Moeilijk zwanger worden topic #3

Hier wisten alleen mensen het die heel dicht Bij ons staan. Zoals de ouders idd. Maar verder niet. Er wordt ook niet echt naar gevraagd vaak, dus prima ook.

En wat lief van je moeder.

Caro ik heb natuurlijk niet veel behandelingen gehad maar mijn moeder en zus wisten wel van elke ziekenhuisafspraak. Naar vrienden en collega’s heb ik er weinig tot niets over gezegd. Bij collega’s ontkwam ik er niet aan omdat het vaak onder werktijd was, maar ik heb enkel gezegd dat ik ziekenhuisafspraken had.

Bij ‘mij’ weten mijn moeder het, beste vriendin, mijn leidinggevende en twee collega’s (omdat ik daar mijn kantoor mee deel).

Van mijn man weten zijn ouders het. En sinds kort dan ook bevriend stel.

Elliot schreef:Caro ik heb natuurlijk niet veel behandelingen gehad maar mijn moeder en zus wisten wel van elke ziekenhuisafspraak. Naar vrienden en collega’s heb ik er weinig tot niets over gezegd. Bij collega’s ontkwam ik er niet aan omdat het vaak onder werktijd was, maar ik heb enkel gezegd dat ik ziekenhuisafspraken had.

Bedoelde je Sarah? .

Ik deel eigenlijk heel veel over dit traject. Maakt me ook oprecht niet uit, vind het juist fijn omdat mensen dan eerder reacties snappen (of niet).

En de punctie wist iedereen sowieso wel. De terugplaatsingen minder maar dat is meer omdat ik soms ook zelf moe word van dit onderwerp. Dus zeg ik dan maar niks. Mijn collega’s weten trouwens niks, wat dat betreft zeg ik ook vaak ‘ziekenhuis’ en dan is het prima. Heb ook echt vaak de behandeling oid jn het weekend gehad, wat zo uitkwam maar scheelt ook weer een afspraak inplannen of ruimte maken in de agenda.

Oh sorry ik bedoelde inderdaad Sarah!

Naaste familie weet er van, niet altijd elke afspraak. En een aantal vriendinnen weten het, omdat ik bijvoorbeeld soms geen alcohol drink of gewoon stikchagrijnig ben.

Ik had vandaag de controle in het ziekenhuis. Alles ziet er rustig uit, dus ik hoef geen curretage o.i.d. Nu 2/3 weken wachten, starten met provera en dan weer met clomid verder. Ze vond het in elk geval positief dat ik wel zwanger ben geworden.
Waarschijnlijk is het al heel vroeg in de aanleg fout gegaan. Pure pech.

Hoe gaat het met jou Caro? Hoelang moet je nog wachten?
Emma, heb jij nog getest?

Ah oké dus wel meer die het delen. Nu is het zou dat mijn moeder wel veel door verteld. Zo had ze aan de kapper verteld dat wij naar het ziekenhuis gingen. Als ik het de kapper wil vertellen doe ik het zelf wel. Nu is het wel zo die kapper ken ik al heel lang en heeft hetzelfde meegemaakt .

Mijn schoonouders weten van niks en wil mijn man ook niet. Die mensen tonen ook nooit interesse in ons


Dee fijn dat alles rustig was. En op naar de volgende ronde

Dee, fijn dat je geen curretage hoeft, ik duim echt voor je dat je weer snel zwanger bent!
Bloom, hoe gaat het met jou?
Caro, mag jij komend weekend testen?
Sarah, als je het niet wil delen, gewoon niet doen. Jouw moeder lijkt volgens mij wel op die van mij maar het is jouw beslissing en dat moet ze respecteren, hoe goed ze het ook bedoelt.

Ik ben zondag ongesteld geworden helaas
Het loopt hier thuis ook echt weer alles behalve soepel op het moment. Mijn vriend zit nu ook een beetje met zichzelf in de knoop maar hij wil nog steeds nergens over praten. Hij wil een paar dagen alleen weg om even wat rust aan zijn hoofd te hebben en ergens lijkt me het heerlijk om een paar dagen alleen te zijn. Even niet die spanning. Ik probeer met alles rekening met hem te houden maar het wordt wel echt heel lastig op deze manier en soms denk ik dat we echt maar even een pauze moeten inlassen. Ik weet gewoon niet waar we goed aan doen, zo'n kinderwens zou je dichter bij elkaar moeten brengen maar het drijft ons alleen maar uit elkaar.

