Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Nu zijn zowel mijn boven- als onderburen echt enorm vervelend in de zin van dat ze geen overlast creeeren, maar continu over 'normale leefgeluiden' klagen. Van de bovenbuurvrouw heb ik gelukkig niet veel last (eigenlijk alleen in de zomer als ze meermaals per week door de binnentuin schreeuwt dat mensen zachter moeten praten als ze buiten eten of dat er mensen slapen als er om 10 uur 's avonds nog mensen in de tuin zitten). Maar ik ben inmiddels echt wel heel erg klaar met de benedenbuurvrouw.
Ik ben hier zo'n 5 jaar geleden komen wonen en de eerste 1 a 2 jaar was het verschrikkelijk. Je bent ergens net komen wonen, dus als de buren klagen dat ze last van je hebben is mijn eerste reactie 'oh sorry, dat is niet de bedoeling, ik zal de muziek uit/zachtjes zetten' of 'oh sorry ik zal mijn ramen dichtdoen'. Maar hoe meer ik rekening met haar hield, hoe laagdrempeliger ze ging klagen. De eerste keren waren als mijn vorige huisgenootje met schoonmaken ook echt wel even een half uurtje wat harder muziek op zette en meezong bijvoorbeeld, maar op een gegeven moment klaagde ze over de tv (die echt niet heel hard staat en geen boxen oid) of als ik akoestisch john mayer op had staan onder het koken. Het bereikte een punt dat mijn huisgenootje en ik als deurbel ging al super gespannen opvlogen van de bank 'oh nee wat doen we nu weer fout'.
Toen ben ik op een gegeven moment gaan begrenzen, dus bijv. bij zo'n John Mayer muziekje gaan zeggen 'oh, naja, ik heb muziek op staan ja maar dat is heel zachtjes dus daar kun je echt geen last van hebben'. En dat is iets beter gegaan. Maar ondanks dat, merk ik dat ik heel veel dingen in mijn eigen huis niet doe, omdat ik weet dat er dan urenlang op de muur/plafond gebonkt gaat worden. Een paar voorbeelden:
- toen ik even aan het verhuizen was en dus een middagje (op het vloerkleed) kastjes in elkaar aan het zetten en hier en daar even aan het timmeren was > urenlang direct gebonk als we weer even 1 minuutje paar spijkers aan het slaan waren
- toen ik een keer mijn ouders en mijn oom en tante op visite had (zowel vader als tante zijn hardhorend) op een zondagmiddag en er toen wat harder gepraat werd > deurbel en geklaag
- ik heb jarenlang maandelijks spelletjesavonden gehad op vrijdag of zaterdagavond van zeg 8 tot 23 met een groepje van 6-8 mensen > dit hebben we 1x bij mij gedaan en daarna nooit meer, ook vanwege gebonk en daarna meermaals gebel dat het overlast gaf (denk, spelletjes, praten, lachen met een groepje, maar wel nerd-spelletjes, geen hardcore feestje ofzo)
- ik dans salsa, bachata etc. en tijdens covid mocht dat natuurlijk niet > ik heb toen 4 weken een online zoom les bachata gevolgd, dinsdagavond van 19-20. Dat heb ik de eerste 2x bewust niet thuis gedaan, omdat ik de bui al zag hangen, toen ik het de 3e x deed begon ze na 5 minuten al te bonken en is daar een uur lang mee doorgegaan. Toen ik de volgende dag het gesprek aan ging werd het een heel vervelend gesprek. Zeg maar: 'hey was jij zo aan het bonken gisteravond' >> ja het was echt belachelijk ik weet niet wat jullie deden maar mijn hele plafond kwam naar beneden' >> ja sorry, ik dans normaal gesproken 3-4x per week buiten de deur en dat mis ik heel erg dus ik doe 1x per week een uurtje een online les en ik snap dat je dat hoort maar ik doe echt zo rustig mogelijk, dus misschien als je dat weet en dat het dus maar een uurtje is dat het wat beter te behappen is >> ELKE week? Een HEEL uur? Nou dat was echt belachelijk en onacceptabel. Ik heb toen mijn poot stijfgehouden en 1 les nog zelf thuis gedaan, maar daarna toch maar de vervolgcursus niet gedaan.
En gisteravond vierde ik mijn verjaardag. Het liefst had ik een klein feestje gegeven, maar dat mocht niet met covid natuurlijk, maar zelfs binnen richtlijnen had ik nog heel graag 1 extra vriend uitgenodigd en dan hadden we met zijn 4tjes wel kunnen dansen. Maar goed, ik nodig niet meer dan 2 mensen uit.. En een dansje durf ik al helemaal niet te doen. Mijn hele vriendengroep weet dat je bij mij thuis goed kans hebt dat ze gaat klagen en men vindt het echt objectief abnormaal. Dus ik heb met twee vriendinnetjes van dansen gekaasfondued, met een zacht (buena vista social club) achtergrond muziekje en na het eten toen we de tafel aan het afruimen waren begonnen 2 van ons een paar minuutjes op onze plek kleine danspasjes te maken terwijl we de borden naar de vaatwasser brachten. Resultaat: binnen 10 minuten hard gebonk. Het was toen half11 's avonds. Oh en overigens hebben al mijn gasten altijd al hun schoenen uit... ;)
Ik ben geen overlast gevend persoon, ik woon met een huisgenoot en normaal gesproken zijn we beiden hele dagen van huis en wordt er eigenlijk alleen gegeten en geslapen hier. Maar we hebben geen kinderen, geen huisdieren, spelen geen instrumenten, geen harde muziek of tv, geen feestjes. Maar ik voel me gewoon serieus beperkt in mijn levensvrijheid. Maar er valt totaal niet met haar te praten.
Ik zit te denken om eens een brief te sturen en aan te geven dat ik het vervelend vind als ze last van me heeft, maar dat ik me al 5 jaar sterk beperkt voel in mijn levensvrijheid en dat ik ook het recht heb om in mijn eigen huis normaal te leven en dat ze al geluk heeft dat ik geen huisdieren, kinderen, instrumenten of feestjes heb en dat ik haar graag vriendelijk wil verzoeken niet meer te bonken op muren/plafond, maar als een normale volwassene dan gewoon de volgende dag even aan te bellen of het gesprek aan te gaan en dat met dit gedrag en dat door haar gedrag en complete inflexibiliteit mijn compassie voor haar en bereidwilligheid om zo weinig mogelijk 'overlast' te veroorzaken wel op raakt. Maar ik wil ook niet in een strijd belanden waarbij ik steeds meer herrie ga maken en zij steeds meer gaat bonken. Ze heeft met 2 voorgaande buren ook al conflict en mediation gehad, waarna extra isolatie in de vloer is aangebracht etc.
(maar natuurlijk niet in die woorden haha )
Heeft er iemand tips? Hoe zouden jullie dit aanpakken? Of verwoorden? HELP!