Minder leuk aan je kind(eren)?

Urban Naked schreef:Van m’n oudste van 6: ik stoor me er soms aan dat hij niet naar buiten wil of iets sportiefs wil doen. Hij mag van ons de straat op, achter het huis bijv of een rondje om ons blok fietsen, maar hij wil alleen maar binnen zitten en lezen of puzzelen. Sloom.

Van m’n jongste van 2: dat hij zo vroeg wakker wordt. Kan hij niks aan doen maar ok. Oh en dat hij vrij hardhandig met de poezen doet, ondanks dat ik per dag 10 keer benoem dat hij zacht mag aaien en verder niet. Ik laat hem ook zn excuses maken naar de poes als hij iets lomps heeft gedaan. Maar hij krijgt zichzelf niet onder controle hierin.

Haha UN ik moet heel vaak om jouw jongste lachen. Hij laat zichzelf niets wijsmaken.

Met stipt op 1 bij Julian: vastbijten en niet meer loslaten. Figuurlijk dan. Als hij in zijn hoofd heeft dat hij A wil maar B krijgt oh joh, berg je. Dat kan echt uren en uren doorgaan. Ik heb een heel lange adem hoor, leer je vanzelf als je een kind hebt die mentaal best sterk is en zich niets laat vertellen maar soms, als ik het ook zwaar heb en hem een miljoen keer moet uitleggen hoe en wat, dan kan ik soms ontploffen. En dan zegt hij: ‘Jij doet áltijd zoooo boos tegen mij.’ Ja. Right.

En hij kan absoluut niet omgaan met teleurstelling. Als ik hem vertel dat opa komt maar opa blijkt ziek, hij kan dat zéér slecht handelen.

Voor deze schaam ik me, maar hij is echt verwend. Héél erg. Als voorbeeld: hij is 3 januari jarig en zijn fiets (die hij voor zijn verjaardag kreeg) kwam door de feestdagen op zijn verjaardag zelf. Dus hadden we een klein doosje Lego gekocht, klein als in €50,- dus best een duur ding. Was hij niet blij mee. Hij zei: ‘het is zo’n kleine doos’ incl gejank. Ik heb samen met hem het teruggebracht. En dan zou je denken dat hem dat wat doet.. nee hoor. Met een ijzeren blik staat hij gewoon naast je. Zucht.

Wat ik echt het allergrootste nadeel van kinderen vind is dat ze ziek kunnen worden. Jongste had een dubbele Oorontsteking dus sliep ze vreselijk slecht. Allemaal logisch en terecht dus die slapeloze nachten namen we geduldig op ons. Inmiddels is ze beter maar slaapt ze nog net zo slecht. Ze is gewoon steeds van 02.00-04.30 uur wakker. Ik ben zo moe inmiddels dat ik eigenlijk de hele dag wil huilen en slapen. Voor vriend geldt hetzelfde (tenminste... Dat hij moe is). En nu begint de oudste ook steeds over hoofdpijn en buikpijn. Grrrrr!! De hele kerstvakantie heeft al in het teken gestaan van ziek zijn en nu weer oudste dochter. Om gek van te worden echt.

Dit alles is dus echt vanuit mijn egoïstische oogpunt bekeken want voor beide dochters is het natuurlijk super rot dat ze zich niet lekker voelen. Maar ik heb het zooo gehad!!!
En als je het uit hier gaat het meteen beter toch? Toch???

Het brutaal zijn van de oudste na schooltijd of na de BSO.

De woedeaanvallen of het weglopen van de jongste.

Geel schreef:Het enige wat ik heel irritant vind, en dat vind ik al sinds het begin dat ze een beetje kan spelen, is dat ze (bij mij?) niet lang zelfstandig speelt. Bij anderen is ze veel meer op zichzelf, kan ze zich echt in een spel verliezen. Bij mij niet/zelden, terwijl ik daar juist zo'n behoefte aan heb. Het zorgt ook dat ik op dat punt steeds aan mezelf twijfel.

