19 Dec 2016 01:06 door Anoniem280
Ik was een klein bloedpropje verloren, kleiner dan een speldenknop.
Dacht eerst dat het een pluisje was.
Die avond eerder wat vage buikkrampen.
Vroeg naar bed gegaan, die nacht was mijn broekje nat. Nog niet wetende dat het vruchtwater was, want verloor sporadisch vocht en aangezien ik toen al 8 weken een pessarium droeg, dacht ik dat het ook afscheiding kon zijn. Pessarium zorgde er ook voor dat ik ontzettend veel afscheiding verloor.
Toch ziekenhuis gebeld, ook omdat ik regelmatig krampen had.
Meteen komen. Ik liep vanaf 24 weken al met 2 cm ontsluiting, vandaar pessarium ook, en was nu 32.2 weken zwanger.
Zware dag met veel pijn. Eerst konden de gynaecologen niet uitsluiten of ik vocht verloor of dat het dunne afscheiding was.
Daarna infuusprikken die 3x verkeerd ging.
Toen toch de conclusie vruchtwater maar de kinderen lagen nog in vlies. Gestart met weeënremmer.
Die nacht was een hel. Zoveel pijn! Niet kunnen slapen. Verloskundige nog overleg met gynaecoloog, weeënremmer stop!
Ik kreeg een hevige indalings wee waar ik bijna in bleef hangen van de pijn. Daarna was het rustig.
Werd nog getoucheerd om te kijken hoeveel ontsluiting ik had. Nog altijd 2 cm, meteen bleek ook, ik had een hoogopgaande vliesscheur.
Daarna bleef het rustig. Had geen pijn meer, voorweeën waren weg en zo kon de nieuwe dag starten.
's Avonds kreeg ik bezoek van mijn vader en schoonouders. Wat gezellig gebabbeld.
Rond 8 uur, voordat bezoek wegging nog even naar toilet. Bezoek ging weg en nog geen kwartier later zei ik tegen mijn vriend, het voelt alsof ik urine verlies, maar ben net naar toilet geweest.
Verloskundige gebeld, vliezen waren volledig gebroken.
Half uur later begonnen de weeën en dus de pijn weer.
Regelmatig en steeds heviger. 1,5 uur later zat ik in een weeënstorm en kon daardoor de weeën niet meer opvangen, zoveel pijn, 4 armen en benen die overal in mijn buik zaten te porren.
Ik putte mijzelf finaal uit.
Kreeg zelfs nog te horen dat er geen verloskamers vrij waren, zo fijn!
En toen, 12 uur, nog een indalingswee, minder hevig als die eerste keer. Meteen kreeg ik een soort van drang om te persen, maar wilde ook niet.
Gynaecoloog geroepen, 10 cm ontsluiting en gelukkig een verloskamer vrij.
Ik had ineens geen pers drang, maar er moest nu wel wat gebeuren.
Om 1.03 werd onze eerste dochter geboren.
Daarna weer geen persdrang.
Toen ik wel drang kreeg mocht ik niet persen, maar toch gedaan.
Om 1.18 uur lanceerde dochter 2, nog bijna in vlies, op het bed.
Wel te vroeg geboren met 32.4 weken.
Hebben een maand in het ziekenhuis gelegen waarvan 2 weken neonatologie.