Wat ontzettend egoïstisch van jouw vader om jou hiermee op te zadelen. Heeft hij wel door in wat voor een onmogelijke situatie hij jou gebracht heeft? Lekker makkelijk ook, hij is het kwijt en jij zit ermee.

Ik heb werkelijk geen idee hoe ik hiermee om zou gaan. Misschien dat ik hem voor de keuze zou stellen: of hij vertelt het, of jij doet het. Dat hij jouw moeder wil bedonderen is tot daar aan toe, ook al vind ik dat ook niet kunnen. Maar dat hij jou vraagt hetzelfde te doen, daar kan ik met mijn hoofd echt niet bij.

Dus ja, hoe ga je hiermee om? Ik zou mijn vader in elk geval heel duidelijk laten merken dat ik dit echt niet tof vind. En verder vrees ik dat je niet veel anders kunt dan het negeren. Ik neem nl. aan dat het vertellen geen optie is.

Sterkte met de situatie!

Ik zou dit echt niet voor me kunnen houden hoor. Of hij gaat het zelf vertellen of ik zou het doen. Ik zou niet met zo'n leugen kunnen leven en zou me medeplichtig voelen.

Helemaal eens met exo! Ik zou hier niet mee rond kunnen lopen!

Ik zou het ook vertellen aan mijn moeder. Ik zou hem zelf niet eens de keuze geven, hij heeft genoeg tijd gehad om het zelf te vertellen.

Wat vreselijk dat je vader je dit verteld heeft, Biechtje. Zo makkelijk als dat de meiden hierboven stellen dat jij het tegen je moeder moet zeggen vind ik het niet. Ik weet zelf dat mijn moeder verliefd geweest is op een andere man (hier heeft ze gelukkig niets mee gedaan, maar ze heeft het mij in vertrouwen verteld) en dat ze met een andere man (niet die waar ze verliefd op was) naar bed is geweest, ook dit heeft ze me in vertrouwen verteld. Ik was toen 16 en heb daar nu 14 jaar later nog steeds last van. Laat staan hoe moeilijk het voor jou moet zijn om te weten dat je vader meerdere affaires heeft (gehad). Kun je er met je vriend over praten denk je? Ik heb het er heel soms moeilijk mee en praat er dan met mijn man over, ik heb ook therapie gehad (niet alleen daarvoor maar het speelde wel mee) en dat heeft me er doorheen geholpen. Ik weet in ieder geval dat ik het niet aan mijn vader kan vertellen, dan maak ik alles stuk en ik wil daar niet de schuldige van zijn, ik heb immers niets misdaan. Toch voelt het als verraad naar mijn vader en ik kan me voorstellen dat jij je ook zo voelt naar je moeder. Sterkte!

Wat een onmogelijke situatie. Ik zou me nu ook medeplichtig voelen. Even in reacie op bovenstaande reacties over vader voor de keuze stellen om dit zelf te vertellen of dat jij het zou doen : Aan de andere kant lost het wat op als je moeder het zou weten, hoe zit die nu in haar huwelijk? Betekend het vertellen door je vader of jou meteen einde huwelijk? Wordt iedereen daar uiteindelijk beter van? Je hoort ook wel eens dat vrouwen er wel vermoedens van hebben maar het soort van accepteren zolang ze het maar niet concreet horen omdat ze dan een beslissing moeten nemen over hun huwelijk. Ik zou dan denk ik zelf weer een schuldgevoel krijgen dat het einde huwelijk / familieleven komt omdat ik het zo nodig moest vertellen. Is zo enorm onmogelijk omdat je niet weet wat er gaat gebeuren nadat iemand de waarheid verteld en wie uiteindelijk gelukkiger wordt na het vertellen van die waarheid.

Niet quoten aub!

Er is behoorlijk wat gezeur in mijn familie, al vanaf half april.
Mijn vader en stiefmoeder hebben dingen gezegd over mijn moeder (leeft niet meer) die nooit gezegd hadden mogen worden. Dat je iets denkt oke prima maar dat je dat zo in de groep smijt, nee daar kan ik niet in komen. Dit is gezegd tegen andere familie van mij, mijn opa en oma, hebben van mijn moeder gehouden als hun eigen dochter dus dat is nogal een harde klap geweest. Verder zou mijn tante van wie ik zielsveel houd, een negatieve invloed hebben op mij en mijn zusje. Volgens mij is dit gezegd omdat mijn vader jaloers is op haar en hij niet de band heeft met mij en die ik wel heb met haar.

