Mijn kleine F. in het ziekenhuis
Begin van de avond toch maar besloten de hap te bellen, mochten gelijk komen. Uiteraard leefde hij daar helemaal
op en de huisarts kon niks geks vinden dus we waren snel weer thuis.
Woensdag en donderdag ging het wel weer goed, hij sliep wel meer en hij had ook nog wel van die vreemde ‘aanvalletjes’, dan zat hij ineens te staren of draaide gek met zijn hoofd en kregen we helemaal geen contact. Duurde vaak wel een minuut of langer voor hij er weer uit kwam en dan duurde het vaak nog wel een tijdje voor hij de oude was. Vrijdag heb ik besloten de huisarts weer te bellen, mijn schoonmoeder belde ook nog op vanaf haar vakantieadres dat ze de dag ervoor toen ze het gezien had het zo raar vond en vond lijken op absences. Dat spookte ook door mijn hoofd. Gelukkig konden we ‘s middags bij de huisarts terecht.
De huisarts heb ik een filmpje laten zien van een ‘aanval’ die hij die middag had gehad. Ze gaf gelijk aan dat ze jet op absences vond lijken en stuurde ons door naar de SEH.
Daar waren we om 17 uur en mochten we vrij snel naar een kamer waar de neuroloog al stond te wachten. Helaas was het verschrikkelijk druk en werd ze weggeroepen. Daarna hebben we uren vooral gewacht, bloed geprikt en uiteindelijk verplaatst naar de familiekamer omdat de kamer nodig was. Helaas was er toen de assistent neurologie eindelijk tijd voor ons had geen kamer vrij dus moesten we nog langer wachten.
De neuroloog kwam nog wel even snel langs om te zeggen dat we er rekening mee moesten houden dat hij opgenomen werd.
Uiteindelijk kwam de assistent neuro vertellen dat ze zo goed als zeker naar aanleiding van het filmpje wisten dat het epilepsie is.
We zijn dus om 22 uur naar de kinderafdeling gegaan en daar opgenomen. F. zit aan allerlei draadjes, voor een EEG en de monitor. Hij heeft ook medicatie tegen de epilepsie gehad.
En daar zitten we dan, mijn kleine mannetje. We weten nog niets behalve dat hij dus hoogstwaarschijnlijk epilepsie heeft. Woorden als absences maar ook status epilepticus zijn gevallen. We wachten nu tot de neuroloog het EEG van vannacht beoordeeld heeft. Gisterenavond was daar wel verminderde activiteit aan de rechterkant te zien. Kon vermoeidheid van de aanvallen zijn, maar ook wat anders. Heb niet doorgevraagd, wilde liever gewoon lekker slapen.
Geen idee hoe dit nu verder gaat, hoe lang we moeten blijven en waarom het dinsdag zo mis ging.
Ik voel me nu vooral moe maar ook verdrietig en bezorgd, ik hoop dat we snel een beetje duidelijkheid krijgen in elk geval over de diagnose en de gevolgen.