Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

31 Okt 2019 21:53 door Elroya

3 kids doordeweeks, 5 kids om t weekend, 24 uur werken. Combineer dat met een vorm van perfectionisme en je hebt als resultaat een druk leven;)
Nu ben ik ook graag onafhankelijk, en vind ik hulp vragen zeer lastig. Maar ook hulp accepteren, als iemand iets aanbiedt zeg ik ook snel, oh nee hoeft niet. Hulp als in meehelpen met iets of oppassen. Als ik iets echt niet alleen kan vraag ik het wel, bijv bij werk ofzo. Maar als iets wel (net) te doen is doe ik het wel alleen. Bijv ik laat mn vriend in bed liggen na een late dienst waarvan hij pas om 3uur thuis is, en zorg ik sochtends dat er 3 kindjes om 7 uur bij 2 verschillende opvang zijn en moet ik ook om 7uur aanrijden. Of dochter zit nu op turnen, meisje wat bij haar in de klas zit en hier ook in de straat woont zit er ook bij. Dochter zou prima met hun mee kunnen rijden, maar toch rij ik vanuit mijn werk door naar het turnen om dochter zelf op te halen. Want, het is allemaal haalbaar. Dat ik ondertussen soms snak naar wat rust, tja.
Laatst sprak ik ouders van een ander vriendinnetje, werken beide veel, oma past veel op. Papa heeft 1 dag papadag, die dag gaat dat meisje zwemmen, en niet papa maar oma gaat mee.

Dus, vraag jij snel hulp?

31 Okt 2019 22:00 door Anoniem313

Ik denk niet dat veel mensen van zichzelf zullen zeggen dat ze snel om hulp vragen.
Het klinkt wel druk ja, vooral die weekenden met 5. Hoe ervaart je vriend dat?

31 Okt 2019 22:06 door Urban Naked

Och als iemand me iets aanbiedt dan pak ik het wel aan. M’n moeder komt morgen alweer, om te helpen als m’n oudste naar scouting gaat en ook weer gehaald moet worden. Als ik dat in m’n eentje doe ligt m’n jongste van 3 om 21.00 pas in bed. Kan best, maar niet ideaal, en dan is ze heel welkom.

M’n oudste zit op ninjales en een vriendje uit zn klas zit er ook op, zijn moeder stelde voor dat we om beurten beide jongens brengen. Goed plan, scheelt werk.

Dus ja, alles wat me werk uit handen neemt pak ik aan want het zijn schrale tijden.

Jouw leven klinkt druk.

31 Okt 2019 22:06 door Jip

Ik heb de laatste maanden zoooo vaak gehoord 'als we jullie ergens mee kunnen helpen...laat maar weten!' en we hebben, buiten opa en oma, niemand gevraagd aanvankelijk. De laatste tijd heb ik wel eens het buurmeisje gevraagd om met V te komen spelen, mijn nicht gevraagd of ze even wilde ondersteunen.

Mijn broer gebeld of hij ook wat wilde komen helpen in ons huis.

Maar het echte hulp vragen was twee weken geleden:
We waren verhuisd, ik kwam thuis met de kinderen en had onderschat hoe vol het met dozen stond. Na een break down ben ik terug gegaan naar mijn moeder heb heb ik vriendinnen gevraagd om te komen helpen dozen uit te pakken. Twee zijn geweest. Heel blij mee!

Daardoor besefte ik mij wel dat ik het best vaker mag doen.

31 Okt 2019 22:19 door Anoniem284

Ik vraag het niet snel, vind dat toch best lastig. Maar toen ik net (nog vrij onverwachts ook) bevallen was, heb ik mijn ouders gevraagd of ze even ons huis wilden schoonmaken toen we thuis kwamen uit het ziekenhuis. Ze hadden het meerdere keren al aangeboden en toen heb ik toch maar gebeld of ze wilden komen. En mijn schoonmoeder hebben we toen gevraagd af en toe wat meer te koken en in een bakje voor ons mee te nemen. Voelde wel wat ongemakkelijk, maar was echt wel even nodig!

