29 Jan 2020 11:06 door Anoniem316
Jullie zijn zo lief... <3
Onderzoek bij mijn man doen ze nu pas omdat vanaf begin af aan al duidelijk was dat het probleem bij mij lag. Maar omdat het nu dus wel erg lang duurt, onderzoeken ze hem nog voor de volledigheid. Alleen kan dat onderzoek pas 11 maart plaatsvinden. Ben daar zo ontzettend boos en verdrietig over... Het duurt allemaal al zo lang... Misschien dat ik vast maar het HSG onderzoek in plan, want heb niet zo'n zin om na dat zijn onderzoek heeft plaatsgevonden, nog 3 maanden te wachten (bij wijze van..).
Ik heb eventueel de POHggz waar ik heen kan. Met haar heb ik veel gepraat tijdens mijn burn-out en kwam dit ook ter sprake. Blijkt dat zij hetzelfde heeft meegemaakt, dus dat is ergens wel fijn. Ik heb nog geen afspraak gemaakt.
Ik ben nu, tegen beter weten in, weer aan het wachten op een eisprong maar die lijkt maar niet te komen. Heb nu al iets van 10 testjes gedaan en had rond dag 18 een positieve test verwacht. Inmiddels zit ik op dag 22 en het lijkt er nog niet echt aan te komen. Vorige maand had ik ook al geen hele positieve test.
Ergens heb ik zoiets van ik stop met die clomid totdat het onderzoek bij mijn man heeft plaatsgevonden. Even niks, even geen moetjes, niet continue er mee bezig zijn. Maar dat voelt ook weer angstig, want dan geef ik voor mijn gevoel een kans op. Maar hoeveel kans heb ik eigenlijk?