Het zijn niet mijn woorden, Fantine. Het zijn de woorden van mensen die zeggen zonder schuld hun kinderen te zijn kwijtgeraakt aan 'Jeugdzorg'. En dat woord wordt gebruikt om duidelijk te maken wie de slechte mensen zijn, want volgens mij weten ze zelf niet eens hoeveel instanties ermee gemoeid zijn als het gaat om uithuisplaatsing/hulp aan gezin. Dat gaat een heel stuk moeilijker dan 'Kom maar hier met je kind. Die plaatsen we ergens anders om je even flink te pesten'. Maar goed, dat is ook een andere discussie, waar ik door ervaring ook wijzer ben geworden dan zoiets te geloven.
Er gaat in deze casus van alles mis. Zo staat nergens dat moeder en twee dochters al drie á vier jaar bekend zijn bij o.a. CJG. Toen dochter uit huis geplaatst werd dachten ze dat ze nog maar net twee weken onder de aandacht was van VT en CJG. In werkelijkheid gaan we way back en zijn wij, mijn man en ik, destijds naar de instanties gereden om ons, nou ja, vooral mijn man, zich te bemoeien met de zorg van moeder en wat het beste is voor dochter. Toen was er al weinig inspraak, want vader was volgens moeder een 'dead beat' en dat schijnt nogal krachtig te werken in het oordeel van de medewerker, die geheel partij heeft getrokken voor moeder. Daarnaast vindt de medewerker dat mijn man één partij trekt met pleegmoeder en alles doet om moeder te pesten. Dit heeft niets met rancune of wrok te maken, of om moeder haar kindjes af te nemen, alles behalve, dit heeft te maken met het feit dat moeder verslaafd is aan verschillende middelen en niet voor haar kind kan zorgen. Maar goed, terugkomend op de vraag: We hebben nog geen face to face één op één contact gehad met medewerker CJG. Dit stond gepland en gepland, maar wordt continu verschoven en heeft op de één of andere manier geen meerwaarde meer voor medewerker. We hebben een instantie, die klachtbrieven schrijft, ingeschakeld, maar vooralsnog mogen we dit niet toesturen. Het gaat al slecht, wat als het nog slechter gaat in de communicatie en medewerker helemaal de kant van moeder kiest? Moeder weet het namelijk allemaal perfect te vertellen, ook al is het één grote façade.
De medewerker van VT, de medewerkers van instantie, de medewerker van het leger, wij, pleegouders, weten wie moeder is en wat ze doet, het liefste doet. Wij hebben haar door, maar de uitvoerende instantie wil daar niet aan. Ze sprak in het persoonlijk gesprek met verschillende instanties over terugkeer kind naar huis in eerste kwartaal en anders zeker aan het eind van 2019. Dat mag absoluut niet gebeuren, maar daar luistert ze niet naar. Het voelt voor ons, de overige instanties en pleegmoeder en ons, alsof medewerker van C bang is voor moeder. Maar dat is een aanname. Ik heb gisteren gebeld en gebeld en iedereen snapt het dus, behalve degene die het meeste te zeggen heeft. En we 'durven' ook niet teveel te ondernemen, omdat we de instantie wel nodig hebben en haar niet tegen het harnas in willen jagen.
Met dochter gaat het trouwens goed. Ze is vooruit gegaan op school, ze kan zelfs al vijf letters schrijven, ze is rustiger, maar rekenen vind ze nog moeilijk, dus daar krijgt ze bijles in. En de instanties die ik gisteren heb gesproken vertelden allemaal dat dochter ongelofelijk opgeknapt is van het bezoek van haar vader. Dat ze zien wat voor positieve invloed vader op dochter heeft. Dat is natuurlijk mooi.