31 Okt 2019 22:22 door Joey

Ik word er steeds beter in. Ik vond het heel moeilijk en als iemand iets aanbiedt, is mijn eerste gedachte ook; nee hoeft niet, ik kan het zelf wel.
Maar ik help wel graag anderen, en ik vind niet dat anderen altijd alles maar zelf moeten doen of oplossen. Ik vind het jammer dat de maatschappij redelijk individualistisch is, waarom moet ik dan van mezelf wel alles alleen kunnen? Ik probeer nu hulp beter te toe laten en ook te vragen, omdat het makkelijker voor mezelf is en omdat ik denk dat de wereld er leuker van wordt als mensen dingen voor elkaar doen.

31 Okt 2019 22:44 door Elroya

Toen ik net bevallen was en vriend late diensten had een week heb ik wel wat hulp gehad met koken en kids in bed leggen. Maar helaas vervaagt die hulp. In sept was vriend een week weg, en heb ik ook niks gevraagd. Terwijl toen een avondje ook wel fijn was geweest. Maar het was niet dat het niet ging.

Joey, t grappige is dat ik anderen juist wel snel hulp aanbied (mss soms zelfs nog wel ten koste van mezelf).

Cauffield, vriend is makkelijker, nuchterder, heeft minder me-time nodig. Maar hij zet ze ook makkelijker voor de tv, of hoort al die ruzietjes niet.

Jip, ja, dat 'laat maar weten als je hulp nodig hebt' kan ik weinig mee. Goed bedoeld, maar voor mij te open, en dus denk ik, ach ik doe t wel zelf :haha:

Un, knap van je (en als ik t zo lees denk ik, groot gelijk!)

Ik zal wel snel.er hulp vragen van mijn moeder dan van schoonmoeder. Van mijn moeder weet ik dat zij dat echt wel wil (die verzet nog zo een afspraak als ik iets vraag bijv)

31 Okt 2019 23:21 door Anoniem313

Wil je graag meer, of sneller, hulp leren vragen? Of ben je tevreden met hoe het nu is?

31 Okt 2019 23:39 door Elroya

Ik ben bang dat ik dat echt moet gaan leren... daarom was ik benieuwd of anderen t wel doen, of ook lastig vinden. Schijnbaar is t een kwestie van meer doen waardoor je positieve ervaringen gaat op doen waardoor t makkelijker wordt.

31 Okt 2019 23:48 door Jada

Inmiddels kan ik hulp al een heel stuk makkelijker accepteren, ook het hulp vragen zit wel een stijgende lijn in, hoewel dat wellicht soms nog wel wat beter kan. Maar ik ben eigenlijk wel blij met hoe de situatie nu is, want eigenlijk als er op mentaal gebied iets is dan vraag ik altijd al wel best snel hulp, en eigenlijk is dat altijd in de vorm van een luisterend oor zodat ik even kan ventileren. Op praktisch vlak vraag ik wel veel minder snel hulp, dan doe ik het toch wel zelf, terwijl ik het nu bijvoorbeeld heel fijn zou vinden als er iemand was die even samen met mij mijn hele huis van top tot teen en in alle hoeken en gaten schoonmaakt. Zodat het echt schoon is en ik het vanuit daar kan gaan bijhouden, want door de restverschijnselen van de burnout lukt het wel op het goed bij te houden en de basis te doen, maar extra taken heb ik eigenlijk niet genoeg energie voor waardoor dat telkens maar half gebeurd. Maar dat is dan wel iets wat ik lastig vind om te vragen, komt ook wel doordat veel mensen in mijn omgeving nu wel echt even hun eigen hebben waardoor ik ze niet extra wil belasten.

Dus samengevat word ik er steeds beter in en ben ik wel tevreden met de ontwikkeling die ik daarin heb gemaakt.

01 Nov 2019 06:10 door Anoniem277

Ik heb hier al 3 weken een wasmand staan die gestreken moet worden. Ik kan mijn (schoon)moeder niet om hulp vragen. Mij lukt het echt niet. Binnenkort ga ik leren om hulp te vragen. Hopelijk gaat het daarna beter.
Wel heel lief, nu wij ergens mee bezig zijn, komt schoonmoeder ieder weekend helpen en mogen wij mee eten die avond.

