15 Feb 2014 21:29 door weegschaal
Ik ben zeker niet totaal ontmoedigd, maar het zet me weer even op m'n plek. Maakt me er weer van bewust dat het niet hoeft te gaan lukken. En dat is goed, want zelfbescherming is belangrijk. Het kan bij mij nog 2 kanten op, maar ik vrees voor wat ik niet wil gaan meemaken.
Het stuk over draagmoeders is herkenbaar. Ook ik zou het nooit van iemand durven vragen. Het idee dat er een gezin ontwricht kan worden voor ons geluk is onverdraagbaar. Al is die kans klein, het is wel aanwezig. Maar als iemand het aanbied zou ik het wel willen overwegen, denk ik.
En dat stukje wat je schrijft over de afstoting van gezonde vruchtjes. Ook dit is iets wat me steeds zwaarder valt. Het idee dat al die vruchtjes gezond waren en konden uitgroeien tot een kindje. Ik hou mezelf overeind door niet te denken aan wat het had kunnen worden. Praat ook over de vruchtjes alsof het nog niks was, anders is het niet vol te houden.
De vragen die ik je stelde waren mijn wanhoop vragen. Hoe kan je in hemelsnaam dit gaan loslaten en aanvaarden? Hier mee om gaan. Blijf je niet piekeren.. Ik was naïef te denken dat jij hier misschien al ver in was. Maar het moet voor jou ook nog gaan beginnen.
Als je dingen kwijt wilt, of gewoon wil spuien, mag je me altijd pm'en. Ik blijf hier mijn weg nog beschrijven, misschien blijf je dat volgen. Of niet, ook heel begrijpelijk. Mocht dat zo zijn, wil ik je best op de hoogte houden van een wondermiddel wat hopelijk nog gevonden gaat worden.
When life give you a hundred reasons to cry show life a thousend reasons to smile