Och zo herkenbaar. Hier deels wel aan mijzelf te wijten denk ik, ik ben heel knuffelig en haal zoon vaak aan. Mijn man is veel harder en S. komt minder snel uit zichzelf naar hem toe.

Oudste: dat hij niet goed kan spelen. Zijn cadeaus van Sinterklaas staan onaangeroerd in de kast (terwijl hij ze zo graag wilde hebben). Het enige wat huj leuk vindt is alles wat te maken heeft met schermpjes. En naar buiten. Waar hij vervolgens wat rond hangt. Hij wil graag spelen met kinderen uit zijn klas. Maar als er dan een vriendje komt is het ook vaak maar even kort ergens meespelen en dan stopt hij er weer mee.

Middelste: dat hui snel piept en huilt terwijl er niet zoveel aan de hand is. En zijn clowneske gedrag is soms ook wel vermoeiend. Inclusief de rare woorden en geluiden.

Jongste: dat ze zo slecht warm eet.

Het onvoorspelbare. De ene dag is ze super vrolijk en heel lief en de andere dag hangt ze alleen maar aan je benen en luistert voor geen meter. Ook eten gaat zo op en af. En ze heeft het woord 'loslaten' geleerd van haar neefje van 4... als we haar vastpakken omdat ze de straat op wil rennen ofzo, gaat ze keihard 'loslaten' gillen.

Die eeuwige zussen-strijd, kibbelen en klikspaantje spelen pffff hou op schei uit zeg.

Oh Chiq, ik herken heel veel van F. in je verhaal. Ze is nog wat jonger maar ook al zo heftig in haar emoties. Ze kan ook inderdaad zeggen "jij doet de hele dag zo boos tegen mij" dat is dan bijvoorbeeld ook als ik haar al 3x gvraagd heb haar schoenen aan te doen. Als ik het dan een 4e keer iets dwingender vraag is het ruzie. Ze zegt ook rustig tegen ons "Ik hou niet meer van je" Ik weet dat ze dat vanuit emotie zegt maar dat is soms wel echt kwetsend.

Volgende week hebben we een afspraak op het cb om te kijken wat we kunnen, ze heeft uitdaging nodig maar wil die thuis niet accepteren en de basisschool mag ze pas na de zomervakantie naartoe.

Dat mijn oudste dochter echt niet te pruimen is in de ochtenden voor het naar school gaan. Continu brullen en schreeuwen als ze iets moet: tandenpoetsen, drinken, spalken aan, haren doen. Ik maak al wekenlang maar een simpele staart, ben ik zo snel mogelijk van dat gebrul af. Tegen de tijd dat de taxi komt wordt ze pas gezellig en de volgende ochtend weer hetzelfde riedeltje. En dan met aankleden blijft ze liggen en moet ik alles doen, dat vind ik heel jammer, op school neemt ze een veel actievere houding aan en moet ze ook meehelpen als ze aangekleed wordt bijv. door vuistjes te maken als ze met de armen door een shirt moet of d'r arm te strekken of te buigen, haar been door de broekspijp te duwen. Hier moet ik elke dag commanderen, doe dit, doe dat, anders blijft ze gewoon liggen als een zoute zak bij wijze van.

De jongste is eigenlijk heel lief al een poos, kan weinig bedenken wat ik minder leuk vind. Misschien het geschreeuw dat als ze honger heeft van het een op andere moment, dan houdt ze ook echt niet op tot ze de fles krijgt.

.

Mijn oudste is in alles heel veel: heel positief meestal maar ook heel verdrietig/drama/ boos. Wat ik jammer vind, met name voor haar zelf,dat dit vaak aan het einde van iets leuks gebeurt bijv na t thuisbrengen van een kinderfeestje ontploft ze omdat haar vriendinnetje aanbelt terwijl zij dat wou. Ontlading van de spanning en vermoeidheid ( lekker gevoelig meisje) maar vraagt van ons wel veel geduld.

