Ja goed gezegd wel, soms mag je ook gewoon je plek innemen en opeisen. Daar heb ik zelf niet zo'n moeite mee weet niet of jij dat al wist?

Biechtje, is dat iets waar je mee zou kunnen/durven oefenen?

UN: ja tegen degene na mij wordt wel gewoon luid en duidelijk goedemorgen gewenst.

Carrie: ja hoor dat zou ik best willen. Heb je tips hóe dan? Ik probeer er dus al op te letten om bijv. stevig te staan, ‘ruimte’ in te nemen, duidelijk volume etc., maar dat lijkt nog weinig te doen.

Eigenlijk wat UN al aangeeft als voorbeeld, dat soort dingen zou je toe kunnen passen.

Dat is wel lastig als je niet heel zeker van je zaak bent. Ik kan me voorstellen dat je aan mijn voorbeeld niet heel veel hebt, biechtje.

Is er iemand op je afdeling bij wie je je op je gemak voelt? Iemand aan wie je zou kunnen voorleggen van ‘ik voel me niet gezien, anderen lijken meer te worden gezien, klopt mijn perceptie en zo ja: hoe komt dat?’

Ik ben waarschijnlijk herkenbaar en dat is niet zo erg, maar ik wil dit liever niet onder m'n eigen naam hebben staan.

Mijn vader belde van de week of we mee op wintersport willen. Op zich heel leuk, net als vroeger, maar wat ik raar vind is dat hij het chalet al geregeld heeft. Voor de hele familie, behalve wij (wij = ik, man en kind). Er is dus niet genoeg ruimte in dat appartement en wij moeten dan ons eigen appartement regelen. Ook prima op zich, we zijn volwassen en kunnen dat natuurlijk prima zelf regelen en betalen, maar ik vind 't wel vreemd. M'n zus met haar gezin past namelijk wel in het appartement wat m'n vader heeft gehuurd en was al eerder uitgenodigd. Wij voelen ons dus een beetje tweede keuze, alsof ze ons vergeten waren en toen bedachten oh ja ik heb nog een dochter.

Sowieso weten we niet helemaal of dat dan handig is. We kunnen dan waarschijnlijk 's avonds niet echt lang blijven eten als ons kind moet slapen.

Ik weet niet echt waar ik advies over wil maar ik wilde dit gewoon wel even kwijt. Het is wederom voor mij een bevestiging dat ik gewoon een gekke, amper bestaande band met m'n vader heb. Die door zo'n vakantie beter versterkt kan worden maar het voelt dan nu alweer direct alsof ik met 1-0 achter sta ten opzichte van m'n zus en broer. En dat vind ik rot.

Biechtje, ik herken je denk ik wel en zou ook vreselijk teleurgesteld zijn. Ik denk dat ik zou bedanken, je zal daar misschien ook steeds het gevoel hebben 2de keus te zijn als je s’avonds weer naar je eigen appartement vertrekt.

Zeg het gewoon tegen je vader. Misschien waren er geen grotere huisjes beschikbaar? Of ging hij huisje huren en bedacht later pas dat het leuk is als iedereen mee gaat, maar ja huisje te klein voor iedereen.

Ik snap wel dat je het niet leuk vindt hoor, maar ik zou er dus over te praten om te achterhalen hoe het precies zit. En ook hoe lullig dit voor jou voelt. Daarbij lijkt het mij juist veel fijner een apart huisje, maar dat terzijde.

Ik zou het ook bespreekbaar maken.

Ik zou het advies van Luisa volgen en niet gelijk uitgaan van het "ergste". (Alhoewel ik exact hetzelfde gevoel zou hebben als jij Biechtje). Ik zou dus open kaart spelen en ernaar vragen. Als je besluit op deze vakantie te gaan zonder erover te praten, ga je op alles letten en zal het gevoel dat je nu hebt alleen maar versterken. Ik zou daarom eerst een gesprek aan gaan en daarna pas beslissen of je mee wilt gaan of niet.

Moeilijk hoor. Geen leuk gevoel zo.

