Ik zou haar juist bij je houden, ik heb onze jongste veel gedragen in de draagdoek, legde haar altijd weg als ze sliep maar ze viel bij mij in slaap. Die nabijheid overdag zorgde er imo voor dat ze 's nachts (ook) goed sliep.
Jullie dochtertje is nog zo jong, verwennen kun je haar niet met aandacht en nabijheid!

Jeetje, wat is het confronterend om mijn eigen topic door te lezen, het lijkt alweer zo lang geleden. Zo gek je eigen post terug te lezen, je gedachten en gevoelens.. en nu slaapt dat zelfde kind gewoon 12 uren door.

Nee, ik zou haar zeker niet laten huilen. Ik denk dat vroeggeboorte alleen al heel heftig is voor een baby, en ook als je dat niet meerekent is ze gewoon nog heel klein. Zij weet nog niet dat ze zou moeten slapen, en als ze verdriet heeft, dit niet wenselijk is op dat moment. Dus nee, gewoon lekker troosten zou ik doen.

Even een up voor dit topic. We zijn net verhuisd en dus willen we M. nu in zijn eigen kamertje laten slapen. Hij is enorm gehecht aan ons. Nu ben ik dus ook met slaaptraining begonnen, want tot nu toe word hij nog steeds 3 keer per nacht wakker. Eergisteren begonnen en het is niet echt een succes. Al gelijk helemaal overstuur en begon ook over te geven. Na het schoonmaken uiteindelijk wel doorgezet en na 1 uur was het eindelijk stil, toen ik ging kijken trof ik hem zittend en zich aan de spijlen vasthoudend in slaap aan. Mijn hart brak toen ik zag dat hij op die manier in slaap is gevallen. Gelukkig sliep hij vervolgens wel verder toen ik hem goed legde. Gisteren hem wederom laten huilen en na 1,5 uur sliep hij eindelijk terwijl hij zichzelf hangend aan zijn bedje vasthield. Inmiddels heb ik hem weer in bed liggen voor zijn dutje en is hij wederom al 1,5 uur aan het huilen. Mijn man laat inmiddels ook merken dat hij dit een hele brute methode vind en is het er niet mee eens. Hij vind het sadistisch en ik baal zo dat ik zijn support niet heb. Gelukkig respecteert hij het wel dat ik deze methode gebruik, maar man wat is dit ongelofelijk lastig. Zowel het laten huilen wat door merg en been gaat als het gevoel hier helemaal alleen in te staan.

Oh vreselijk he Barclay. Ik heb er helaas ervaring mee. En wat vervelend dat jullie niet op 1 lijn zitten. Ik kan je het insta account slaaptipsvoorbabys's aanraden. Wij hebben via haar een slaapconsult gehad (via beeldbellen) en binnen 3 dagen sliep onze dochter van 20 maanden door. Daarvoor nooit een nacht doorgeslapen. Daarna vrijwel nooit meer wakker geweest 's nachts. Maar op de insta staan ook al leuke dingen mocht je zoiets willen bekijken.

Poeh ik vind dat ook wel heel heftig Barclay. Ik vind de manier hoe hij in slaap valt echt heel onprettig klinken. Onveilig. En ik wil jou er helemaal niet een slecht gevoel over geven, maar ik denk dat dit niet de boodschap is die je je kindje wilt geven toch? Hij geeft zich niet over, legt zich niet bij de situatie neer, maar valt gewoon van pure uitputting in slaap.

Ik zou dit ook niet doorzetten, eens met Olive. Hij geeft zich niet over aan de slaap, de slaap overvalt hem. Is dit het advies van een slaapcoach?

Oh wat zwaar Barclay. Ik kan me voorstellen dat het je opbreekt, het drie keer per nacht er uit, maar dit is ook geen doen. Helemaal als je er niet samen achter staat.
Onze zoon is ook wel eens staand in slaap gevallen tegen de rand aan idd (maar dat was al kijkend naar een vriendinnetje dat logeerde) maar dat zag er ook zo zielig uit. Ik kan me helemaal voorstellen dat je brak toen je 'm zo zag.

Ik heb niet echt tips maar wel een vraag aan jou. Wil jij dit echt zo (is je goed recht, geen oordeel) of wil je het meer omdat je het als manier ziet die aangedragen is en niks anders lijkt te werken? Ik kan me goed voorstellen dat dit een heel dubbel gevoel geeft iig. Dat zou ik wel hebben.

