Fijn die uitgebreide reacties! En ook fijn dat het herkenbaar is.
Ik heb het er met mijn man ook nog uitgebreid over gehad en we hebben bedacht om gewoon 1 vaste straf aan te houden en dat hij met straf 3 minuten op de trap moet zitten. Eerst een waarschuwing, dan een waarschuwing met consequentie (eventueel tot 3 tellen) en dan op de trap.
Gisteren kon ik het gelijk proberen. Het was de hele dag gezellig maar met naar bed brengen ging het mis. We hebben eerst A. samen op bed gelegd zodat ik alle aandacht voor D. zou hebben. Dus toen dat klaar was gaf ik aan nu even pyjama aan, tanden poetsen en dan mag je een boekje uitkiezen.
D. zei: Dacht het niet, rende weg en verstopte zich in ons bed onder de deken.
Ik ben er naar toe gelopen, gezegd dat ik het niet goed vind dat hij weg rent en dat ik wil dat hij luistert en nu mee gaat om de pyjama aan te doen.
D.: Ik doe het lekker niet.
Ik: Ik wil dat jij nu mee gaat om je pyjama aan te trekken, ik tel tot 3 en als je dan niet hier bent dan moet je 3 minuten op de trap.
D.: Doet alsof hij doof is en mij niet hoort.
Tot 3 geteld, D. bleef op bed liggen dus hem opgepakt en op de trap gezet. Daar gezegd dat hij 3 minuten op de trap moet zitten omdat hij niet luistert en niet meehelpt met de pyjama aantrekken.
D. staat natuurlijk gelijk op en wil weer weg rennen. Dus weer gepakt en weer (zonder wat te zeggen) op de trap gezet.
Helaas vond D. het eerder erg grappig allemaal want hij moest er keihard om lachen.
Dus toen maar besloten dat hij dan 3 minuten alleen op de overloop moest blijven, dit ook gezegd maar D. was nog steeds niet van plan om mee te werken. Alleen op de overloop vond hij niet leuk dus binnen een paar seconden stond hij krijsend en gillend op de deur te rammen en schiet in een driftbui.
Na drie minuten de deur weer open gedaan, bij hem gehurkt maar hij was alleen aan het schreeuwen dat ik niet mocht praten en dat ik aan de kant moest gaan want hij wilde er langs.
Gezegd dat ik het niet goed vind dat hij zo schreeuwt en dat hij op de overloop blijft totdat hij rustig is en dat ik over 3 minuten weer bij hem kom om het te proberen (maar volgens mij hoort hij niet eens wat ik zeg want hij blijft gillen dat ik niet tegen hem mag praten). Dit heeft ongeveer een kwartier geduurd.
Nog een keer rustig uitgelegd waarom hij straf kreeg maar hij bleef (nu wel op een rustige toon) zeggen dat hij er niet over wil praten.
Toen pyjama aangedaan, tanden gepoetst en boekje gelezen.
En daarna begon het weer. Hij vindt het altijd fijn als we nog even bij hem blijven (vooral na zo'n bui) dus van te voren duidelijk gezegd dat ik bij hem wil blijven maar dat hij wel moet gaan slapen en dat ik anders naar beneden zou gaan. Maar hij is nogal van het rekken tegenwoordig dus hij wilde nog een boekje lezen (nee we hebben al gelezen, morgen gaan we weer een boekje lezen, het is nu tijd om te gaan slapen), toch nog een slokje water en hij wilde niet gaan liggen.
Ik: Ik wil dat je nu gaat liggen en slapen.
D: Boze zucht.
Ik: Ik ga tot 3 tellen en als je dan niet gaat liggen dan ga ik naar beneden. 1.2...
D: Nouhou!! Hou op!! Niet tellen! (slaat op dat moment zijn handen jammerend voor zijn ogen.
Ik: 3. D. laat zich op dat moment wel achterover zakken maar blijft op 1 elleboog leunen terwijl hij mij uitdagend aankijkt.
Ik: Ok, ik ga naar beneden want jij bent niet gaan liggen, welterusten!
En op het moment dat ik dan opsta en weg loop komt hij huilend achter mij aan. Ik doe wel luisteren mama!
Aangegeven dat hij dat niet heeft gedaan, ik wil dat hij nu in bed gaat liggen en dat slapen en niet meer uit bed komt.
D: Blijf jij dan even bij mij?
Ik: Nee ik ga naar beneden.
D. begint weer te huilen.
Ik: Welterusten. En toen liep ik naar de trap.
D. weer achter mij aan dus ik hem hem opgepakt zonder wat te zeggen en weer in bed gelegd. Maar Hij kwam er gelijk weer uit. Op dat moment verzint hij ook allemaal smoesjes, zegt huilend dat hij nog even die ene auto op moet ruimen, de katten nog een knuffel wil geven, hij mij wat wil vertellen (maar vervolgens zegt hij niks) en krijgt vervolgens een driftbui omdat dat van mij op dat moment niet mag. Ik ben gewoon doorgegaan met hem negeren en ondertussen iedere keer terug in bed te leggen. Dit heeft ongeveer een half uur geduurd. Toen heb ik hem weer rustig uitgelegd waarom ik naar beneden ga ik dat ik van hem verwacht dat hij nu gaat slapen. Afgesproken dat ik met een kwartiertje even bij hem zou kijken.
Toen ik naar beneden ging bleef hij wel in bed maar binnen een minuut stond hij al weer huilend en schreeuwend bovenaan de trap. Toen is mijn man (was net thuis van het werk) naar boven gegaan, duidelijk gezegd dat ik niet zou komen als hij zo schreeuwt en dat hij moet gaan slapen. Na een kwartiertje inderdaad even naar boven gegaan, hij was nog wakker en lag nog wat te snikken. Even een kus en een knuffel gegeven.
Hij vroeg op dam moment wel weer gelijk of ik even bij hem bleef. Aangegeven dat ik gewoon weer naar beneden ging. Daar was hij wel weer verdrietig over maar ging uiteindelijk wel slapen. En toen was het al 22:15u.
Heel verhaal haha maar het vreet echt zoveel tijd en energie momenteel. Misschien dat jullie nog iets zien wat je anders zou doen of praktische tips. Het was trouwens al weer de tweede avond op rij dat het naar bed gaan zo moeizaam gaat met driftbuien en pas na 22:00u slapen.