Mijn jongste is een eigenzinnig draakje, waar ik soms. Stiekem nog om kan lachen maar ook wel es stiekem knettergek van word

Olíve schreef:Wat ik echt het allergrootste nadeel van kinderen vind is dat ze ziek kunnen worden. Jongste had een dubbele Oorontsteking dus sliep ze vreselijk slecht. Allemaal logisch en terecht dus die slapeloze nachten namen we geduldig op ons. Inmiddels is ze beter maar slaapt ze nog net zo slecht. Ze is gewoon steeds van 02.00-04.30 uur wakker. Ik ben zo moe inmiddels dat ik eigenlijk de hele dag wil huilen en slapen. Voor vriend geldt hetzelfde (tenminste... Dat hij moe is). En nu begint de oudste ook steeds over hoofdpijn en buikpijn. Grrrrr!! De hele kerstvakantie heeft al in het teken gestaan van ziek zijn en nu weer oudste dochter. Om gek van te worden echt.

Dit alles is dus echt vanuit mijn egoïstische oogpunt bekeken want voor beide dochters is het natuurlijk super rot dat ze zich niet lekker voelen. Maar ik heb het zooo gehad!!!
En als je het uit hier gaat het meteen beter toch? Toch???

ja dus!!!
Verder wil ik het lot niet tarten

Olíve schreef:

Olíve schreef:Wat ik echt het allergrootste nadeel van kinderen vind is dat ze ziek kunnen worden. Jongste had een dubbele Oorontsteking dus sliep ze vreselijk slecht. Allemaal logisch en terecht dus die slapeloze nachten namen we geduldig op ons. Inmiddels is ze beter maar slaapt ze nog net zo slecht. Ze is gewoon steeds van 02.00-04.30 uur wakker. Ik ben zo moe inmiddels dat ik eigenlijk de hele dag wil huilen en slapen. Voor vriend geldt hetzelfde (tenminste... Dat hij moe is). En nu begint de oudste ook steeds over hoofdpijn en buikpijn. Grrrrr!! De hele kerstvakantie heeft al in het teken gestaan van ziek zijn en nu weer oudste dochter. Om gek van te worden echt.

Dit alles is dus echt vanuit mijn egoïstische oogpunt bekeken want voor beide dochters is het natuurlijk super rot dat ze zich niet lekker voelen. Maar ik heb het zooo gehad!!!
En als je het uit hier gaat het meteen beter toch? Toch???

ja dus!!!
Verder wil ik het lot niet tarten

En ik heb het lot wel getart. Sinds ik schreef dat het goed ging is het helemaal fout en zijn we van 2 tot 5 wakker. Aangezien dit forum blijkbaar zeer goed gelezen wordt door mijn dreumes schrijf ik het hier maar weer even op.

Ohhh wat frustrerend Olíve!!

Echt wel! Is het bij jou vannacht en vanmorgen iets beter gegaan? Ik las je verhaal in het andere topic.

Ahh Olive, wat balen!

Ik deel even mee in je smart: sinds de kerstvakantie hebben ze alle drie de waterpokken (gehad), de tweeling zit nog middenin de uitbraak. Om de beurt hebben ze het op zn ergst en dat resulteert in slapeloze nachten. Hele nachten. Mijn man en ik slapen in shifts, en de piek moet bij mijn jongste dochtertje nog komen . Ze zitten ook echt hélemaal onder, vreselijk om ze zo te zien.

Oef dat is wel echt heel heftig zeg! Vreselijk! Die jeuk is echt vreselijk voor ze hé. Hopelijk blijft bij jullie jongste dochtertje de piek achterwegen of valt het in ieder geval enigzins mee.
Sterkte!!!!

Teun schreef:Ahh Olive, wat balen!

Ik deel even mee in je smart: sinds de kerstvakantie hebben ze alle drie de waterpokken (gehad), de tweeling zit nog middenin de uitbraak. Om de beurt hebben ze het op zn ergst en dat resulteert in slapeloze nachten. Hele nachten. Mijn man en ik slapen in shifts, en de piek moet bij mijn jongste dochtertje nog komen . Ze zitten ook echt hélemaal onder, vreselijk om ze zo te zien.