Ah jeetje Emma, dat is nogal wat. Hebben jullie nog hulp gezocht hierin? Een traject in het ziekenhuis is behoorlijk heftig en als ik heel eerlijk mag zijn, lijkt me op dit punt in jullie relatie, niet het juiste moment daarvoor.
Hopelijk kom je er uit met je vriend en kunnen jullie samen weer kijken naar de volgende stap.

Wat lastig Emma. Ik herken volledig wat je schrijft. Onder andere om deze reden (en nog meer) is ons huwelijk vorig jaar bijna gestrand. Bij ons was de clue toch echt praten, praten en praten. Ik was diegene die zijn gevoel niet uitte, maar mijn man vroeg ook nooit door. Hierdoor groeide er een enorme afstand tussen ons. Wij hebben dit zelf op kunnen lossen. Als het jullie niet lukt, zou ik echt adviseren er iemand bij de halen. Bij ons wordt dat ook wel aangeboden bij het traject.

Hier zitten we nu te wachten. Zondag Ovitrelle gezet, dus mag over anderhalve week op zondag testen. Vind het heel spannend! Heb er een ander gevoel bij dan normaal. Vanochtend met mijn man nog besproken. Fingers Crossed!

Spannend Bloom!

@Emma: eerst maar even het praktische: ja ik mag ergens dit weekend testen.

Maar ik vind het zo rot dat je je zo voelt. Het komt op mij over alsof je je heel erg eenzaam voelt. Zowel in je wens, als in je relatie momenteel. Ik kan je uit eigen ervaring zeggen dat ik het herken, maar dat het niet perse een gerechtvaardigd gevoel is. Jouw vriend mist jou ook, en hij heeft ook vast die wens alleen ervaren jullie het allebei heel anders (en hierin zijn jullie dan weer niet alleen!).

Wij hebben ook op zo'n punt gestaan. En het was hier wellicht geen kantje boord, maar het had wel een dusdanige impact dat we niet meer zeker wisten of er een toekomst voor ons samen was. Na een of twee gesprekken bij die coach al hadden we zoveel meer begrip voor elkaar en zagen we het ook weer echt als óns traject. Want dat is het. Het is niet alleen jouw traject, maar het kan zo wel eens voelen.

Dat laatste stukje wil ik ook even op inhaken want nergens is het krijgen van een baby iets dat je noodzakelijkerwijs dichterbij elkaar brengt. Ja, bij mensen binnen vier maanden die het allemaal superspannend vinden én die het ook ong beloond zien worden. Maar dit traject, dit hakt erin. En dat wist ik van te voren ook écht niet. Vond wellicht wel eens dat anderen in deze situatie niet zo moesten zeuren. Maar daar kom ik keihard van terug. Want het is niet alleen het praktische, of het fysieke van een kinderwens dat erbij komt kijken. Maar dit hakt erin op sociaal vlak, op relationeel vlak, op ieder vlak dat er maar eigenlijk is.

Kijk of je anders niet direct naar een coach gaat (want wie weet vindt hij dat niks), maar schaf eens dat boek aan. Ik heb er meerdere keren in gelezen in de wachtkamer van het ziekenhuis en vond het echt oprecht geen zweverig irritant boek. Maar er stond enorm veel herkenning in, en ook vraagstukken. Waarmee je ook gesprekken kan voeren. Al is het alleen maar zodat jij beseft dat je niet alleen bent. Want nu wordt het ook in jouw hoofd zó gigantisch en zit je zó vast dat je hierin ook een keer gaat breken.

Hij voelt wellicht ook dat jij op eieren loopt en vindt dat weer irritant (was hier ook zo). Hij had zoiets van 'doe toch normaal!' en ik wilde maar het gezellig en leuk hebben. Want stel je voor dat hij dat niet vond en er dan mee zou kappen. Dan had ik niks meer.

Hoe gaat het hier dames?
Dee, ik denk ook dat dit niet het moment is voor een medisch traject.
Bloom, fijn dat jullie er toch samen uit zijn gekomen! Wij moeten ook gewoon eens gaan praten met elkaar maar ik kan mijn vriend nou eenmaal niet dwingen.
Caro, heb je al getest? Ik hoop dat het gelukt is deze keer! Bedankt weer voor je reactie, ik weet ook wel dat mijn gevoel niet altijd gerechtvaardigd is maar het is gewoon heel lastig. Had er even niet bij stilgestaan dat ik dat boek ook kon bestellen dus dat heb ik maar meteen gedaan. Ik lees hem als eerste en mijn vriend wil hem daarna ook lezen dus dat is vast iets!