En het net verhuisd zijn werkt ook niet mee denk ik. Een jong kindje moet ook wennen aan een nieuw huis.

Is er een reden waarom je graag wil dat de kleine op eigen kamer slaapt?

Die van mij waren ook kleine pattexjes, en wilde ook de hele tijd bij mij zijn. Ik heb het toen ook wel geprobeerd, maar uiteindelijk sliep iedereen gewoon door als ze in een cosleeper of bij ons in bed lagen. Heb mij er gewoon aan overgegeven en daardoor had iedereen rust. De eerste jaren zijn tropenjaren, zwaar maar echt het gaat voorbij en ze zijn zo kort klein.

Ohh wat sneu, ik snap dat je hart breekt. Wij hebben ook slaaptraining gedaan, deze methode: https://www.bol.com/nl/nl/f/slaap-kindj ... 030059853/

Je gaat er dan na x minuten wel steeds heen en zegt steeds hetzelfde riedeltje, maar haalt je kindje niet uit bed. Het duurde hier 2 dagen en de eerste avond het moeilijkst, tweede dag ging het al veel beter. Onze zoon was 1,5. Maar een van de belangrijkste dingen is dat je er als ouders beide achter staat, anders lukt het niet.

.

Zo zwaar zeg. Ik heb een andere methode slaaptraining gebruikt, maar goh wat blijft het moeilijk. Zelf kan ik echt slecht tegen gehuil, dus ik zou het allang opgegeven hebben als ik in jouw schoenen zou staan. Maar onze zoon is bijna 3 en slaapt ook nog niet in zijn eigen kamer. Mijn enige advies is: doorzetten met de methode die voor jullie goed voelt.

Barclay, heb je dit topic doorgelezen ook? Staan echt heel veel goede adviezen in en ervaringen. Ook ik zou niet zo lang laten huilen, dan valt een kindje van vermoeidheid van huilen in slaap maar leert niet de kunst van het zelf in slaap vallen (wat je uiteindelijk wil bereiken). Titel is ook gecontroleerd laten huilen, niet cry it out. Ik heb zelf Tizzie Hall gebruikt en nu met baby volg ik takecarababies.

Ja Marsy, ik volg hier ook takecarababies. En ik weet niet of het daardoor kom of ook deels karakter, maar de jongste kan dus super goed zelf in slaap vallen in haar eigen bed.

Wat verdrietig Barclay. Het is absoluut geen methode waar ik achter kan staan, maar ik probeer niet te oordelen. Ik zou ook zeker een slaap consult van slaaptipsvoorbabys proberen. Die sturen bij waar nodig. Dit lijkt me veel te stressvol. Zowel voor jou als voor je zoontje. Ik weet niet precies hoe oud hij is. Maar nu valt hij van de stress in slaap. En hoewel misschien op lange termijn niet schadelijk vind ik het ook als een hele brute methode.

Ik snap wel dat het lastig is dat je niet op 1 lijn ligt met je man. Misschien kunnen jullie samen tot een methode komen waar jullie wel beide achter kunnen staan.

Bedankt voor alle fijne en lieve reacties. Inmiddels hebben man en ik gepraat en besloten dat we het voor nu toch even anders gaan doen. We proberen hem wel in zijn nieuwe kamer te laten slapen, maar breng hem voor nu nog volgens de ‘oude’ methode naar bed. Hij valt meestal aan de borst in slaap en eigenlijk wil ik dat liever niet meer want soms ben ik er gewoon een uur mee bezig. Dat ik hem liever ook niet meer op onze kamer wil, heeft overigens te maken dat hij enorm gehecht is aan mij. En ik heb het gevoel dat hij ‘s nachts zo vaak wakker wordt omdat hij mij zoekt en dat weer geborgen bij me wilt liggen.

Bedankt voor de tip Joey. Ik zal straks even kijken.

Olive, je hebt ook helemaal gelijk en ik vind het eerlijk gezegd ook fijn te horen hoe jij het ziet. Vaak zeggen ze met slaaptraining dat je moet volhouden, maar dit voelt inderdaad niet goed om het zo ver te laten komen. En inderdaad, waarschijnlijk speelt de nieuwe omgeving ook wel mee.