01 Nov 2019 08:06 door Kira

Hulp accepteren kan ik tegenwoordig heel goed, vragen wat minder maar als het echt nodig is doe ik dat ook.
Zo heb ik gevraagd of iemand mijn zoon vandaag wil oppikken om naar de drumband te gaan, ze repeteren ergens anders vandaag en dat ligt precies de andere kant op van waar ik heen moet. Zulke dingen kan ik tegenwoordig makkelijker vragen, voorheen deed ik alles zelf, super onhandig en stressvol vaak.
Ik denk altijd maar zo, nee heb je en ja kun je krijgen.

01 Nov 2019 08:54 door Anoniem313

Elroya schreef:Ik ben bang dat ik dat echt moet gaan leren... daarom was ik benieuwd of anderen t wel doen, of ook lastig vinden. Schijnbaar is t een kwestie van meer doen waardoor je positieve ervaringen gaat op doen waardoor t makkelijker wordt.

Dat, en ik zou eens nadenken over wat je precies tegenhoudt. Heb je bepaalde gedachten of verwachtingen over jezelf of over anderen die je tegenhouden? Door die gedachtenschema’s expliciet te maken kom je al verder want dan kun je ook toetsen of dat nou echt waar is.
En bespreek met je vriend hoe hij dit ziet. Hij heeft dezelfde werklast en ervaart minder druk, dus wellicht kun je van hem ook iets leren daarin.

01 Nov 2019 09:01 door Marin

Ik ben beter in hulp geven dan vragen maar het lukt me wel als het echt moet. En dan accepteer ik 't ook gewoon. Zoals toen ik gevallen was vorig jaar en met krukken liep. Toen stond m'n schoonmoeder binnen no time op de stoep en nam m'n zoontje mee voor een nachtje logeren. Super lief en dan accepteer ik dat direct.

Ik vind't trouwens heel fijn als mensen concreet om hulp vragen. Ik vind dat dat wel wat meer mag gebeuren. Ik help m'n schoonmoeder nu ook wel vaak maar heb 't liefst dat ze echt om een specifiek iets vraagt, ipv dat ik maar beetje moet gokken wat nou wel of niet 't beste is.

01 Nov 2019 09:09 door Thunder

Ik accepteer heel makkelijk hulp en vraag het ook makkelijk. Dat komt vooral omdat ik de laatste 5 jaar nogal met lichamelijke problemen kamp. Ik heb zeker 3 jaar af en aan met krukken gelopen, ben 5x geopereerd (nummer 6 volgt binnenkort) en heb ruim 7 maanden met m’n been in het gips gezeten. In combinatie met jonge kinderen en een huishouden is dat gewoon geen doen.

01 Nov 2019 10:05 door Elliot

Ik vind het moeilijk om te vragen, maar nadat ik echt beperkt in m’n kunnen was tijdens de zwangerschap, ben ik daar wel beter in geworden. Ik vind het wel afhankelijk van wat er aan de hand is. Ik vind het bijvoorbeeld makkelijk om even m’n moeder of schoonmoeder of zus te bellen als ik even oppas nodig heb omdat ik met 1 van de andere kinderen naar de dokter moet, dan wanneer ik een avondje me-time wil. Dat laatste voelt toch wat bezwaarlijker.

Als er heel specifiek hulp wordt aangeboden (dus niet: bel maar als ik iets kan doen, maar echt: zal ik woensdag bij je komen eten en daarna helpen met de baby’s in bad doen) accepteer ik dat wel vrij makkelijk. Het eerste jaar met een tweeling, een peuter en een man met avonddiensten vind ik echt wel pittig en dan is alle hulp welkom!

01 Nov 2019 10:18 door Peinture

Ik heb hulp vragen/krijgen al vroeg leren accepteren ivm mijn ziekte. Nu vraag ik niemand om hulp naast mijn eigen ouders en sporadisch mijn schoonvader. Ik werk niet en heb 2 kinderen, dus ik heb het qua tijd wel makkelijk. Mijn ouders komen elke dag wel (even) helpen. Ze halen m'n kinderen van school (vinden ze geweldig en ze zijn met pensioen). En m'n vader neemt ze vaker na school nog een rondje wandelen/fietsen eventueel richting de speeltuin.