Ik heb mails ontvangen van mijn vader en zijn vrouw.
Nog meer mails van mijn opa, en het doet allemaal zo'n pijn.

Sinds half april heb ik geen contact meer met mijn vader en eigenlijk vind ik het wel best, ik ben nog wel benieuwd waarom deze lelijke dingen gezegd zijn. En ben best een beetje bang voor een confrontatie.
Sinds die tijd heeft mijn vader onze kinderen niet meer gezien en dat is ook best lastig met een peuter die best veel namen kent en naar hem vraagt.

Misschien een beetje warrig zo, krijg het even niet beter opgeschreven nu

Probeert je vader wel contact te zoeken met jou? Is er iemand die met je mee kan, mocht je de vragen stellen die je wilt stellen? Wat naar allemaal zeg, veel sterrkte.

Nee eigenlijk 'gelukkig' niet.
Sinds april is het stil, ik heb hem nog een hele boze mail gestuurd om nog even te laten merken dat ik niet meer over mij heen laat lopen.
Dat is namelijk al vaak genoeg gebeurd, en eigenlijk wil ik het ook even niet. Aan de ene kant wel en de andere kant niet.
Het is gewoon zo dubbel de dingen die gezegd zijn, mijn tante is notabene zijn eigen zus en daarmee heeft hij het contact verbroken vanwege de zogenaamde negatieve invloed.
Ik wil eigenlijk dat hij normaal gaat doen tegen haar en het contact met haar weer op pakt, maar dat zal er wel niet in zitten.

Ja mijn man zou wel mee willen dat is geen probleem.

Weg

Ah wat een stomme situatie Biechtje! Ik vind niet dat ze er zomaar vanuit mogen gaan dat jullie erbij zijn, en eerlijk gezegd vind ik het ook best lomp om je vriend als getuige te vragen terwijl ze weten dat jullie op reis zijn. Nou ja, het is natuurlijk een hele eer, maar ze hadden op z'n minst even kunnen peilen hoe jullie ertegenover zouden staan om überhaupt terug te komen voor hun bruiloft. Australie is ook echt niet naast de deur, ik snap dat het jullie gevoel van vrijheid een beetje beperkt. Zo'n tripje naar huis moet je toch goed plannen. Dat ze nog maar kort samen zijn vind ik er niet echt toe doen trouwens, al snap ik wel dat dat je verbazing over de gang van zaken versterkt.

Wij gaan komende lente trouwen en het zusje van mijn vriend woont in het buitenland, op ongeveer 10 uur vliegen. We hebben er rekening mee gehouden dat we onze bruiloft plannen wanneer ze in elk geval vrij zou kunnen krijgen van haar werk, maar of ze daadwerkelijk komt weten we nog niet. Een ticket is hartstikke duur, dus ik zou het best snappen als het haar uiteindelijk niet uitkomt.

Oh wat lastig en flauw dat ze eigenlijk geen rekening houden met jullie en er gewoon vanuit gaan dat jullie komen! Heel moeilijk, ik zou het ook lastig vinden. Ik neig naar: als ze heel willen dat jullie/zijn broer komt, moeten ze het plannen op een datum dat jullie er ook zijn is het geen optie de bruiloft te plannen een maand na jullie terugkomst bijvoorbeeld? Valt daar over te praten?

Oh lastig! Aan de ene kant vind ik het een beetje lomp van hun dat ze geen rekening houden met jullie reis, zeker omdat dat al langere tijd bekend was. Maar aan de andere kant kunnen jullie ook niet verwachten dat zij hun plannen on hold zetten omdat jullie een reis willen maken. Zij willen nu eenmaal graag snel trouwen en dat is in principe hun goed recht. Maar ik vind wel dat het dan hun eigen 'risico' en een logische consequentie is dat jullie er misschien niet bij kunnen zijn. Ze kunnen niet verwachten dat jullie even heen en weer vliegen vanuit Australië.
Is het nog mogelijk om jullie wereldreis anders in te delen? Dus dat jullie op het moment van de bruiloft iets dichter bij huis zijn, zodat het makkelijker is om naar de bruiloft te komen. Of is alles al geboekt? Niet dat jullie nu ineens van alles moeten omgooien natuurlijk, maar ik kijk even naa rmijn eigen familie en als mijn zus zou trouwen zou ik daar heel graag bij aanwezig willen zijn.
Als het niet meer omgegooid kan worden, of als jullie dat niet willen, dan zou ik het gesprek aangaan met je zwager en schoonzus. Gewoon eerlijk uitleggen waar jullie mee zitten en dat ze jullie nu in een lastige situatie hebben gebracht. Misschien hebben ze er niet zo goed over nagedacht wat deze plannen voor jullie reis betekenen?