Maple, nee ik heb geen advies van een slaapcoach. Ik had veel goede ervaringen over het controlled timed crying gelezen en dacht dat het voor M. ook een goede methode zou kunnen zijn omdat hij op geen andere manier in slaap valt dan aan de borst. Maar dit is duidelijk ook geen succes.

Marin, nee, op deze manier wil ik het inderdaad niet. Na het gesprek met mijn man hebben we ook besloten dat deze methode voor nu misschien te vroeg is. We hebben een goede bank in zijn kamertje gezet zodat ik hem voorlopig daar in slaap voed en hij dan in zijn eigen bedje slaapt. Dan kijken we later wel weer of we het in slaap voeden kunnen veranderen. Voor nu ben ik in ieder geval blij met deze tussenoplossing en later zien we wel weer verder hoe we dat aanpakken.

Neno, ik kan me ergens ook wel voorstellen dat je je er aan overgeven hebt. Gelukkig is M. voor nu lekker te slapen in zijn eigen kamertje dus dit hebben we in ieder geval (voor vanavond) al voor elkaar en probeer dat wel vol te houden de komende nachten.

Bedankt voor de tip Tove

Romee, Ja, ik ging na 2 minuten terug daarna 4, 8, 16 maar niet langer dan een half uur want dat vind ik echt too much.

Dank je wel voor je bemoedigende advies Tabbie. Het is inderdaad heel belangrijk dat het goed voelt en dat voelde het echt niet. Met wat we nu hebben afgesproken voelt het in ieder geval wel goed dus ga dat zeker proberen door te zetten

Marsy, ik heb het in mijn eerste post niet duidelijk genoeg beschreven. Ik heb niet de crying it out toegepast maar controlled timed crying. Ik zal straks even kijken naar Tizzy Hall en takecarababies.

Bedankt voor je tip. Voor nu hebben we een middenweg afgesproken voor het naar bed brengen (zie vorige post), maar misschien is het inderdaad goed om een consult te doen als we verder willen sleutelen aan het bedritueel (dus niet meer afhankelijk van de borst zijn).

Soms moet je inderdaad een stap terug doen om verder te komen. Er zijn nu veel veranderingen. En een nieuwe kamer, op zijn eigen kamer slapen, mama niet in de buurt. Dat lijkt me al heel wat voor zo’n kleintje. Fijn dat jullie het er over gehad hebben samen.

Wat fijn dat je zo goed hebt gepraat Barclay! Dat zal in elk geval al voor je gevoel helpen dat je er samen voor staat. Laten we wel wezen, ook al ben je als borstvoedende vrouw het grootste deel er in je eentje op aangewezen, het helpt gewoon enorm als je het samen kunt bespreken en er samen achter staat hoe je het doet. Fijn!
En dit klinkt als een goede tussenoplossing hoor. Ik zou het zelfs geen tussenoplossing noemen. Het is gewoon een proces. Hij gaat nu wennen aan slapen in z'n eigen kamer en dat gaat gewoon op deze manier. Ik heb ook nachtenlang met een halfslapend kind aan de borst zelf geslapen in een goede stoel op de kamer. Weet je, ik mis het soms zelfs. Het gaat voorbij en de nachten zijn lang, maar het heeft ook iets magisch. Jij en je baby. Dat klinkt misschien heel stom maar zo heb ik het altijd ervaren. Het is vermoeiend en het is zwaar, maar het is ook magisch. Die tijd komt echt nooit meer terug.
En heel praktisch gezien is een goede bank of stoel (de stoel op onze babykamer is bijna zo groot en comfortabel als een bank) heel erg prettig. Dus slim dat jullie dat ook hebben gedaan. Ik leg (nog steeds uit voorzorg ook al gebeurt het bijna nooit meer) nog altijd een pyjamabroek voor mezelf klaar (ik slaap zonder pyjamabroek) en het dekentje ligt vast klaar etc, zodat ik dan altijd gewoon op die stoel kan zitten en comfortabel ben. Ik heb daar ook echt uren geslapen. En heb twee hele uitstekende zelfslapende kinderen gekregen.