Bedankt voor jullie adviezen.
M'n vader heeft een tijd geleden al het appartement gehuurd. Ik vind dat zelf wel een beetje een gekke volgorde, voor mijn gevoel ga je samen op vakantie en kijk je wie er mee kan en aan de hand daarvan, ga je kijken welke accomodatie geschikt is. En dan kunnen de kinderen met eigen gezinnen zelf ook nog meedenken of ze wel/niet in een eigen huisje willen dan wel mee betalen etc. Vind ik helemaal niet vreemd. Maar dit wel. Nu is het meer van ja wij gaan met z'n allen op wintersport, je broer en zus gaan ook mee. Als jij mee wilt mag dat ook, maar dan wel ergens anders. Ik vind dat heel ongezellig. En niet praktisch, al ben ik 't met Luisa eens dat het ook wel heel lekker kan zijn, je eigen plekje. Alleen qua eten en slapen met een jong kind niet handig. Er zijn nog wel één mgezinsappartementen in hetzelfde complex beschikbaar, misschien is dat een optie.

Ik weet niet zo heel goed wat ik precies bespreekbaar zou maken bij m'n vader zonder dat het over komt als dat ik hem ergens van beschuldig. En een grote beerput aan oude koeien en gevoelens wil ik al helemaal niet open maken. Dat zou verstandig zijn maar heb ik eigenlijk helemaal geen behoefte aan.

M'n man en ik gaan 't nog samen ook even bespreken. Misschien kunnen we er inderdaad een soort gezinsvakantie van maken en dat mijn familie er dan is, is bonus voor ons. Beetje omdenken.

Het is wel heel raar dat hij eerst je broer en zus heeft gevraagd, toen een huis heeft geboekt en nu pas jullie vraagt. Wat vinden je broer en zus daar van? Ik vind t ook wel een beetje gek van hun dat zij jou niet gebeld hebben. Als mijn ouders mij mee vragen op vakantie is het eerste wat ik doe mijn zus bellen met de vraag wat haar plannen zijn.

Wat er te bespreken is, is dat je je buitengesloten voelt. Dan kan hij (hopelijk) opheldering geven dat dit niet de bedoeling was.

Maar toen hij dat huis boekte had hij toen broer en zus al gevraagd mee te gaan en daar de grote van huis op aangepast? Of huis geboekt en later bedacht van het is zo groot laat ik iedereen meevragen? Ik vind daar dus wel een verschil in zitten. Bij dat laatste zou er namelijk sowieso iemand in aparte accommodatie moeten.

Verder eens met Claire. Zeggen dat he je buitengesloten voelt, of als he dat te zwaar vindt gewoon iets in de trant van dat je het raar vindt. Ik zou dat wat er door vader gezegd wordt ook wel relevant vinden voor mijn besluit wel of niet nee te gaan.

Nee, hij had het huis geboekt voor de hele familie maar dan dus met te weinig kamers. En pas naderhand (vorige week) gevraagd of wij ook mee willen want de rest gaat ook, maar dan wel in een ander appartement want in deze is niet genoeg ruimte (letterlijk zo).
Nog niet met m'n man over gehad, maar wel met m'n zus intussen die het ook vreemd vindt maar nooit slecht over m'n vader zal praten. En verder moeten we gewoon bedenken of we het het waard vinden. Het lijkt mij heel leuk en goed voor de familieband, maar wel met de nodige aanpassingen waarbij wij dan dus in een eigen appartement zitten, apart van elkaar gaan skiën en we dus sowieso niet elke avond uiteten gaan want dat gaat gewoon niet met kleine kinderen. Dat beaamde m'n zus ook, dat zij dat van de familie wil vragen.

Nou dat vind ik ook wel naar. Ik snap ook dat je je achtergesteld voelt en twijfelt of je wel mee wil. Familieband versterken is leuk, maar het begint dat wel met een hele slechte start en kan me voorstellen dat je daar niet zomaar overheen stapt.

Hm, ik zou het aan me voorbij laten gaan. Zo’n slechte start zou ik niet kunnen vergeten en dan wordt het misschien helemaal geen leuke vakantie. Jammer zeg!

Nou biechtje ik vind het heel akelig klinken voor je en ik begrijp ook dat dat de vreugde wel behoorlijk tempert. Stom zeg. Zou het niet een enorme onhandigheid icm gebrek aan communicatie van je pa kunnen zijn, ipv dat hij jullie echt op een ander spoor heeft staan?

Ik zou het wel aangeven, dat dit je een vervelend gevoel geeft en dat je je een soort tweede viool voelt. Dan spiegel je zn gedrag en heeft hij de mogelijkheid het recht te zetten/ er voortaan op te letten. Of ben je bang nog erger teleurgesteld te worden als je het bespreekbaar maakt..?
Fijn dat je met je zusje wel kunt communiceren hier over. Dat scheelt nog íets.

