Dankjulliewel.
Waarschijnlijk wordt het los met pony iets vastgezet..
Het is allemaal nog zo onwerkelijk.. 1,5 jaar geleden de medische mallemolen ingegaan. Borstkanker. Chemo, amputatie en bestraling. Alles leek van een leien dakje te gaan. Weinig klachten ook. Om het zomaar te zeggen, ideaal voor hoever zoiets ideaal kan zijn. Toen dat alles klaar was en ze net was begonnen met hormoontabletten bleken er in de littekenlijn een paar kleine uitzaaiingen te zitten. Verder onderzoek wees uit dat er ook een uitzaaiing in lever zat (juni 2013). Het zou nooit meer beter worden maar zoals de arts tegen pap zei, ze zou pap nog makkelijk kunnen overleven. Wanneer nodig zou ze chemo krijgen en dan zou ze nog heeeeel lang mee kunnen gaan.
Omdat ze hekel aan prikken heeft kreeg ze begin juli een PAC. Helaas bleek hier na maand een bacterie in te zitten waardoor deze er weer uit moest. Om bacterie uit bloed te krijgen heeft ze toen twee week in ziekenhuis gelegen. Toen ze weer thuis was, was ze nog steeds erg moe (werd eerst gedacht dat van antibiotica en operatie van verwijderen PAC kwam) en eetlust ging achteruit. Veel misselijk, meer pijn. Ze wist soms niet eens hoe te zitten liggen of staan. Dus weer naar oncoloog met opname als gevolg. Dat was vorige week maandag. Dinsdag kregen we te horen dat er ook uitzaaiingen in longen zaten. Woensdag dat er niets meer aan te doen was. De kanker is door iets getriggerd waardoor het van een heel kalme naar de meest agressieve vorm is gegaan. De lever zit nu al geheel vol (minder dan 10% is nog 'goed'). Tikkende tijdbom zeggen ze wele eens..
Volgens arts is het nu afwachten. Kijkend naar chemo zou hij zeggen 6 week, kijkend naar mam nog jaaaaaren. Want ze ziet er, nu de pijn etc weer weg is door andere medicatie, absoluuuuut niet ziek uit. Zo voelt ze zich ook niet. En dat maakt het verdomd lastig.