Fijn dat jullie het erover gehad hebben. Het is echt pittig hoor! Lijkt me nog extra moeilijk ja als hij zo afhankelijk van jou is. Succes de komende nachten 💪

Barclay, hoe oud is je zoontje? Bij mijn oudste dochter heb ik het destijds zo gedaan: ze vond het heel fijn om lekker gekriebeld te worden op haar rug/armen/benen. Ik sprak af dat als zij heel rustig en stil in bed bleef liggen, dan kwam ik daarna terug om nog even te kriebelen. De eerste keer kwam ik direct na 10 seconden al terug, even kriebelen, dan na 30 seconden terug, kriebelen, dan een minuut, en dan steeds iets langer. Doordat ze het vertrouwen had dat ik steeds terugkwam om even te kriebelen, bleef ze rustig liggen en viel ze op een gegeven moment in slaap. De eerste avond duurde het ongeveer anderhalf uur (steeds wat langere tussenpozen. De tweede avond een half uur en daarna hoefde ik maar 1 of 2 keer terug. Eigenlijk is het een soort omgekeerde huilmethode: in plaats van steeds wat langer alleen laten huilen, krijgt je kindje een ‘beloning’ als hij rustig blijft liggen, en dat bouw je steeds iets verder uit. Misschien vindt jouw zoontje kriebelen ook wel fijn, of even knuffelen/kusjes geven/aaien over het hoofdje.

Overigens heb ik kind 2 en 3 nooit in hun eigen bed proberen te laten slapen en die zijn toch vanzelf, zonder enig gedoe, in hun eigen bed beland. Dus als je er wel voor zou kiezen om je zoon lekker bij je te laten, zou ik me daar in het geheel geen zorgen over maken.

Wat lief Maan 🥰 Een hele fijne benadering met dat kriebelen.

Wat fijn dat je je gevoel volgt. Hier ook geen slaaptraining gedaan en mijn oudste had het vanzelf ineens te pakken (na zijn eerste verjaardag) toen leek hij er pas aan toe. Op zware momenten ook vaak gedacht dat ik het verkeerd aanpakte, dit zelf in stand hield etc. Maar daar geloof ik dus niet in. Ik vind het woord ‘trainen’ bij een baby ook heel naar. Het is een baby, geen computer. Misschien niet aardig maar ik maak er ook vaak grapjes over, mijn zus heeft een pasgeboren baby en had laatst advies gevraagd bij het cb over slapen. Daar kreeg ze ook een uitleg dat ze nu wel kon beginnen met ‘trainen’, weg leggen, even laten huilen, zelf in slaap laten vallen etc. Dat druist zo tegen mijn gevoel (en de natuur in). Een baby wil toch die veiligheid, warmte? Dat zijn gewoon eerste levensbehoeftes. Dus dan grap ik; zo nu heb je hem wel lang genoeg vast gehad hoor, even weg leggen en dan moet hij zelf maar in slaap vallen, hij is tenslotte al 3 weken! Nu met dochter is het ook weer pittig maar ook dat is een baby en ik geloof er in dat dat vanzelf goed komt, als zij er aan toe is.

Maar pittig is het zeker. Hoe sliepen jullie voorheen dan? Als je meer ruimte voor jezelf wil creëren kan je misschien een flesje geven i.p.v. de borst (zodat je man het ritueel over kan nemen). Of dat hij een deel overneemt, bijvoorbeeld het omkleden etc. Hoe oud is hij nu? Ik denk hoe je het nu doet (zelfde ritueel, wel eigen kamer) al een eerste stap is. Laat je vooral niet gek maken door andere of hoe mensen allemaal zo mooi vertellen dat het bij hen allemaal zo makkelijk is. En ze zijn kort klein. Nu haal ik dochter er ook vaak uit als het moeilijk gaat en neem ze mee naar beneden. Straks weer een nieuwe poging. Ik ga niet lopen ‘vechten’ daar worden we beide niet gelukkig van (zij verdrietig en dan heb ik zelf ook geen rust).

Hier ging het uiteindelijk goed door dat we een soort zwaai spelletje hadden ontwikkelt. Ik gaf hem eerst kusjes met zijn knuffel en zwaaide dan heel enthousiast en gaf kushandjes terwijl ik steeds verder weg liep. Eerst kwam ik ook vaak terug en dan liet ik hem lachend achter (fijne hormonen denk ik vlak voor het slapen). Maar ik denk dat het vooral leeftijd was/eraan toe zijn.

Sterkte!