en stout doen. Dan krijgt 'ie sowieso niet wat 'ie wil.

MOEILIJK HE!

Ik zou beginnen met het idee van me afzetten dat andere mensen verwijtend kijken, tenzij ze tuttend met hun hoofd schudden of echt iets verwijtends zéggen. Waarschijnlijk keek ze gewoon jouw kant op, misschien heeft ze van nature een wat chagrijnig hoofd. Maar als je denkt dat mensen die jouw kant op kijken allemaal iets vervelends denken dan wordt het allemaal veel vervelender en voel je je veel sneller ongemakkelijk (zeg ik uit ervaring, ik trek véél bekijks met mijn autistische zoon, en sinds ik er vanuit ga dat mensen nou eenmaal van nature de neiging hebben tot kijken en dat ik helemaal niet weet wat ze daarbij denken is dat veel makkelijker).

Dit doet me trouwens denken aan de keer dat Y een jaar of twee was, dat we ook in een schoenenwinkel waren en ze overal aan ging zitten. Ik voelde me toen ook heel bekeken en wilde vooral aan de andere mensen laten merken dat ik het echt niet goed vond allemaal, dus ik riep: 'YRSA! Kijken doe je met je HANDEN en niet met je OGEN!'

Pas toen ik het gezegd had realiseerde ik me dat er iets niet klopte aan die zin.

Wat ik deed als ze niet luisterde na corrigeren, ik weet het niet meer. Ik denk gewoon de dingen blijven afpakken die ze niet mag hebben en haar in de buggy zetten.

Ik pak J best hard aan als net nodig is. Hier thuis ben ik wel vrij makkelijk. Al is het ook echt een draak die echt wel strakke grenzen nodig heeft.

Ik ben wel van het corrigeren, soms is dat gewoon even nodig.
E. krijgt altijd een paar kansen. Luistert ze niet, dan heeft dat wel gevolgen. Het is niet zo dat we haar echt al heel erg straffen, maar het is wel zo dat ze iets dan gewoon even niet meer mag oid. Bijvoorbeeld spelen met haar toetje: dan geen yoghurt meer. Meestal mag ze het na een paar minuutjes wel nog een keer proberen en gaat het dan wel goed.

E. is ook al behoorlijk aan het peuterpuberen, haha. Niet reageren op ongewenst gedrag is dan op een gegeven moment echt niet handig meer hier

Oh nog wat! Ik had nooit een 1,2,3 moeder achter mezelf gezocht maar dat tellen tot 3 en dan... of anders dan... werkt echt suuuupergoed bij T. Gek genoeg. Ik denk dat ze t een x bij de opvang hebben gedaan ofzo want als je alleen al zegt 'ik tel tot 3' en dan '1' dan doet ie meestal al wat de bedoeling is! Joepie

Oh en als pedagogisch verantwoorde noot on mee af te sluiten: de laatste tijd begint het ook steeds beter te werken om bij hem te gaan zitten/hurken en hen heel rustig en lief uit te leggen waarom er dit en dat moet en vragen of hij dan snapt. Dan zegt ie meestal ja en kunnen we weer verder.

Bedankt voor jullie reacties! Fijn, daar heb ik wat aan. Susan, ik probeer me weinig aan te trekken wat anderen zouden vinden maar eigenlijk ben ik van mening dat ze gewoon moet luisteren maar werkt het natuurlijk niet, haha! Ik moest wel een beetje lachen om je "kijken doe je met je handjes" Zora, nee is inderdaad nee, gewoon omdat ik het zeg. Ik denk dat ze op dit moment gewoon ook in een fase zit ofzo. Een klein bazig ding waar soms geluiden uitkomen als een boze kitten. Arwyn, dat probeer ik ook idd met dat toetjesvoorbeeld.

Wat een uitdaging zo'n beginnende peuter joh!

Hier werkt dat tellen ook fantastisch over het algemeen. Soms gaat hij een beetje uitdagen maar meestal is het bij 2 wel echt doen wat moet.

Wij waren altijd best nog soft maar R is echt enorm stout als je hem niet bij elk klein dingetje straf geeft. Hij zit meer op de gang dan op de bank. Echt een rot karwei haha dat opvoeden

Ja serieus hè! Luister gewoon joh. Helemaal van de kaart omdat ze geen sambal mag.

Hahaha Susan die kijken doe je met je handen roep ik ook wel eens. Vervolgens realiseer ik vaak dat ik zelf inderdaad vaak kijk met mijn handen. Ik moet vaak even voelen. Zo leuk hoe kinderen dan een spiegel zin .