Ah ok, ik las dat hij alleen was vanmiddag. Fijn dat anderen je hier hebben geholpen te relativeren. Hoop dat jullie beiden een leuke avond hebben!

Ik kan het me wel voorstellen hoor. Biechtje moet zelf morgen wel werken en meestal gaat het niet bepaald rustig als iemand net uit de stad komt. Wordt waarschijnlijk laat en dan wordt zij wss weer wakker. Ik zou het ook niet zo tof vinden als mijn vriend op vrijdag de stad in gaat, op zaterdag nog lang films blijft kijken en op zondag dan ook weer wil.

Mag een man in een relatie niet eens meer zelf bedenken wanneer hij films kijkt in zijn eigen huis?

Fijn dat het opgelost is, Biechtje! Dat laatste gaat dus denk ik inderdaad over vooraf verwachtingen bespreken. Ik ben ook weleens teleurgesteld, omdat ik in mijn hoofd bedacht had dat wij een avond samen zouden zijn en mijn man een andere afspraak had gemaakt. Ja, als ik het niet bespreek, dan weet hij dat niet .

@ Elliot: nee, gekkenhuis. Ik neem de afstandsbediening sowieso mee naar bed onder mijn kussen, zodat hij er niks meer mee kan.

Tuurlijk wel, maar het is in het weekend ook wel gezellig om in ieder geval 1 avond tegelijk naar bed te gaan.

Ik vind het ook gezeur. Als het nou wekelijks of dagelijks is maar dit is gewoon een gezellig druk weekend voor hem. Word kriebelig van relaties waar de 1 dingen voor de ander wil bepalen. Nu blijft hij thuis voor jou en dat komt niet vanuit hemzelf. Zou ik onplezierig vinden.

Nou ik ben het wel een beetje met Minx eens hoor, mijn vriend was ook het hele weekend op pad en ik vind het toch wel fijn dat we straks gewoon lekker samen in bed liggen. Ik zou hem niet tegenhouden als hij vanavond ook nog weg wilde, leuk voor hem, zo’n druk weekend, maar ik zou me wel een beetje allenig voelen, hoor
Als ik er overigens wel moeite mee had gehad dan had ik dát, wat ik hierboven beschrijf gewoon tegen hem gezegd. Niet dat ik het fijn vind als hij morgen fit is voor de kinderen, dat zoekt ‘ie zelf maar lekker uit.

Hier wordt man ook vaak kriebelig als ik alleen weg wil (vanmorgen nog, even naar de stad, we zijn net 2 weken 24/7 samen geweest) maar ik heb dan gewoon ff wat tijd voor mezelf nodig. Dan wordt ie maar kriebelig, is daarna ook weer over.

Ligt allemaal aan perspectief. Als het zo eens voorkomt dan zou ik er niks van vinden. Is het ieder weekend zo, en zou ik ieder weekend alleen met een kind zitten dan wordt het verhaal anders.

Ik ga het even proberen zo duidelijk en kort mogelijk samen te vatten;

Vandaag betrapte ik mijn man op roken. Ik wilde hem verassen door samen met ons jongste kind langs te gaan waar hij aan het klussen was, eenmaal daar rook ik 't al. Ik zag het ook aan zijn reactie,hij was nogal verschoten. Zo'n 3 jaar geleden hebben we hetzelfde meegemaakt, heb hem toen ook betrapt. Toen duidelijk gemaakt dat ik 't niet wil hebben, ik ben erg tegen roken (mede omdat we kinderen hebben). Dat weet hij ook. Toen heb ook aangegeven dat hij als het nodig is hulp kan zoeken. Maar blijkbaar is ie na een hele poos gestopt te zijn weer begonnen.

Ik weet nu gewoon even niet wat ik er mee aan moet. Dat roken is 1 ding, maar dat het vertrouwen beschadigd is vind ik vele malen erger. Door dingen uit het verleden vind ik het zo belangrijk om iemand te hebben die loyaal is aan mij. Daarom komt dit nogal als een klap in 't gezicht.

Het lijkt of we opnieuw doormaken wat er 3 jaar geleden ook gebeurde. Ik heb hem gezegd dat ie moest bedenken hoe hij dit wil fixen, ik weet het even niet meer..

Weet je zeker dat het geen eenmalig sigaretje was? Als hij vaker gerookt had, had je dat toch al wel eerder aan hem gemerkt/geroken?

