Wel een goede stap denk ik Lady. Het leven is te mooi om er verder niks bij te voelen, zeker aan de bel trekken.

Hier is het echt altijd deze periode. Eerste 3 weken november en dan ben ik weer. Ik heb een aanvraag gedaan voor verlof. Ik hoop 20 november nog te werken en dan de rest van de maand vrij te zijn. Even weer te aarden, en dan in december weer door te kunnen.

Lot, goeie tip van dat liedje. Ik vind dat ook zo’n prachtig liedje en krijg er altijd tranen van in m’n ogen. Heb al regelmatig gedacht dat het zo’n goed liedje zou zijn voor een uitvaart (wat wel gek is op zo’n vrolijke kinder cd).

Lady wat moeilijk en verdrietig. Goed van je dat je naar de psycholoog gaat. Dat kan alleen maar een stap de goede richting op zijn, hoewel het misschien eerst heftig(er) zal zijn. Kun je snel terecht? Sterkte!

Hee lieve tuttebel, heel veel sterkte vandaag! Wat zal het een gekke dag zijn vol herinneringen en emoties. Laat alles lekker toe, alles kan en alles mag! Is de tekening die je graag wilde al klaar?

Lady, wat een dappere beslissing. Ik hoop dat je er baat bij hebt.

Popcorn, wat naar dat je je zo voelt. Het blijft ook zo heftig, geef je verdriet ook gewoon de ruimte hè, het mag er zijn.

Over twee weken is de sterfdag van mijn zwager, zo bizar hoe snel het afgelopen jaar is gegaan. Ik vind het nog steeds onwerkelijk, het voelt af en toe nog steeds als een bizar slechte droom en het komt dan vaak ook hard binnen als ik me realiseer dat het echt is, dat mijn zusje echt alleen is met haar twee kinderen. Ze is zo sterk, maar ik zie haar verdriet en haar pijn. En het feit dat ze nooit meer wordt wie ze voorheen was maakt me zo verdrietig, ik voel me zo machteloos. Ze praat ook niet (met mij), ze heeft wel lotgenoten waar ze mee kan praten gelukkig, maar ik vind het zo moeilijk dit. Ik ben met vlagen ook echt heel boos dat mijn zwager haar dit heeft aangedaan. Niet quoten graag.

Veel sterkte vandaag Tuttebel ?

Oh Jet, dat verhaal was mij wat naar de achtergrond verdwenen, maar dat is ook zo.
Hoe gaat het met je zus en de kinderen? Ik heb inmiddels al bijna 3 jaar geen contact meer met mijn broer en zie die meiden zolang dus ook al niet. Dat is heel lang heel moeilijk geweest, maar dat heeft nu wel een plekje. Die dingen zie ik echt los van elkaar.
Mijn schoonzus is een dag na haar verjaardag overleden, dus al die emoties zitten ook in 1 week.
Helaas heb ik wanneer ik me ongelukkig voel een onbedwingbare behoefte aan vet en ongezond eten, wat je gelijk terug ziet.
Mn gezicht, mn rug alles onder de plekken die ik vervolgens weer open krab, nee hele nare cirkel zit je dan in.

Sterkte vandaag Tuttebel! Ik kan me niet voorstellen hoe het voor je moet voelen. Het gemis van je kindje, een nieuw kindje in je buik. Wat zal je vreselijk heen en weer geslingerd worden.

Oh nog een kleine aanvulling op jou Jet. Dat je zegt, ze zal nooit meer worden wie ze hiervoor was. Dat is mijn grootste struggle in het leven.
Er is een leven voor de tijd en een leven na de tijd. En ze lijken in niks op elkaar, en dat is moeilijk.
Ik verlang vaak naar het leven van voor de tijd, en vind het heftig te weten dat dit nooit terug komt.
Ik ben anders, heel anders dan voor die tijd. En gelukkig kunnen de meeste mensen daar mee uit de voeten. Maar veel ook niet en die zijn afgehaakt. En dat is prima, maar doet soms nog wel zeer.
Ik had het ook liever anders gezien, maar het is wat het is.
Die tekst heb ik ook in huis hangen, daar hou ik me aan vast. Het is wat het is.

