Baby Charlie wat vinden jullie?

Wat vinden jullie van de zaak van baby Charlie?

Persoonlijk vind ik dat ze Charlie moeten laten gaan. De artsen zeggen dat hij pijn heeft.
Volgens de ouders is dit niet zo, maar zij kunnen het niet eens zien. Hij kan niet huilen, niet bewegen helemaal niets.
De artsen kunnen dit zien aan metingen en zij zijn natuurlijk ook bekend met deze ziekte

Als hij in leven wordt gehouden is er niet eens kans op volledige genezing, maar op een beperkte genezing en het is nog niet eens zeker of het lukt.
En die beperkte genezing is maar heel weinig als het lukt hij zal altijd zwaar gehandicapt blijven.

Ik vind dit zo zielig. Telkens als ik weer iets hoor over hem doet het mij zoveel pijn. Laat dat arme jochie toch gaan.

Ik snap dat het voor de ouders moeilijk is. En dat het nog niet eens een egoïstische keuze is van ze. Het is zo moeilijk om je kind los te laten. Soms is dat gewoon beter.

Nieuwsbericht bijgevoegd.

Ouders van zieke baby Charlie stormen boos rechtszaal uit - http://nos.nl/l/2182960

Ik zal ook zeggen, maak een einde aan de lijden van de kleine. Zeker omdat je weet dat het geen toekomst heeft.

Toch snap ik de ouders wel, het is gewoon zwaar om zo een klein kind te moeten laten gaan. Je vecht er voor en het is je eigen vlees en bloed. Dat is gewoon moeilijk om te laten gaan.

Die ouders hebben ruim een miljoen euro opgehaald, ik vind dat zij de vrijheid moeten krijgen om met dit geld de behandeling in de VS aan te gaan. Waarom worden ze hierin tegengehouden?

Persoonlijk zou ik denk ik een andere keuze maken, maar daar gaat het niet om. Wat een frustraties moeten die ouders doormaken

Lotus schreef:Die ouders hebben ruim een miljoen euro opgehaald, ik vind dat zij de vrijheid moeten krijgen om met dit geld de behandeling in de VS aan te gaan. Waarom worden ze hierin tegengehouden?

Volgens mij worden ze niet zozeer tegengehouden, maar hebben de artsen al eerder besloten dat ze de zorg in dit geval gaan beëindigen, en zijn het de artsen die beslissen, niet de ouders. Als ik het goed begrijp zijn het dus de ouders die naar de rechter stappen om te laten toetsen of de beslissing van de artsen wel rechtmatig is.

Wat ik zou doen, echt geen idee. Als je de berichten zo lees, denk je (ik) al snel: laat gaan dat arme jochie, hij heeft pijn en zijn vooruitzichten zijn slecht. Maar die ouders ervaren het anders en ze zullen het beste willen voor hun kind, en dat is in hun ogen kennelijk die behandeling. Het lijkt me een verschrikkelijke situatie.

Lotus schreef:Die ouders hebben ruim een miljoen euro opgehaald, ik vind dat zij de vrijheid moeten krijgen om met dit geld de behandeling in de VS aan te gaan. Waarom worden ze hierin tegengehouden?

Persoonlijk zou ik denk ik een andere keuze maken, maar daar gaat het niet om. Wat een frustraties moeten die ouders doormaken

Omdat genezing niet mogelijk is. Het is uitstel van de dood. Hij wordt nooit oud en zal altijd pijn hebben en zwaar gehandicapt zijn.
Het enige kind waar ik iets over kan vinden die wel die behandeling heeft gehad kan zes jaar later alleen zijn hand en vingers bewegen.
Hij zit ook nog aan dr beademing.

Zou jij zelf zo willen leven?

Mijn eerste gevoel: verlos dit kind uit zijn situatie.

Ik denk dat de ouders teveel hoop gevestigd hebben dat baby Charlie volledig zal genezen en daarom doen wat ze doen.

Deze situatie heeft alleen maar verliezers en baby Charlie heeft pijn. Maar ik snap als ouder dat je alles aangrijpt ook. Waarom zou je immers het lot zomaar zo snel accepteren?

Wat jij zegt inderdaad Chiq.

Al zegt mijn gevoel heel erg dat in geval van continue pijn, geen kans op genezing, zware handicap laat het kindje gaan.

Dat zal het zeker zijn Chiq.
Ik snap dat ook. Alleen op een gegeven moment is het genoeg. Ik hoop dat ze dat snel inzien.

Hierin zijn er alleen maar verliezers.

Ik hoop dat hij snel mag gaan.
Je kindje moeten verliezen lijkt me het ergste wat er bestaat, je verliest een stukje van jezelf..
Maar het moet wel humaan blijven en dat is dit voor mijn gevoel helemaal niet.

.

Ik vind dit hele verhaal zo sneu..
Het moet ongelofelijk moeilijk zijn om je kind te laten sterven, daar ga je als ouder denk ik echt kapot aan. Toch zou ik in deze situatie wel die keuze maken. Ik gun mijn kind het fijnste leven dat ze kan hebben. Dat leven kan ze niet hebben als ze niet eens zelf kan bewegen, slikken of zelfs ademhalen. Als ik er voor zou kiezen om haar in leven te houden, maak ik die keuze imo voor mezelf, niet voor haar.

