Biechtje schreef:Ik heb twee weken geleden een uitstrijkje laten maken (eerste keer want ik ben net 30 geworden). Zojuist werd ik gebeld door de huisarts dat de uitslag niet goed was: pap 3a. Ik heb een doorverwijzing gekregen voor de gynaecoloog en kan daar 25 november terecht. Ik vind het best eng en schrok behoorlijk.
Iemand hier ervaring met pap 3, onderzoeken en uitslagen?
Biechtje schreef:Het begint weer winter te worden. Bij het vallen van het blad gaat het met mij ook altijd minder.
Het gaat niet slecht met me maar wil het liefste gewoon met rust gelaten worden. Ik sluit mezelf langzaam af van de rest vd wereld. Mn emoties zijn vlakker, ik interesseer me minder voor andere, ga twijfelen over mn relatie, werk. Wil het liefste na mn werk op de bank liggen en er pas af komen als het weer moet.
Heel vervelend dat ik dit ieder jaar heb voor mezelf maar ook voor mn vriend. Heb al eens lichttherapie gehad maar dat was het niet. Ook eens hele lichte dosering Anti depressie maar dat was het ook niet. Al een paar jaar deal ik er maar mee maar nu is het weer zo ver en baal ik weer.
Zo vervelend dat je veranderd van blij van binnen naar leeg van binnen (leeg is het niet maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) Voor de buitenwereld valt het allemaal wel mee maar ik begin er steeds meer de balen van te krijgen en mn vriend wordt onzeker als ik zo ben en wordt dan weer erg aanhankelijk terwijl ik alleen maar heel hard wil roepen "LAAT ME MET RUST!!!" Het is gewoon niet eerlijk naar hem toe maar ook niet maar mezelf want ik weet dat als de dagen weer langer worden ik ook weer mezelf wordt en wel kan genieten.
Kan nu niet goed onderscheid maken tussen 'vallen van het blad' en werkelijkheid.
Bedankt voor het lezen, wilde het gewoon even kwijt.
Funk schreef:Biechtje schreef:Het begint weer winter te worden. Bij het vallen van het blad gaat het met mij ook altijd minder.
Het gaat niet slecht met me maar wil het liefste gewoon met rust gelaten worden. Ik sluit mezelf langzaam af van de rest vd wereld. Mn emoties zijn vlakker, ik interesseer me minder voor andere, ga twijfelen over mn relatie, werk. Wil het liefste na mn werk op de bank liggen en er pas af komen als het weer moet.
Heel vervelend dat ik dit ieder jaar heb voor mezelf maar ook voor mn vriend. Heb al eens lichttherapie gehad maar dat was het niet. Ook eens hele lichte dosering Anti depressie maar dat was het ook niet. Al een paar jaar deal ik er maar mee maar nu is het weer zo ver en baal ik weer.
Zo vervelend dat je veranderd van blij van binnen naar leeg van binnen (leeg is het niet maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) Voor de buitenwereld valt het allemaal wel mee maar ik begin er steeds meer de balen van te krijgen en mn vriend wordt onzeker als ik zo ben en wordt dan weer erg aanhankelijk terwijl ik alleen maar heel hard wil roepen "LAAT ME MET RUST!!!" Het is gewoon niet eerlijk naar hem toe maar ook niet maar mezelf want ik weet dat als de dagen weer langer worden ik ook weer mezelf wordt en wel kan genieten.
Kan nu niet goed onderscheid maken tussen 'vallen van het blad' en werkelijkheid.
Bedankt voor het lezen, wilde het gewoon even kwijt.
Een vriend van mij heeft dit ook en die heeft er heel veel aan om vitamine d te nemen. Misschien iets om te proberen?
Biechtje schreef:Het begint weer winter te worden. Bij het vallen van het blad gaat het met mij ook altijd minder.
Het gaat niet slecht met me maar wil het liefste gewoon met rust gelaten worden. Ik sluit mezelf langzaam af van de rest vd wereld. Mn emoties zijn vlakker, ik interesseer me minder voor andere, ga twijfelen over mn relatie, werk. Wil het liefste na mn werk op de bank liggen en er pas af komen als het weer moet.
Heel vervelend dat ik dit ieder jaar heb voor mezelf maar ook voor mn vriend. Heb al eens lichttherapie gehad maar dat was het niet. Ook eens hele lichte dosering Anti depressie maar dat was het ook niet. Al een paar jaar deal ik er maar mee maar nu is het weer zo ver en baal ik weer.
Zo vervelend dat je veranderd van blij van binnen naar leeg van binnen (leeg is het niet maar weet niet hoe ik het anders moet omschrijven) Voor de buitenwereld valt het allemaal wel mee maar ik begin er steeds meer de balen van te krijgen en mn vriend wordt onzeker als ik zo ben en wordt dan weer erg aanhankelijk terwijl ik alleen maar heel hard wil roepen "LAAT ME MET RUST!!!" Het is gewoon niet eerlijk naar hem toe maar ook niet maar mezelf want ik weet dat als de dagen weer langer worden ik ook weer mezelf wordt en wel kan genieten.
Kan nu niet goed onderscheid maken tussen 'vallen van het blad' en werkelijkheid.
Bedankt voor het lezen, wilde het gewoon even kwijt.
Ooh La La! schreef:Biechtje schreef:Ik heb twee weken geleden een uitstrijkje laten maken (eerste keer want ik ben net 30 geworden). Zojuist werd ik gebeld door de huisarts dat de uitslag niet goed was: pap 3a. Ik heb een doorverwijzing gekregen voor de gynaecoloog en kan daar 25 november terecht. Ik vind het best eng en schrok behoorlijk.
Iemand hier ervaring met pap 3, onderzoeken en uitslagen?
Dit had ik kunnen schrijven.
Ik heb gister dezelfde uitslag gekregen en ben ook behoorlijk geschrokken. Vind het ook best eng.
Wilde liever niet googlen, maar toch gedaan.
Er stond dat pap3A géén kankercellen zijn en dat ze vaak vanzelf weer verdwijnen. Laten we daar maar op hopen.
Ik heb trouwens op 11 december de onderzoeken.
Veel sterkte biechtje! Het komt vast goed.
Gebruikers in dit forum: Geen geregistreerde gebruikers