Lieve Tuttebel, heel veel sterkte vandaag ?

Popcorn, wat slim dat je wel naar je lichaam/verdriet luistert en vrij hebt genomen. Ik kan me voorstellen dat het nog steeds een heel pijnlijke periode is. Het is ook logisch dat je anders bent. Ik hoor heel vaak dat er een leven voor en een leven na zoiets ingrijpends is. Fijn dat je nog wel mensen om je heen hebt die je echt begrijpen.

Lady, wat dapper van je dat je naar de psycholoog gaat!

Ik hoop dat het goedgekeurd word. Ik heb de uren nog staan, en vorig jaar echt een hopeloze tijd gehad op het werk. Dus zal woensdag wel zien of het goedgekeurd word, maar hoop het van harte.
Als het lukt stort ik me met mijn vader op een nieuw project. Een stuk van ons huis is me niet naar het zin, dus dan pakken we dat samen aan. En dat is fijn, iemand die je er door sleept.
Ik ben de afgelopen 4 jaar alleen maar door gedenderd. Dus ik geef me er deze keer ook gewoon aan over. Rommel thuis wat op.
Stoofpeertjes, hachee, alles komt me uit handen. Normaal neem ik die tijd niet, altijd wel wat beters te doen. Maar dit bevalt me even prima zo.

Popcorn en Jet, wat jullie zeggen over een leven voor en na herken ik ook zo goed. Deze week is het een half jaar geleden dat mijn zusje is overleden en ik vind het zo zwaar. Het gemis wordt met de dag zwaarder lijkt het wel. Ik vind het ook zo vreselijk voor haar dochters, die zo jong zonder hun moeder verder moeten, maar tegelijkertijd ook zo rot voor mijn zusje zelf dat ze dit allemaal moet missen en zo graag wilde leven. Daarnaast mis ik haar zo ontzettend veel in alles om mij heen.

Wat dubbel zwaar Popcorn dat het contact met je broer en nichtjes nu ook weg is. Ik vind het heel goed van je dat je vrij hebt genomen, ik hoop met je mee dat het goedgekeurd wordt. Wat fijn dat het thuiszijn je tot nu toe goed bevalt. Ik hoop dat het project met je vader je op een goede manier afleiding gaat geven. Kun je het er ook goed met hem over hebben?

Wat verdrietig Jet. Wat je zegt over dat het een nare boze droom lijkt herken ik ook en dan ineens komt dan zo nu en dan het besef weer even binnen dat het toch echt is en dat vind ik echt zo intens zwaar. Het blijft zo onwerkelijk. Wat ontzettend zwaar ook voor je zusje, is ze sowieso niet echt een prater? Wel fijn dat ze er met lotgenoten over kan praten.

Lady wat sterk van je dat je binnenkort naar een psycholoog gaat, ik hoop dat het je gaat helpen om beter in je vel te zitten. Ik heb ook dichtbij zo 'n ziekteproces meegemaakt en het is zo heftig. Ik denk dat je zusje wel gelijk heeft dat je niet moet onderschatten wat voor effect dit op je leven heeft.

Tuttebel hoe ging het vandaag? Hebben jullie haar op een mooie manier kunnen herdenken? Veel sterkte voor jou vandaag.

Lijkt me ook heftig Indigo, dat je eigen zusje er niet meer is. Ik heb geen zussen helaas dus zal nooit helemaal snappen hoe dat voelt, maar toch.
Ik kan bij mn beste vriendin deze gevoelens goed kwijt, dat is heel fijn. Mijn vriend heeft mijn schoonzusje nooit gekend, dus dat is soms wel lastig. Maar ik heb niet zozeer behoefte er over te praten. Gewoon mensen die snappen dat deze weken moeilijk zijn, dat is voldoende.

Ik weet niet of ik het hier wel eens genoemd heb, maar mijn jongste broertje lijkt eindelijk een serieuze relatie te hebben. Hele leuke meid, precies dezelfde naam als mijn overleden schoonzusje. Ik vond dat de eerste weken/maanden zo confronterend. Maar het is echt een heel lieve meid, en ik kan goed met haar opschieten. Morgen gaan we even samen de hort op. Heel leuk.
Maar de eerste keer dat ze me appte en ik haar naam zag staan, schrok ik me wezenloos.