Ik vind dit een lastige, omdat ik mezelf er moeilijk in kan verplaatsen. Ik begrijp heel goed dat je vertrouwen geschaad is (en dat is waarschijnlijk ook wat je het ergste vind?) maar ik zou zelf het hele roken niet zo’n probleem vinden. Ik zou het uiteraard niet tof vinden, echt niet, maar als het bij af en toe een sigaretje blijft en dan buiten en vooral niet in het bijzijn en zicht van de kinderen, dan moet m’n vriend maar lekker zelf weten wat hij doet. Zolang het bij af en toe blijft en hij heen verstokte roker is, vind ik het voorbarig om over hulp bij het stoppen te beginnen, vind ik mezelf niet in de positie om hem te dwingen tot stoppen. Ik mag er uiteraard wel wat van vinden en dat ook naar hem uiten, maar meer dan dat ook niet.
Maar ik kan me voorstellen dat iemand anders daar misschien anders over denkt.

Is er naast het roken meer aan de hand? Ik snap wel dat vooral je vertrouwen beschadigd is. Maar zou hij het ook niet verbergen omdat hij zich ervoor schaamt? Praat het niet goed, maar als dit enkel en alleen het stiekem roken is, dan is het nu even een stomme situatie maar toch niet het einde van de wereld?

Met een “Ik wil het niet hebben” kan ik me wel voorstellen dat hij het stiekem doet. Je hebt in deze niet zoveel te willen. Hij is een volwassen man die zijn eigen keuzes kan en mag maken. Je kunt van hem verlangen dat hij niet rookt maar dit bepalen? Nee. Dus misschien moet je ook wat meer naar je eigen aandeel kijken in deze en wellicht dat hij wel degelijk wil stoppen wanneer jij er iets minder drama van maakt.

Eens met Lady. En werkt het niet een beetje averechts als jij dit zegt, dat hij het dan juist stiekem gaat doen?

Helemaal eens met twee bovenstaande reacties. Je bent zijn moeder toch niet?!! Moet hij toch lekker zelf weten?

Ik heb zo een soort gelijke situatie meegemaakt. Ik vermoeide al een tijdje dat mijn destijds man weer rookte. Hij ging vaak in de avond weg naar zijn vader. En als hij dan terug kwam stok hij erg naar rook. Ik heb het hem meerdere keren gevraagd maar hij zei telkens dat het niet zo was. Ook kwam hij vaak pas naar boven als ik al sliep. Op een gegeven moment had ik zo sterk het vermoeden dat ik naar beneden ben gegaan toen ik al in bed lag. Toen heb ik hem betrapt hij stond te roken in de tuin. Ik was boos verdrietig en teleurgesteld vooral omdat hij mij gewoon voor de gek heeft gehouden en al tijden stiekem rookte.
Terwijl hij al “drie” jaar gestopt was.

Mijn inmiddels ex is nooit meer gestopt met roken, ik vind het heel jammer omdat ik het een heel slecht voorbeeld vind voor onze kinderen. Mijn vader is een aantal jaar terug overleden aan longkanker door roken en dan zou je denken dat heeft toch indruk gemaakt omdat van dichtbij mee te maken.

Ik kan me heel goed voorstellen dat je teleurgesteld bent, heb je inmiddels er al over gesproken met hem?

Deze zinnen vielen me op. Ik denk namelijk dat vooral jij opnieuw doormaakt wat drie jaar geleden ook al gaande was. Dat je geen rokende partner in huis wil in het bijzijn van je kinderen kan ik bijvoorbeeld heel goed begrijpen. De rest van je post niet. Jij kunt voor jezelf beslissen niet te willen roken; niet voor een ander. Jouw vrijheid stopt waar die van de ander begint. Jij legt nu iets bij hem neer wat toch echt jouw probleem is en je mag ervan balen en het heel vervelend vinden, maar je kunt hem niet verbieden te roken c.q. te stoppen met roken.

Hmm... Mijn man rookte toen we wat kregen, al zei hij eerst dat het de sigaretten van zijn pa waren en kwam ik er later achter dat hij ze zelf rookte. Hij is gestopt toen we voor een 2e gingen.

Na een poos rook ik ook steeds een sigaretten geur maar nee hij rookte niet. Toen ben ik op onderzoek uit gegaan en vond ik een pakje in zijn werktas. Toen nogmaals gevraagd, voordat hij wist dat ik het wist maar nee hij rookte niet. Pakje tevoorschijn gehaald en toen bekende hij toch schoorvoetend.