Ahh wat zielig! En ook voor jullie, lijkt me enorm pittig!

Wat zielig Teun. Ik hoop dan wel dat je er dan ook vanaf bent en dat ze het niet nog een keer krijgen.

Ohhh ik vrees ook echt voor de waterpokken! Lijkt me zo sneu ook voor jullie.

Oh heftig, Teun, sterkte!

Qua persoonlijkheid en doen en laten, vind ik niks niet-leuk aan mijn kind. Ja, natuurlijk schreeuwt-ie soms wel eens. En hij vindt 't momenteel echt enig om te doen alsof hij een hond is en me dan af te likken. Da's iets minder cool. Maar ik juich z'n fantasie wel weer toe, dus een beetje dubbel.

Wat ik echt niet leuk vind, is z'n lichte taalachterstand. Ik wil gewoon dat-ie met me kan praten! Maar zo ver is-ie nog niet en dat vind ik jammer en zorgelijk. En hij is soms stom omdat-ie slecht eet 's avonds en niet iets anders lust dan groenten. HAHA sorry, voor sommige is dat mss juist de droom, maar mijn kind eet dus geen rijst of pasta en laatste tijd ook amper aardappelen. Worteltjes, doperwten, sperziebonen en mais zijn niet aan te slepen, maar de rest? Neh. Leuk ook, als je je uren hebt staan uitsloven voor een goede pastasaus.

Met stip op 1 het slechte eten. Ze lust graag fruit gelukkig en boterhammen en ongezonde dingen gaan er goed in. Maar het is elke avond gedoe aan tafel. Heel vermoeiend! Ondertussen heb ik het menu kunnen uitbreiden naar spaghetti, broccoli, bloemkool, spinazie, andijvie stamppot, bami en rijst. Oh ja en gehaktballen. Het komt mn neus uit!

Verder is ze momenteel erg snel boos en luistert niet. En het ergste daarvan vind ik dat het haar ook niet boeit als ze daar voor 'straf' krijgt (op de trap zitten, op de gang staan) ze lacht me uit en gaat daar staan zingen ofzo.

mevrouw Stemband schreef:Met stip op 1 het slechte eten. Ze lust graag fruit gelukkig en boterhammen en ongezonde dingen gaan er goed in. Maar het is elke avond gedoe aan tafel. Heel vermoeiend! Ondertussen heb ik het menu kunnen uitbreiden naar spaghetti, broccoli, bloemkool, spinazie, andijvie stamppot, bami en rijst. Oh ja en gehaktballen. Het komt mn neus uit!

Verder is ze momenteel erg snel boos en luistert niet. En het ergste daarvan vind ik dat het haar ook niet boeit als ze daar voor 'straf' krijgt (op de trap zitten, op de gang staan) ze lacht me uit en gaat daar staan zingen ofzo.

Precies dit, behalve dat ik een zoon heb en het menu bij hem alleen bestaat uit pasta, dingen met pindasaus, rijst en wortelen. En pizza, patat en pannenkoeken, maar dat wil ik hem niet te vaak voorschotelen.

Het eeeeeeeeeuwige getreuzel. Man, ik word er gék van! En dan schiet ik wel eens uit mijn slof.

Oh, en die verdomde voedselallergieen. Ben er soms echt klaar mee. Een traktatie op school, paprika chips. Zit melk in. Kind eigenwijs en aan de aandacht van juf ontschoten. Gelukkig heeft hij maar 1 of 2 chipjes gegeten, maar wel meteen dikke uitslag in zijn gezicht....

Elliot: ik zou me er niet teveel zorgen om maken en het loslaten. Tenzij zijn groei afneemt. Eens in de zoveel tijd (week?) op tafel zetten wat hij wél eet en voor de rest gewoon opscheppen wat je op het menu hebt staan? Niet eten = pech?
Maar, ik heb makkelijk praten. Mijn zoon wordt niet wakker van een lege maag. Ook niet als baby/dreumes/peuter.