Hoogsensitieve kinderen

Geeft niets hoor Marin, ik ben blij dat er mensen zijn die het herkennen. Dat strong willed herken ik ook wel bij haar, soms lijkt het daarom wel een beetje op autisme.

HGL wat mooi! Helaas wil onze oudste tijdens een bui niemand om haar heen, ze gaat ons dan trappen en heel lelijk doen. Dat vind ik zo verdrietig dat ze het dan "alleen" moet doen.

Minx, ja daar was wel sprake van maar helaas laat ze op school niets daarvan zien. Ze scoort bij de "slechte" van de klas.

Ik ga dat boek bestellen Teun!

Pure het uit zich in boze buien zoals hierboven beschreven maar ook in niet meer naar school willen omdat de juf boos gedaan heeft de dag ervoor. Vandaag hadden ze een inval meester en die schreeuwde. Ik denk dat hij de en luidere stem had maar voor haar voelt het als schreeuwen.

Fantine, ik denk zeker dat het iets van de laatste jaren is maar dat dat komt door meer kennis. De ib'er op de school van mijn dochter is nog dezelfde als toen ik er zat en is ook een kennis van mijn moeder. Met haar kan ik regelmatig wel even sparren en dan zegt ze ook dat ik vroeger wel dezelfde dingen had maar dat minder heftig uitte.

Ik wil haar zo graag helpen maar het lukt even niet.

Wat rot dat je je zo machteloos daarin voelt Uffe. En wat rot dat ze gedrag van de juf (en in dit geval de inval meester, dat zal wel extra indruk gemaakt hebben, zo'n harde stem) zo overneemt in haar emoties. Ik herken dat wel, zo gevoelig voor het gedrag van iemand. Dat maakt school voor haar misschien extra vermoeiend?
Hopelijk helpt dat boek van Teun je een beetje. Dat trappen en lelijk doen herken ik inderdaad. Toch helpt het wel als ik bij hem blijf met m'n gevoel. Dus niet lelijk (boos) terug gaan doen maar rustig blijven en zeggen dat ik er voor hem ben.
Ik las net deze op Instagram en vond het wel mooi:



Maar toch heb ik daar ook moeite mee hoor. Soms moeten dingen gewoon. Ik merk dat ik zoekende ben naar een manier waarop je 'erbij' blijft maar niet zomaar alles goed gaat vinden.

Wij hadden vanochtend een typisch O moment waarbij ik het wel goed deed (vind ik zelf). Het was drama om z'n sokken en schoenen aan te krijgen, huilen, krijsen. Nou heeft hij hele grote muggenbulten en hij klaagt al twee dagen over pijn op z'n voeten. In eerste instantie werd ik boos (want gehaast) en zei dat ie niet moest zeuren en hup schoenen aan. Stond ie zo zielig te huilen buiten en toen realiseerde ik me dat hij waarschijnlijk (net als ik zelf ook heb, ik zit nu ook in pyjama omdat ik gek werd van een niet lekker zittende broek) extra moeite heeft met als iets niet klopt aan z'n kleren. Dus toen zei ik ach kereltje, je hebt zo'n last van je voeten hè, en die zitten nu zo vast in die schoenen.
Jaahaaa dikke tranen.
Nou kom maar hier, dan doen we je sandalen aan (in de regen maar who cares). En toen was 't goed.

Het lastige vind ik dan wel dat niet alles altijd maar goed moet zijn maar toch vond ik dit wel een typisch voorbeeld van waarbij even op zijn niveau blijven helpt.

Vervelend Uffe!
Er zijn wel dingen die ik herken in de oudste, vooral in het strong willed stukje.
Ik denk dat je al heel goed bezig bent door je erin te verdiepen en haar wil helpen. Heb verder gee tips voor je, maar ik kan me voorstellen dat je je er soms gewoon best rot onder voelt (in je eigen reactie bv, dat heb ik iig wel eens met die buien). En echt, je doet wat je kan en dat doe je goed! Zelfde geldt voor Marin overigens en de andere mama's die hiermee zitten.

Het is denk ik ook een gevalletje van pick your battles. Sommige dingen zijn het waard om ove ton discussie te gaan en anderen lekker laten gaan. J wil graag een korte broek aan, nou prima als hij het nu niet koud heeft dan maakt mij dat niet uit als hij het koud heeft vraagt hij wel om een lange broek. Sokken in sandalen dat gaat me dan weer te ver en zijn jas moest wel aan. We doen een heleboel dingen omdat het zo hoort in ons hoofd maar een andere manier is ook prima. Ik had bv in mijn hoofd dat ik J niet in volledig voetbaltenue naar school zou laten gaan maar later dacht ik wat is het probleem daar mee. Het kind is gelukkig want het zit lekker en het is zijn ajaxshirt waar hij hartstikke trots op is. Tegen de tijd dat hij 30 is en naar z’n werk gaat draagt hij dat echt niet meer naar z’n werk (tis niet echt een voetbaltalent dus dat hij daar gaat spelen is wel uitgesloten).
Hier botst het ook echt zeker flink want echt niet alles gaat op zijn manier, maar daarin helpt het wel om echt echt enorm consequent te zijn waardoor het voorspelbaar wordt. Nee is nee en nee is niet zeur net zolang door tot het ja wordt.

