05 Feb 2015 18:18 door Anoniem Antwoord
Depressiebiechtje, ik heb jarenlang met depressies geworsteld en had ook in mijn beleving alle hulp gehad; dagbehandeling, opname, ambulant, medicatie, PMT, zeg het maar. Maar inmiddels ziet mijn leven er heel anders uit. Na al die jaren dacht ik niet dat het ooit beter ging worden, maar op een gegeven moment, met nieuwe medicatie en een nieuw perspectief, ging het langzaamaan beter. Het punt is dat je nooit weet wat het dieptepunt is, dus het lijkt alsof het nooit meer beter gaat worden, maar soms gebeurt het toch, terwijl je het eigenlijk al niet meer verwacht. Ik herinner me het gevoel nog goed, en het voelt echt alsof het nooit beter gaat worden, maar ik ben het levende bewijs dat het soms toch wel beter wordt.
Het vreselijke van een depressie is de selffulfilling prophecy, je voelt je slecht, daardoor heb je nergens zin in, je wil niks meer en denkt ook niet dat iets nog gaat helpen, maar daardoor wordt dat ook waar. Hoeveel therapie je hebt gehad is eigenlijk niet relevant, je kunt namelijk prima elke keer komen opdagen en eigenlijk zelf weinig doen, wat meestal met een depressie het lastige is. Therapie ondergaan heeft geen zin, het moet wel iets in je teweeg brengen, het moet je handvaten geven zodat jij zelf aan de slag kunt. Zolang er van zelf aan de slag gaan geen sprake is, is therapie ook vrij zinloos.
Ik heb niet dé oplossing, helaas. Maar ik wil je wel een aantal adviezen meegeven die voor mij doorslaggevend zijn geweest. Ga naar een psychiater om te praten over medicatie. Als je nog geen medicatie gebruikt, begin ermee. Gebruik je al wel medicatie, verander het dan, want blijkbaar helpt het niet. Overweeg ook elektroconvulsietherapie, het klinkt misschien eng, maar er worden goede resultaten mee geboekt bij therapieresistente depressie. Ga iets doen, je zegt zelf dat stappen zetten niet te doen is met je depressie en je doodswens, maar bekijk het eens van de andere kant. Je kunt zomaar iets spannends gaan doen, zo'n boomklimpad of bungeejumpen: je hebt immers niets te verliezen. Erger dan dit kan het toch niet worden. Dwing jezelf om één keer per week iets te gaan doen, erop uit. Dat is te overzien. Hoe ik mezelf in leven heb gehouden op hele slechte momenten, is door te denken: dood kan altijd nog. Je kunt iets proberen, want dood kan altijd nog. Probeer die nieuwe medicijnen, die elektroconvulsietherapie, probeer nieuwe vrienden te maken. Mocht het niet lukken, dan kun je altijd nog dood, dus je verliest er niets mee.
Heel veel sterkte, Biechtje. Blijf vechten, het is niet uitzichtloos, ook al voelt het wel zo.