Wat babysitten betreft, ze gaan wel eens logeren bij mijn ouders.

01 Nov 2019 10:25 door Anoniem326

Eens met Elliot, als ik oppas nodig heb voor dokter, tandarts of kinderarts dan heb ik geen moeite om te vragen of mijn moeder wil oppassen. Ik heb de opvang op mijn werkdagen goed geregeld, maar mocht ik onverhoopt toch een keer op een avond of een andere dag moeten werken dan heb ik geen moeite om mijn moeder te vragen.

Maar ik vraag eigenlijk nooit oppas voor me-time. Ik denk dat mijn moeder dan ook gewoon nee zegt. Een avond oppassen wil ze wel af en toe, maar dan leg ik de kinderen wel bij haar thuis zelf in bed en logeer ik daar ook, zodat ik in de ochtend de kinderen zelf weer uit bed haal.

Voor huishoudelijke taken vraag ik geen hulp. Tenzij ik mijn been gebroken heb. Ik vraag ook geen hulp aan mensen buiten mijn familiekring. Iedereen heeft het druk. Ik weet van mijn moeder dat zij een netwerk had van buurvrouwen die elkaar hielpen. Maar toen werkten de meeste vrouwen niet. Ik zou voor een zieke vriendin best de boodschappen willen doen, maar wanneer? Het is nu al kunst- en vliegwerk om alles in een dag voor elkaar te krijgen. De strijk of boodschappen van een ander kan ik er niet bij hebben. En ik vermoed dat dat voor veel werkende ouders zo is, dus ik ga dat ook niet aan een ander vragen. En ik ga mijn moeder ook echt niet vragen om me te helpen met het huishouden. Zij heeft al vier kinderen grootgebracht en jaren een huishouden van zes personen gedaan.

01 Nov 2019 10:26 door Peinture

Toen ik zwanger was van de 2e werd ik met 25 weken opgenomen met weeën. Toen moest ik eigenlijk daar blijven tot aan de bevalling, maar ik woon op nog geen 10 minuten rijden van het ziekenhuis dus ik mocht naar huis mits ik niks zou doen daar. Dus toen is ons zoontje bij mijn ouders gaan wonen tot na de bevalling. Dat vond ik wel heel lastig maar het was niet anders. In het weekend kwam hij thuis omdat mijn man er dan ook fulltime was.

En als er iets was moest ik binnen het kwartier op het ziekenhuis zijn, dus mn schoonouders stonden standby om me dan te brengen. En anders ambulance.

Toen deed ik dat gewoon maar achteraf vind ik het nog steeds verdrietig dat ik voor mn gevoel 3 maanden van mijn zoon heb gemist.

01 Nov 2019 10:31 door Anoniem326

Er lopen hier wel twee dingen door elkaar. Vraag je hulp omdat je het (structureel) te druk hebt en tijd voor jezelf nodig hebt om op te laden. Of vraag je hulp omdat je je been gebroken hebt, ziek bent, opgenomen wordt in het ziekenhuis. In het tweede geval lijkt het me volstrekt normaal dat je hulp vraagt én krijgt. En in het eerste geval vind ik dat je eerst met je partner moet kijken hoe je je gezinsleven zo inricht dat je beide kunt ontspannen.

01 Nov 2019 11:20 door Peinture

Wat me-time betreft, als ze wel eens gaan logeren (bijvoorbeeld van vrijdag op zaterdag) dan halen ze ze na school al op. Ik heb dan totdat mijn man thuiskomt de tijd om te doen wat ik wil. Als hij thuis is natuurlijk ook, maar dan zijn we vooral blij dat we lekker samen kunnen zijn ?

Als ik naar de dokter moet dan gaat mijn vader meestal met me mee (we moeten daarheen met de auto en die heb ik niet), en dan blijft mijn moeder bij de kinderen. Soms pakt mijn man zich vrij en gaat hij met me mee, dan blijven mijn ouders en heel erg zelden zijn vader bij onze kinderen.