Dit is de essentie van het karakter van mijn vader ja, maar daarbij denk ik wel dat hij duidelijk z'n favoriete en minder favoriete kinderen heeft, dat blijkt al jaren. Daarin ben ik natuurlijk gekleurd, want het betreft mijzelf, maar vanuit meerdere invalshoeken heb ik datzelfde wel vaker gehoord. Dus eigenlijk vat je hem heel goed samen, zowel in het deel voor als na de komma.

Nou bedankt in elk geval voor het gevoel dat ik niet gek ben hierin. We gaan het hier thuis eens rustig bespreken.

Nou, dan vind ik dat echt kut voor je. En ik hoop dat jullie hier een beslissing in kunnen nemen waar je je ok bij voelt.

Geen biecht maar ik wil er ook geen eigen topic voor openen.

Vanmiddag vieren we de verjaardag van mijn bonuskind. Er komen (inclusief man en ik) vijftien volwassenen en in totaal zeven zijn er zeven kinderen, waarvan zes jongens. We vieren het van half vier tot een uur of half zeven, niet eens bijster lang dus. Maar ik trek zulke momenten in mijn eigen huis zó slecht. Een vriendin opperde van de week voor de grap dat ik maar een oxazepam moet innemen, de anderen stelden heel veel wijn voor.

Ik zou zo graag eens wat relaxter zijn tijdens zo’n huis vol mensen en overweeg dus nu serieus om een halve of een hele oxazepam te nemen. Ik heb er toevallig nog een paar liggen omdat ik ze tijdens nachtdiensten wel gebruik om te kunnen slapen. Dat is overigens niet op doktersrecept.

Zou het te ver gaan om vanmiddag een (half) tabletje te nemen of vinden jullie van niet?

Nee vind ik niet. Als jij denkt dat je de dag zo beter doorkomt en niet dagelijks gebruikt dan zie ik het probleem niet. Waarom zie je zo op tegen je huis vol mensen? De drukte die het geeft of wat anders?

Ik gebruik oxazepam ook wel eens voor lastige situaties of als ik te druk in mijn hoofd ben. Heb ze ook niet op recept.

Sterkte vanmiddag!

Herkenbaar Lady, ik trek dat ook slecht in mijn nu nog schone huis. Wij vieren vandaag ook de verjaardag van mij en mijn man (bijna op dezelfde dag jarig, dus dat scheelt alweer 1 verjaardag per jaar ?) maar wij zijn gewoon gestopt met het uitnodigen van veel mensen en doen nu nog alleen familie. Dan is het nóg vol.

Wat maakt het precies dat je het slecht trekt? Je kan Oxazepam nemen, ik denk dat je dat prima zelf in kan schatten maar misschien eerst voor jezelf wat dingen op rij zetten. En wat dingen uit handen geven aan je man en de jarige zodat je wat rust in je hoofd kan creëeren, mocht je dat nog niet gedaan hebben. Veel plezier! ???

Oh ja zo herkenbaar, ik trek met name veel kinderen in huis niet. Een huis vol volwassenen kan ik prima handelen maar veel kinderen word ik onrustig van. Ik zou denk ik niet snel een halve oxa nemen. Je gebruikt ze normaal om te slapen en dat wil je denk ik ook niet tijdens de verjaardag. Daarbij is het mega verslavend spul en zou ik bang zijn dat de drempel verlaagd wordt om het dan nog vaker te gebruiken. En je bent echt heel snel verslaafd aan dat spul. Ik heb 3 dagen afkickverschijnselen gehad toen ik stopte. Ik slikte elke dat de laagste dosis. En nu zou het dan een halfje voor een verjaardag zijn maar het blijft natuurlijk wel een risico dat je het dan vaker pakt.

Wat vervelend Lady dat je er zo tegen op ziet. Wat maakt dat je het zo slecht trekt?

Ik vind dat helemaal niet gek Lady. Als het jou rust geeft om de dag door te komen, zou ik het gewoon doen. Ik zou dan wel voor een halve gaan, om te voorkomen dat je er te slaperig van wordt.

Minx, ik slik zelf oxazepam op recept. Wel met de instructie 'indien nodig', dus niet dagelijks. Dan valt het op zich wel mee met verslavingsgevoeliheid. Ik heb daar zelf in elk geval nooit last van. Ik kan me idd wel voorstellen dat je, als je ze langere tijd dagelijks slikt, aan gewend raakt.