Emma moeders soms ook. Mijn moeder zegt ook steeds je moet het ook niet allemaal alleen doen. Heb al gezegd dat ik op het forum lieve meiden heb met zelfde probleem

Caro heb je al getest ben zo benieuwd



Oh ik had vrijdag wat ergs mijn nichtje van 3 velde mij op kom je met mij zwemmen. Ach dacht doe ik is toch warm. Andere nichtje van paar maanden oud lag ik de wandelwagen te slapen mijn moeder was even de fles ophalen en toen begon de jongste te huilen. En wat deed ik, ik bevroor helemaal ik kon haar gewoon niet oppakken en troosten. Gelukkig kwam mijn moeder snel met de fles. Maar jemig dat heb ik nog nooit gehad.

Wij hebben nu beide vakantie heerlijk. Vrijdag moeten we weer naar het ziekenhuis voor uitslag onderzoek van mijn man. En verdere plan. Zelf heb ik echt last van de warmte constant duizelig en alles wat ik eet komt er weer uit. Voel me behoorlijk slap. Misschien iets van een buikgriep ofzo.

Vandaag is wel een bijzondere dag 2 jaar geleden kreeg ik mijn maagverkleining

Och, ik merk dat de zenuwen beginnen toe te slaan. Hier had ik eerder geen last van.
Mag zondag pas testen, even afwachten nog.

Hoe voel jij je Emma?
En wat sneu dat je zo bevroor Sarah! Neem het jezelf niet al te kwalijk, het is al moeilijk zat!
Spannend Bloom! Waarom ben je nu meer nerveus dan normaal? Voel je iets?

Nou, ik heb hier uiteindelijk zondag getest. Zaterdag mocht ik ook al testen, maar omdat ik later die dag met een vriendin nog voor een bruidsjurk ging winkelen wilde ik niet verdrietig zijn. Dus heb ik het zondag ochtend maar gedaan. Ik was echt zó bizar nerveus deze keer. Mijn vriend was uiteindelijk degene die zei 'klaar met die onzin, we gaan NU testen'. Dus lag ik daar, in bed, helemaal nerveus. Hij kwam teruggelopen en keek zo serieus, ik hoorde ook niks toen hij op de badkamer was dus ik kreeg helemaal de rillingen. Maar toen begon hij toch te glimlachen, en duwde hij me de test onder mijn neus. Gewoon twee streepjes! Gewoon twee!! En het was ook écht een goede streep, geen kleine. geen dunne, nee net zo donker als de controlestreep.

Dus begon ik uiteraard te huilen. Heel hard. En mijn vriend te lachen, die vond me zo gek doen!

Dus nu zit ik nog steeds met grote ogen te kijken. Alsof het niet echt kan zijn. En ergens voelt het gewoon goed, maar toch ben ik alert op ieder iets dat minder is dan de dag ervoor. En dan voornamelijk mijn borsten, maar goed. Ik weet dat ik nu gewoon vertrouwen moet hebben en dat miskramen nog altijd minder vaak voorkomen dan goede zwangerschappen. Maar toch :-).

Wauw Caro! Gefeliciteerd! Ik duim voor een goed verloop.

Wauw Caro! Gefeliciteerd!

WAT!!!! Caro!! Gefeliciteerd!! Wat geweldig voor jullie, ik duim heel erg voor je! Fijn nieuws dit!

WAUUUWW wat een geweldig nieuws Caro! Super! Van harte gefeliciteerd

Jaaa gefeliciteerd
Super mooi nieuws!

Geweldig Caro!! Gefeliciteerd!

Aaaaaaah ja!! Gefeliciteerd Caro!

Edit: ik durfde je verhaal gewoon niet verder te lezen elke zin, bang voor slecht nieuws, maar wat ben ik blij voor je!

Gefeliciteerd Caro! Wat fijn dat het gelukt is.

Yes Caro! Eindelijk weer wat positiefs in dit topic!

Dat de rest maar snel mag volgen!

Tranen in mijn ogen! Wát een fantastisch bericht, héél erg gefeliciteerd Caro!