@uffe wat lastig dat ze het op school niet laat zien. Laat ze het thuis wel zien? J laat op school ook lang niet alles zien en kan soms dingen die hij dan een maand later op zijn manier ineens niet meer kan. Vraag aan hem om tot 100 te tellen en het antwoord is nee mama dat is veel te moeilijk, en gister zat hij in het winkelwagentje vrolijk tot 100 te tellen in het Engels.

Ja en nee, beetje vergelijkbaar met J. dan eigenlijk. Ik weet inmiddels welke juf ze volgend jaar krijgt. Heeft ze dit jaar 1 dag per week gehad en is haar lievelingsjuf, heel fijn voor haar, maakt het allemaal weer iets makkelijker, ze werkt echt beter vanuit een goede relatie.

Vandaag was echt vreselijk. Ik zou vanmiddag visite krijgen maar heb ik afgezegd. Ik kreeg het er niet uit. Ik heb zelfs de juf gebeld maar die wist niet dat we iets gebeurd was. Uiteindelijk heeft ze het nu weten te vertellen, ik ben kapot. Fysiek en emotioneel, wat een rot middag zo 😢

Ach Uffe, dat klinkt pittig zeg. Knuffel aan je meisje maar ook zeker aan jou. Knap dat ze toch kon vertellen wat er was.

Uffe heftig, is ze vanochtend een beetje goed opgestaan of had ze nog last van gisteren?

Ze was doodmoe vanochtend, vannacht was ze ook erg onrustig dus alles nog een keer meegemaakt. Ik ben wel aan het kijken voor een slaaotunnel maar ze heeft het ook altijd bloedheet dus dat is ook weer lastig.

Ze had gelukkig wel zin in naar school te gaan.

Misschien is een verzwaarde deken dan wat Uffe? Die heb ik. Ik wil mezelf geen labeltje opplakken, maar heb een beetje een gek brein, en slaap daarom ook regelmatig onrustig. Ik ben een prater en een loper, vaak tegelijk, ik verwerk dus ook veel ‘s nachts. Sinds de verzwaarde deken slaap ik rustiger, ik praat nog wel veel maar zit niet meer in hoekjes tegen onzichtbare mensen te praten ;)
Reden dat ik zeg is omdat je denkt dat de tunnel te warm is, een deken zit vol met glass beats en is dus juist verkoelend. Ik heb er een deken onder, anders heb ik het koud.

Ja ik ben ook zo'n deken aan het naaien voor mijn kind. Granulaat online besteld en gewoon banen naaien.4 kilo kost ongeveer 20 euro incl verzenden en dat naai ik in een bestaand peuter dekbedovertrek.

Slim idee Toetie!

Hoe weet je hoeveel kg je nodig hebt? En kan je zo'n deken ook wassen?

Ik zou er gewoon iets omheen doen. Ik was de mijne nooit, maar komt omdat ik deken eronder heb.

Ja granulaat kan je wassen maar dan moet je machine dat ook kunnen. Ik doe er gewoon nog een hoes omheen en anders buiten even spoelen of in bad. Bang dat het kapot gaat in mijn wasmachine. Gewicht weet je niet, is voor iedereen anders. Ik ga voor 3/4 kilo.

Ik was bang dat een verzwaringsdeken helemaal warm zou zijn en heb daarom daar niet naar gekeken, ga ik eens doen!

Toetie kan je dat met een gewone naaimachine maken?

Ulfe , ik herken veel in wat je schrijft in me oudste zoon. Die is ook HS net zoals ik , ik merk op school dat hij ook moeite heeft. Hij is met de hakken over de sloot, krijgt sinds kort ergotherapie om te kijken wat hem kan helpen in de klas.
Ik lees graag mee voor tips voor in het onderwijs.
Ik heb een aantal keren energetische therapie voor mezelf als voor D gedaan. Daan werd hier heel erg ontspannen van en kan met primaire kleuren heel mooi aangeven hoe hij zich voelt etc misschien dat dit voor iemand ook wat kan betekenen

Dankje Uiltje, nooit van gehoord maar ga er eens naar kijken.

Teun schreef:Wat heftig voor haar en voor jullie Uffe! Dit boek is net uit en zou je denk ik goed mét haar kunnen lezen. Ik zag er op instagram allemaal goede dingen over voorbij komen in ieder geval.

https://loiskruidenier.nl/product/laat-mij-maar-even/

Mijn kinderen zijn ook vrij gevoelig, maar ze ondervinden er op dit moment geen problemen van. Bij mijn zoontje merk ik wel wat regulatieproblemen, maar hij is natuurlijk pas bijna drie dus dat kan ook goed bij de leeftijd horen.

Ik wil dit topic even naar boven halen om mijn enthousiasme te uiten over de tip die Teun gaf. Echt bedankt Teun, eindelijk iets gevonden om op een goede manier om te kunnen gaan met mijn oudste. Ze trekt zichzelf nu terug op de 'overspoel' momenten waarin ze alleen kan huilen. En achteraf kan ik dan met haar praten. We hoeven nu ook alleen maar te zeggen 'oh, volgens mij is dit een Bowie momentje' (Bowie is hoofdpersoon in het boek) en ze snapt wat we bedoelen. Fijn hoe het boek geholpen heeft hier woorden aan te geven. Aanrader dus, en Teun thanks!

Ja, dat boek is echt onwijs mooi en duidelijk ook voor kinderen. Ik vind het ook een dikke aanrader! Zoon stond ademloos te luisteren de eerste keer dat ik het voorlas en dochter herhaalde meteen het 'laat mij maar even'.