Het begrip is inderdaad vaak al voldoende, dat ervaar ik ook zo. Fijn dat je het bij je beste vriendin kwijt kunt, ik heb gelukkig ook lieve mensen om mij heen om het mee te delen, maar heb die behoefte ook niet echt eigenlijk. Ben ook wel een binnenvetter, maar soms is het ook gewoon te moeilijk om erover te praten. Het verdriet wegstoppen is momenteel vaak de enige manier om er mee om te kunnen gaan. Soms ontkom ik er niet aan en laat ik het wel even toe, maar dat is dan gelijk ook erg heftig.

Jeetje wat toevallig dat je nieuwe schoonzusje dezelfde naam heeft. Ontzettend confronterend, maar ook wel weer heel bijzonder, net of moet het zo zijn ofzo. Fijn dat jullie goed kunnen opschieten! Ik had alleen maar een zusje, nu dus niets meer, dat vind ik wel heel moeilijk. Los van mijn eigen verdriet is er ook het verdriet van mijn moeder, zwager, nichtjes en van mijn eigen kinderen, dat maakt het ook weer complexer. Mijn oudste heeft het er best wel moeilijk mee, ik wil er graag voor hem zijn, maar vind dat zelf ook weer erg zwaar.

Dat laatste wat je zegt over je kinderen; dat blijft hier moeilijk.
Mijn oudste was ruim 7. Nu bijna 12. Die heeft verschillende therapieën gevolgd en gelukkig gaat het nu goed. Maar nog steeds pik ik de signalen niet op wanneer het niet goed met haar gaat.
Ik ben blij wanneer mn eigen dagen knap om gaan, niet zoveel oog voor wat er om me heen gebeurt. Hier is school altijd een goede graadmeter. Als het daar minder gaat dan krijg in een signaaltje en pak ik het verder op. Heel fijn.

Was je zusje ziek? Helemaal alleen nu, dat zal inderdaad heel raar zijn.

Wat fijn dat haar school het goed aangeeft, ik vind het zelf ook lastig om die signalen op te pikken. inderdaad wat je zegt, dealen met je eigen verdriet is soms al zwaar genoeg. Hij wil er ook niet altijd met mij over praten, want hij wil mij geen verdriet doen. Gelukkig heeft hij een hele lieve begripvolle juf die hem goed in de gaten houdt. We denken er ook over na om iemand voor hem in te schakelen om mee te kunnen praten, maar hij ziet dat zelf nog niet helemaal zitten.

Ze was inderdaad ziek, kanker. Tweeëneenhalf jaar terug een knobbeltje ontdekt en twee jaar daarna was ze er niet meer. Bizar. Jouw schoonzusje was ook ziek toch, meen ik mij te herinneren?

Mijn dochter ging uiteindelijk als een trein na creatieve rouwverwerkingstherapie. Echt zo’n geitenwollensokkenmevrouw maar die had haar rap op het juiste spoor.

Oh wat een lang proces, dat lijkt me ook slopend. En weten dat het waarschijnlijk fout gaat?

Mijn schoonzusje is op donderdag naar het ziekenhuis geraakt met al 3 hartaanvallen op de teller. Overgebracht naar umcg en aangesloten op hart-longmachine. In een week tijd waren er veel lichtpuntjes, maar uiteindelijk gaven alle organen het op.
Ik stond naast haar toen ze de spreekwoordelijke stekker er uit trokken en ze binnen een halve minuut weg was.
De uiteindelijke oorzaak hebben ze nooit vast kunnen stellen.

Bedankt voor de lieve reacties. Het was een hele mooie dag hoewel we natuurlijk ook de nodige tranen hebben gelaten. Van diverse mensen ook hele lieve berichtjes gekregen en dat doet op zo’n moeilijke dag als deze echt goed.

Jet, ik wilde eigenlijk nog wat kleine aanpassingen op de tekening maar kreeg de laatste tijd geen contact meer. Desondanks heb ik de huidige versie uitgeprint op een kaartje en dat vond m’n man heel mooi.