Weg

Ja heel erg lastig Biechtje. Als ik in de schoenen van de broer van je vriend zou staan zou ik het ook niet echt leuk vinden om alles uit te moeten stellen i.v.m. een reis van mijn broer. Dat is immers ook een keuze (net als trouwen). Ik geloof niet dat ik hem dan als getuige had gevraagd, maar goed, daar is niets aan te doen. Ze zullen toch moeten praten en wellicht is er nog een oplossing te bedenken. Succes ermee!

Maar Green Pepper het was al een poosje bekend dat zij die lange reis gaan maken. Dat is allemaal gepland, zij kiezen er niet voor om op de bruiloft van de broer op wereldreis te gaan, nee zij kiezen ervoor om te trouwen tijdens de wereldreis van zijn broer. Dat vind ik toch wel een verschil.

Ja oke, dat is wel waar. Ik vind het gewoon een lastige situatie. Zelf had ik het sowieso anders aangepakt ;)

Weg

Dan had die broer, als hij wist dat jullie gingen, daar ook rekening mee kunnen houden. Ik zou dat in zijn geval wel gedaan hebben. Zeker als je je broer als getuige ook wil.

Precies, helemaal eens! Het is niet jullie fout, maar zijn 'fout' vind ik.

En ik denk dan ook, ze zijn nog niet lang samen, dan kan je ook nog best even wachten tot jullie er ook weer zijn ;)

Huh, meen je dit nou?
Ik bedoel, ik vind het ook een beetje raar dat ze de vriend van biechtje als getuige hebben gevraagd terwijl ze weten dat hij op wereldreis is, maar aan de andere kant vind ik het ook wel heel ver gaan om van hun te verwachten dat zij hun huwelijksdag aanpassen aan de wereldreis van de broer van de bruidegom. Ze hoeven hun plannen toch niet aan te passen aan iemand anders? Ik vind niet dat je kunt verwachten dat zij alles on hold zetten.
Ik had alleen in hun plaats niet de broer als getuige gevraagd, want om er nou zomaar vanuit te gaan dat hij terugkomt voor het huwelijk vind ik wel een beetje aso.

Je kunt niet verwachten dat zij hun bruiloft uitstellen, maar zij kunnen niet verwachten dat jullie je reis onderbreken om erbij te zijn. Ze wisten van tevoren dat jullie in die periode op reis zouden zijn, ze hebben ervoor gekozen om in die periode te trouwen, de consequentie is dan dat jullie er waarschijnlijk niet bij zouden zijn. Toen ze die bruiloft planden was dat een bekend feit en ik vind niet dat ze jullie daarop aan mogen kijken. Dus ja, ik vind dat je het wel degelijk kunt maken om die bruiloft te skippen, ik vind het ook heel flauw dat ze jullie dat zo kwalijk nemen. Egocentrisch ook, alsof jullie hun bruiloft belangrijker moeten vinden dan jullie eigen al geplande wereldreis.

Als zij per se jouw vriend als getuige willen dan vind ik wel dat ze het uit moeten stellen. Willen ze het niet uitstellen, dan zou ik toch eerlijk aangeven dat jullie niet zeker weten of jullie ervoor terugkomen.

Ik zou er niet aan moeten denken om terug te vliegen voor een bruiloft. Tijdens onze afwezigheid missen we 2 bruiloften en zijn er 4 kindjes geboren van vrienden die dicht bij ons staan. Ik mis ze heel erg maar 2000 euro neer leggen voor 1 dagje, afgezien van de ellenlange vlucht.. Ik zou ze een videograaf cadeau doen ;)