F. is nu 14 weken oud. De eerste weken ging het slapen zoals je mag verwachten van een newborn, vooral op pappa of mamma, ook 's nachts vooral op mij of op een voedingskussen tussen ons in. Langzaam gingen de nachten in eigen ledikant (op onze kamer) beter. Hierbij maakte hij een blok van een uur of 4, dan na de voeding nog 1-1,5u, en vanaf dan werd het prut, elke 10 min moest ik de speen terugstoppen, waarbij steeds bleek dat hij op die momenten een beetje spuugde. Overdag sliep hij in de box, vooral hazenslaapjes.

Bij de eerste afspraak op het cb het vele spugen besproken en naar aanleiding daarvan begonnen met nutrilon pepti, tegen koemelkallergie. Geleidelijk ging het steeds beter, zo geleidelijk dat we het pas echt merkten toen we gingen provoceren met standaardvoeding. Alleen de avonden bleven onrustig, alleen bij mamma willen zijn en steeds moeten wiegen om 'm in slaap te krijgen. Hij wordt dan ineens huilend en flink strekkend wakker. Dat is, op wat uitzonderingen na, nog steeds zo.

De nachten gingen steeds beter, met uitspattingen van om 22u laatste voeding, om half 7 een keer een speen geven en tegen 8u een eerste voeding. Heerlijk, al hadden we absoluut niet de illusie dat het zo zou blijven. Overdag ging het nog steeds moeizaam.

Op een gegeven moment ben ik overdag consequent bezig geweest met boven wegleggen volgens ritueel, eerst in bed proberen te troosten, als dat niet lukte eruit halen, weer rustig terug leggen, als dat 'm ook niet was wiegen en zodra hij doezelde wegleggen, met in uiterste nood gaan wandelen om hem in slaap te krijgen. Dit ging snel steeds beter, na een paar dagen kon ik hem bijna elk slaapje overdag goed wegleggen en sliep hij vervolgens 45min. De laatste tijd gaat dit steeds beter met ook blokjes van 1-1,5u.

Sinds het overdag beter gaat, gaan de nachten minder. Dieptepunt was afgelopen woensdag, na de prik, de hele nacht elk half uur wakker. Andere nachten maken we een blok van wisselend 1-3 uur en daarna elke 45-60 min wakker voor een speen. Een nacht met een blok van 4/5 uur of 2 blokken van 3 uur zijn uitzonderlijk en voelen hemels. 3 weken geleden heb ik bij cb aan de bel getrokken. Inmiddels is (bij de kinderarts) uitgesloten dat er lichamelijk iets is. Ook de osteopaat hebben we geprobeerd, over 2 weken staat er nog een vervolgafspraak. Maandag en dinsdag ging het wat beter, o, wat waren we blij, maar woensdag een prik gehad en sindsdien weer drama.
Hij slaapt al tussen ons in om zoveel mogelijk slaap te kunnen pakken, al hebben we ook eigen bed en zelfs eigen kamer alweer geprobeerd. Hij slaapt ingebakerd.

Vorige week ben ik begonnen toch consequent de avonden in eigen bed te proberen. Het kost me dan 1-1,5u om hem in slaap te krijgen, vaak maar kort, maar het begin is er. Ik gebruik dan dezelfde manier/routine als overdag. Gisteren ging het overdag ineens helemaal fout. We waren iets te laat thuis voor zijn 2e slaapje, hij ging wel goed slapen, maar maar 45 min. Volgende slaapje ging wat moeilijker, duurde maar een half uur, en toen van 15.30-20.45 op een half uur op mij na niet geslapen, niks lukte en ik was alleen thuis met 2 kids. Hij sliep pas weer in de draagzak bij mijn man.
Vanmorgen ben ik 2uur bezig geweest om hem in slaap te krijgen voor een slaapje van maar liefst 20 min. Het voelt alsof we weer terug bij af zijn, en o, wat voelt het als falen, ook al zeggen mijn lieve mede-wintermamma's dat dat niet zo is.

Ik ben zo moe, zo'n totaal niet leuk mens, voel me een vreselijke rotmoeder, ook voor Dtje, en naar mijn man ben ik ook niet leuk. Iemand nog briljante tips? Ik probeer baby in een droomritme zoveel mogelijk te volgen.