Dit is alweer jaren terug maar ik snap hoe bedonderd je je om zoiets kunt voelen ook als je het juist vraagt en liegt in je gezicht. Mijn man is wel gestopt weer en als hij zin had in een sigaret zei hij dat altijd direct tegen mij als stimulans om het niet te doen.
Hopelijk lukt jouw man het ook om er weer vanaf te blijven.

Mijn vriend rookt ook. Vooral sinds ik zwanger raakte van zoon zei hij te willen stoppen. Heeft ook verschillende keren een poging gedaan (wisselend van 1 dag tot 1 maand volgehouden). Ook hij heeft t niet meteen verteld toen hij weer begon, of loog er wel eens om. Als hij dan (eindelijk) bekende zei ik ook dat ik t jammer vond dat t niet gelukt was, maar dat ik t vervelender vond dat hij hierover niet eerlijk was. Juist idd ook om wat ik mbt liegen mee heb gemaakt. Tuurlijk snap ik dat t lastig is om toe te geven, hij vond zichzelf dan ook zwak en 'durfde' niet.
Dus t gevoel van vertrouwen snap ik wel.
Het hem ontzeggen is wel lastig. Hier rookte vriend al wel toen ik hem leerde kennen, dus in die zin had ik dat natuurlijk wel geaccepteerd. Hoewel fijn is anders. De nieuwe vriendin van schoonvader heeft wel min of meer gezegd dat schoonvader moes tg stoppen, in t begin van de relatie (Iets later dan dat ik vriend leerde kennen). Dat krijg ik nu vaker te horen: je moet gewoon zeggen dat ie moet stoppen. Tja, makkelijk gezegd he, want ik ga hem er niet om verlaten ;)

Ik snap dat je ervan baalt. Nee, je kunt niet hem niet vertellen wat ie wel en niet mag maar het is ook wel erg makkelijk van hem dat jij het er dan maar mee moet doen.

Voor mij is het in ieder geval een dealbreaker heb ik gemerkt. Mijn date rookt stevig, heb vanaf date 1 aangegeven dat ik niets serieus wilde vanwege het roken. Hij is 3 dagen gestopt maar heeft er helemaal geen zin in en ik vind ‘t vies om elke keer in die zware rooklucht te moeten zitten (rookt pakje per dag) dus dan is het voor mij klaar. Exact om deze situatie in de toekomst te voorkomen.

Ik kan je dan helaas ook niet echt advies geven want vind het zelf ook een onmogelijke situatie maar wilde je wel even laten weten dat ik je gevoel begrijp!

Mijn ex rookte (6 jaar samen) en ik vond het zó goor. Maar verbieden kon ik het hem niet, wel vragen om niet binnen te roken en zijn tanden vaker te poetsen of kond te spoelen. Dat deed hij wel. Raakte er ook wel aan gewend eerlijk gezegd uiteindelijk. Maar ben wel blij dat man niet rookt stiekem, al doet hij wel eens sigaretje als hij drank op heeft, en dan herinner ik me weer hoe erg ik het vond stinken altijd. Ik snap je dus wel. Maar verbieden kan echt niet vind ik. Het liegen zou wel echt een issue voor me zijn..

Wat ik me nog afvroeg: rookte hij ook al toen jullie een relatie kregen? Of is hij daarna pas gaan roken? Dat werd me niet duidelijk uit je post.

Iemand heeft natuurlijk altijd het recht te veranderen van menig. Ik zou dus niet kijken naar of hij het deed toen zij een relatie kregen. Hij is niet meer dezelfde, zij ook niet. Dus beiden mogen van mening veranderen.

Wat ik me wel afvraag waarom dit je zo raakt. Heb je dat aan hem uitgelegd? Dat haalt de boosheid over het daadwerkelijke roken weg, en zorgt voor openheid. Ga eens verder dan alleen 'ik wil het niet hebben want we hebben kinderen en je ziet toch wat dit met mijn vader heeft gedaan'. Beiden liggen buiten hem. Hij is volwassen, hij maakt keuzes. Daar mag jij iets van vinden, en als je het echt niet wil hebben dan is het een dealbreaker. Maar niet hem het moeilijk maken om er eerlijk over te zijn en dan nog boos zijn dát hij niet eerlijk is. Vind je het gek? Hij weet hoe kwaad je op hem wordt, en voor zichzelf heeft hij dus redenen om het wel te doen.

Praat met elkaar over die redenen. Misschien heeft hij stress, mist hij iets, of had hij er gewoon zin in. En leg constructief uit waar jouw hekelpunten zitten. "ik vind het niet fijn want ik voel me bedrogen. Waarom voel ik me bedrogen? Het laat me denken aan XYZ'.

***