01 Nov 2019 11:59 door Tompouce

Ik sluit me aan bij HG.

Toen ik nog werkte vond ik het wel vrij hectisch soms. Maar wij kozen daarvoor. Dan ga ik niet andere om hulp vragen. Als we dat niet zouden trekken, hadden we iets aan de situatie moeten veranderen.

Als ik ziek was (opvlamming van de Crohn) vroeg ik wel om hulp maar pasten we ons schema ook aan. Mijn man was om de week vroeg thuis dus dan werd er gesport. De andere week niet. Ik vroeg dan wel om hulp om de kinderen naar school te brengen. En als ze wilde spelen kon het tijdelijk niet bij ons en vroeg ik of ze thuis gebracht konden worden bijvoorbeeld.

01 Nov 2019 14:02 door Elliot

HollyGolightly schreef:Er lopen hier wel twee dingen door elkaar. Vraag je hulp omdat je het (structureel) te druk hebt en tijd voor jezelf nodig hebt om op te laden. Of vraag je hulp omdat je je been gebroken hebt, ziek bent, opgenomen wordt in het ziekenhuis. In het tweede geval lijkt het me volstrekt normaal dat je hulp vraagt én krijgt. En in het eerste geval vind ik dat je eerst met je partner moet kijken hoe je je gezinsleven zo inricht dat je beide kunt ontspannen.

Ja eens. Als je tijd voor jezelf wilt hebben kun je natuurlijk ook kiezen voor betaalde oppas. Ik heb zelf best veel tijd voor mezelf nodig, en kies er dan voor om een dag vrij te nemen op een dag dat de kinderen naar de opvang zijn. Dat zou je ook kunnen doen.

01 Nov 2019 15:12 door Anoniem304

Elliot schreef:
HollyGolightly schreef:Er lopen hier wel twee dingen door elkaar. Vraag je hulp omdat je het (structureel) te druk hebt en tijd voor jezelf nodig hebt om op te laden. Of vraag je hulp omdat je je been gebroken hebt, ziek bent, opgenomen wordt in het ziekenhuis. In het tweede geval lijkt het me volstrekt normaal dat je hulp vraagt én krijgt. En in het eerste geval vind ik dat je eerst met je partner moet kijken hoe je je gezinsleven zo inricht dat je beide kunt ontspannen.

Ja eens. Als je tijd voor jezelf wilt hebben kun je natuurlijk ook kiezen voor betaalde oppas. Ik heb zelf best veel tijd voor mezelf nodig, en kies er dan voor om een dag vrij te nemen op een dag dat de kinderen naar de opvang zijn. Dat zou je ook kunnen doen.

Dat doe ik ook inderdaad.

En op vrijdagochtend als ik thuis werk, dan speelt m'n moeder met G (past op eigenlijk). Ze vraagt dan altijd of er nog was op te vouwen is en tegenwoordig heb ik daar geen moeite meer mee. Eerst wel, ik mankeer immers niets aan m'n handen?
Zonet heeft ze ook de WC gedaan. Er lagen stofjes op de plank. Daarvan heb ik eerst gezegd dat ze naar huis moest gaan want dat kan ik zelf wel, maar ze stond er op. :smile:

01 Nov 2019 20:05 door Anoniem332

Voor ‘vrije tijd’ regelen we een oppas of passen de buren op een babyfoon.

Voor werk gerelateerde afspraken op vrije dagen heb ik met een andere moeder in de straat goed contact. Zij werkt ook zelfstandig en dan past zij op mijn kind en andersom ik op haar kind. Beide hebben we geen familie in de buurt.

Zelfde als met spullen uitlenen, als we iets nodig hebben dan lenen we het van buren en andersom ook.

Wij hebben geen auto, heel soms heb ik er 1 nodig dan kan ik er altijd wel een van de buren lenen. Dat is toch ook hulp?

Welkom op Zeg maar Yes!

Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Re: Hoe makkelijk vraag of accepteer je hulp?

Wie is er online?