07 Apr 2019 21:44 door Anoniem313
Goed van hem Snirp, van harte!
Hier is het helaas en onverwacht niet gelukt, ik ben uitgestapt. Ik voelde me vanmorgen prima en had er echt zin in, de onzekerheid waar ik veel last van heb gehad was weg. Voelde me lekker in het startvak, geen last van de drukte. Maar toen: de start. Te snel, rookie mistake. En dat terwijl iedereen, inclusief mijn trainer toch steeds zei dat we vanwege de hitte echt langzamer moesten. En die hitte, daar was ik niet klaar voor. Al bij 15 km had ik het zo ontzettend zwaar. En dat voelt dan raar hoor: 15 km, dat ren ik op een doordeweekse avond ff na het avondeten weet je wel, zonder enige moeite. En nu was elke 100m een gevecht. Mijn hartslag was te hoog, ik kon niet meer verder, ik had mezelf opgeblazen. Om me heen zag ik mensen uitvallen en per ambulance worden weggevoerd, en ik realiseerde me dat dat mij ook kon gebeuren. Ik ging wandelen en probeerde af en toe weer te rennen maar dat ging niet meer, ik kwam niet meer vooruit. Ergens bij het halve marathon punt kwam ik ineens mijn loopmaatje tegen: die was wel goed langzaam gestart en had dus steeds kilometers achter mij gelopen. Dit is mijn redding, dacht ik, ik loop in zijn perfecte langzame tempo met hem mee. En toen lukte dat zelfs niet - en ik wist dat het voorbij was. Ben nog doorgegaan tot over de brug en toen eruit.
Gek genoeg voel ik me er niet eens zo slecht onder. Ik ben vooral trots op hoe ik de afgelopen maanden heel zwaar en serieus heb getraind, veel heb gelaten en nooit een training heb overgeslagen. En nu is het lekker achter de rug en heb ik weer tijd voor leuke dingen. De marathon laat ik voor wat het is, ik ga alleen nog maar lopen voor de leuk.