Ik heb door mijn jaarcontract heeeeel lang getwijfeld of we wel voor een tweede kindje moesten gaan. Uiteindelijk besloten dat het ons niet waard was om mogelijk nog 2 jaar te moeten wachten op een vast contract. We hebben wel gekeken of het financieel mogelijk was om voor een kindje te zorgen als ik zonder baan zou komen te zitten.

Met lood in mijn schoenen heb ik met 8 weken aan mijn leidinggevende verteld dat ik zwanger was en ook gezegd dat ik me toch wel heel erg zorgen maakte over mijn contract. Ze zei toen dat ze geen garantie kon geven op verlenging, maar 2 dagen later had ik mijn nieuwe contract in de bus. Dus dat was heel fijn

Ik zou de stap wel nemen, mits ze tevreden zijn over je..
Als je het idee hebt dat alles goed gaat en het bedrijf doet het zelf ook goed (niet te weinig werk voor je ofzo), dan zou ik de stap wel wagen.

Wij hebben de stap wel genomen. Kwam in maart van dit jaar in dienst en in januari uitgerekend. Heb geen vast contract gekregen, zoals beloofd, maar wel weer een jaarcontract. Weet natuurlijk niet of dat nu wel of niet door mijn zwangerschap komt. Dat gaan ze mooi niet zeggen. In ieder geval weer een jaar werk.

Ik ben zelfs aangenomen toen ik 25 weken zwanger was, 11 weken gewerkt, toen 16 weken eruit en 25 weken later gewoon verlenging gehad.

Ja, bij de jongste moest ik eruit.

Ik kreeg een nieuw jaarcontract tijdens m'n zwangerschap.
Helaas moet ik er alsnog uit nu, maar dat heeft daar niks mee te maken.

Wij hadden ook die twijfel, in april zou ik weten of mijn contract verlengd zou worden. In januari zijn we voor een kindje gegaan met de gedachten dat het toch pas na april raak zou zijn. Ik was in februari al zwanger. In april een contract gekregen voor onbepaalde tijd.
Maar ik moet wel zeggen dat ik wel bij een organisatie werk, waarvan ik eigenlijk wel wist dat ze nooit een contract niet zouden verlengen om een zwangerschap.