15 Mei 2017 09:37 door Marie
Ik wil even kwijt dat ik stiekem best trots op mezelf ben.
Het lijkt erop dat ik eindelijk de balans heb gevonden in mijn leven. Het lukt me nu al ruim een maand om mijn huishouden echt op peil te hebben, ik neem toch mijn rust, voel me tussen mijn oren goed. Lichamelijk gaat het niet optimaal, maar ook daar kan ik mee omgaan. Niet teveel vragen van mijn lijf, maar wel bezig blijven.
Ik zorg dat ik elke dag een flink stuk loop (tussen de 5 en de 10 km), aangezien ik door de prednisolon toch wel wat aan begin te komen. De grens die ik voor mezelf heb gesteld waar ik niet boven wil komen, komt helaas erg dichtbij, dus ik moe van mezelf goed in beweging blijven. Iets wat me goed afgaat. En als het me dan een keer niet lukt om dingen voor elkaar te krijgen omdat mijn lijf tegenwerkt, kan ik dat beter accepteren.
En daar ben ik stiekem best blij mee en trots op.
2010: Jij hebt ons papa en mama gemaakt!
* * *
2013: Compleet gelukkig en gelukkig compleet!