*foto weg*

Lady, wat goed dat je naar een psycholoog gaat. Ik hoop dat het je gaat helpen. Ergens herken ik het ook wel het afsluiten van emoties. Ik heb dat ook een poos gehad. Bij mij kwam het vooral omdat ik schuldgevoel wilde blokkeren. Dat schijnt trouwens heel vaak voor te komen bij rouw. Hopelijk kom je er met de psycholoog achter waardoor jij je emoties blokkeert en kan je ermee aan de slag.

Indigo, wat rot dat jij zo worsteld met het verlies van je zus. Het verdriet wegstoppen is inderdaad soms de meest makkelijke weg. Maar desondanks is het wel goed dat je je op momenten eraan overgeeft, ook al is het heftig. Die ontlading van al het opgehoopte verdriet is ook gewoon nodig.

Popcorn, wat fijn dat de rouwverwerking bij je dochter goed heeft geholpen. En goed ook dat je weet dat de resultaten van je zoon een goede graadmeter zijn van hoe het met hem gaat. Ik kan best begrijpen dat het erg lastig is om in de gaten te houden hoe je kinderen ermee om gaan als je het er zelf ook zo enorm moeilijk mee hebt.

Ahww Tuttebel wat een mooie tekening en wat staat ze er mooi en lief op ?

Tuttebel, wat een prachtig en lief kaartje. Hebben jullie die verstuurd naar jullie naasten?

Bedankt allemaal, voor jullie bemoedigende woorden ♥️.

Nee, dit is echt voor ons zelf. Ik wil er nog een mooi lijstje voor kopen en dan op ons nachtkastje zetten. Ik wil hem nog wel aan mijn schoonouders geven, maar dat wil ik hen wel persoonlijk overhandigen.

Ik vind hem echt prachtig ?.

Ik vind hem ook erg mooi!

Heel mooi geworden Tuttebel. Erg waardevol denk ik.

Ik heb gelukkig verlof gekregen, en heb dus de laatste 10 dagen van November vrij.

Het ontroerd me een beetje dat jullie het ook zo mooi vinden. Zelf had ik namelijk het liefst nog wat kleine lijntjes aangepast, maar het tafereel is wel precies wat ik wilde. Heb inmiddels de tekening weer weggehaald ivm privacy.

Zeker heel waardevol Popcorn! En fijn dat je verlof is goedgekeurd.

Hoe is het nu met jou Popcorn?

Inmiddels ben ik weer een beetje opgekrabbeld. Vooral de aanloop naar de dag en dag zelf vond ik heel moeilijk omdat je je steeds bedenkt hoe alles vorig jaar was. Waarschijnlijk waren de dagen erna ook iets makkelijker omdat we op de dag zelf afscheid hebben genomen en niet naar een crematie/begrafenis hebben hoeven toeleven. De dagen erna hebben we dus weinig op terug te kijken hoewel ik die dagen vorig jaar ook wel in een waas ben doorgekomen.

Nog bedankt voor je tip van het liedje Lot. Er zijn toch best veel liedjes die toch een beetje troost geven. Hebben de andere meiden hier ook liedjes die jullie graag draaien met betrekking op het verlies van jullie dierbare? Ik merk zelf dat het me best wel helpt om bepaalde liedjes te luisteren.

Fijn dat je weer wat opgekrabbeld bent Tuttebel. Popcorn, hoe gaat het nu met jou?

Ik geloof er ook in dat je elkaar uiteindelijk weer tegenkomt. Ik kan soms zo naar dat moment uitkijken. Niet dat ik levensmoe ben of dood zou willen maar ik kan wel een soort van blij worden van de gedachte dat ik uiteindelijk weer bij mijn moeder kan zijn. Is dat herkenbaar?

Ik luister heel af en toe de muziek van de begrafenis. En dan met name het nummer Prelude van Vangelis. Samen met Zoek eerst het Koninkrijk van God, is dat het enige nummer dat waar ik echt zoveel emotie bij ervaar: een knoop in mijn maag, heimwee naar wat was, verdriet, flashbacks. Ik kan het niet goed uitleggen maar die twee nummers raken heel veel gevoelige snaren, die ik tot nu toe steeds weet weg te stoppen.