*foef* schreef:Ik hoop ook dat hij heel snel mag gaan. Je kind verliezen is het ergste wat er is maar je kind pijn laten lijden.. nee, dat kan ik niet begrijpen. Ik begrijp hun verdriet wn hun strijdlust. Maar vraag me af of ze in hun eigen of in Charlie zijn belang kiezen.
Toen onze zoon zo ziek was hebben we voor de keuze gestaan. Onderzoeken en eventueel opereren of de behandeling staken. Uiteindelijk is het niet zover gekomen maar bij ons stond altijd voorop: geen pijn. Zodra hij pijn krijgt en het is niet te verzachten dan stoppen we ermee.

Maar dat is het juist: de ouders geloven niet dat hun zoon lijdt.

https://www.theguardian.com/uk-news/201 ... rt-hearing

Ik geloof ook dat ze dat best willen geloven Caulfield, dat hun kindje geen pijn lijd. En ik denk dat als het voor hen niet zichtbaar is het er ook niet lijkt te zijn. Artsen kunnen het vast herleiden uit allerlei metingen en uitslagen maar voor hen is het niet zichtbaar omdat het kindje geen verandering in gezichtsuitdrukking of houding laat zien en ik meen ook geen geluiden kan maken die er op doen lijken dat het kindje pijn heeft.

Het zijn ouders, ik snap ze wel. Ik zou ook niet willen toegeven aan het verliezen van m'n kind en willen blijven knokken. Niemand wil z'n kind verliezen.

Maar als buitenstaander vind ik het niet humaan om een kind te laten lijden en lijkt het me beter om het te laten gaan.

Uit liefde voor het kind zou ik het ouders zijnde laten gaan. En niet denken dat ik het beter weet dan de medisch specialisten die er jaren voor geleerd hebben. Qua het hebben van pijn.

Ik vind het zo naar allemaal, met name voor de ouders. Die gaan al door een hel en dan ook die rechtszaken erbij. Ik kan me voorstellen dat ze niet geloven dat hij pijn heeft. Het is een mooi kindje en hij ligt er zo vredig bij. Wel zullen de artsen dit beter weten en voor hun zal het ook niet gemakkelijk zijn, zeker niet nu de hele wereld zich ermee bemoeit. Ik hoop dat dit snel voorbij is, dit gevecht kent alleen maar verliezers en naarmate het voortduurt wordt dat alleen maar erger.

Ik hoop dat mocht ik ooit voor zo'n soort keuze te komen staan, ik de kracht heb om mijn kind te laten gaan.
Als buitenstaander ben ik wel voor laat hem gaan. Hij heeft zo toch geen leven.

Carrie schreef:Uit liefde voor het kind zou ik het ouders zijnde laten gaan. En niet denken dat ik het beter weet dan de medisch specialisten die er jaren voor geleerd hebben. Qua het hebben van pijn.

Ik ook. Ik zou mijn zoon nooit op die manier willen laten lijden.

Amerikaanse arts onderzoekt ongeneeslijke zieke Britse baby
http://nu.nl/buitenland/4843206/amerika ... -baby.html

Loslaten is een van de moeilijkste dingen die je als mens moet doen. Loslaten van je kind is nog zoveel moeilijker omdat de liefde voor je kind zo ontzettend groot is en diep ligt. Ik begrijp dat de ouders de kracht hier niet voor hebben en (tegen beter weten in) de strijd aangaan om hun zoon te redden van de dood. Al vind ik het een zeer verdrietige en ook onnatuurlijke situatie. Ik hoop dat de ouders binnenkort de kracht vinden om hun kind te laten gaan. Wellicht zal de behandeling aan Charlie zonder hun toestemming gestopt worden. Ik hoop dan dat zij hoe moeilijk het ook is daar dan berusting in kunnen vinden.

Ik wil het beste voor mijn kind. Als het beste is om mijn kind los te laten, dan doe ik dat. Ik zou daarbij af gaan op de kundigheid van de artsen. Ik kan me dan ook erg moeilijk vinden in het standpunt van de ouders.

Ik vind het zo dubbel. Vanuit deze kant vind ik dat ze Charlie moeten laten gaan. Het idee dat hij pijn heeft en het alleen maar langer duurt voor een strohalm die maar kleine kans van slagen heeft voor een niet veel beter resultaat, vind ik mensonwaardig. Als ik me *probeer* te verplaatsen in de situatie, zou ik het ook niet willen voor mijn kind(eren) en vertrouw ik erop dat de artsen daarin een zeer kundig en weloverwogen advies geven (trouwens, bij mijn weten is het Great Ormond Hospital een goed aangeschreven ziekenhuis). Maar ik zou niet weten of ik het ook nog zo zou kunnen zien als het mijn situatie *is*. Ik hoop eigenlijk dat de ouders zelf tot de conclusie zullen komen; het lijkt me vreselijk als ik als ouder overruled word.

http://www.ed.nl/buitenland/ouders-geve ... ~acb403fa/

Wat zullen die ouders het ontzettend zwaar hebben nu.

Och wat een hel! Zo'n mannetje weer moeten afstaan, afschuwelijk. Ik snap trouwens niet waarom ze hem niet mee naar huis zouden mogen nemen, al dan niet onder medische begeleiding?