16 Aug 2018 22:13 door Geel
Hoi Biechtje, ik herken je verhaal heel erg, maar dan van allebei de kanten.
Vóór mijn eerste kindje was ik zwanger en kreeg ik ook een echo met acht weken. De vk kon toen ook geen hartslag vinden en het vruchtje lag ook echt een beetje weggedoken. De meting was toen ook 6+3 ofzo ipv mijn berekende 8 weken. Ze zei toen dat het twee kanten op kon: of de bevruchting had later plaatsgevonden dan gedacht of het hartje was gewoon niet gaan kloppen en dan zou het vruchtje afsterven. Dat laatste is toen gebeurd en ik heb toen een miskraam gekregen.
Ik ben nu zwanger van ons tweede kind en dat kon hetzelfde laken een pak worden. Ik had vorige week een echo en volgens mijn berekening was ik bijna 7 weken zwanger en zou je dus al hartactie kunnen zien. Maar er was niks te zien. Heel de week in spanning gezeten en gisteren mochten we weer. We hebben allemaal zitten turen en het drie keer opnieuw geprobeerd en na heel wat delicaat geschuif op mijn buik, was uiteindelijk wél een hartje te zien. En ze heeft ook een meting gedaan en kwam toen op 6+6. Nou is het natuurlijk nog veel te klein om te meten en om dus een leeftijd/termijn te kunnen bepalen. Maar het kan dus goed zijn dat jij eigenlijk nog maar een kleine zeven weken bent en dat je echt nog niks kunt zien kloppen. Als je bijvoorbeeld een wat latere ovulatie had en je had bijvoorbeeld een bevruchting met een 'trage' zaadcel, dan kun je zo drie dagen later zijn.
Maar goed, het kan dus inderdaad ook een miskraam worden, omdat dat hartje rond de 6/7 weken wel moet gaan kloppen. Dat is ook heel realistisch. Het lastige is dat je alleen maar geduld kunt hebben, moet afwachten. Meer kun je niet doen. Echt heel naar. En ik zou je vk bellen om nog een afspraak te maken voor over een week, ik hoop dat ze ondanks haar beoordeling daar toch ruimte voor wil maken.
Ik weet niet of je veel weet van miskramen, maar ze kunnen heel pijnlijk zijn op deze termijn. Het hoeft niet, maar vaak gaat het wel gepaard met flinke buikkrampen en veel bloedverlies. Bloedverlies is an sich niet erg, maar als je er krampen bij krijgt die ook toenemen in hevigheid, dan weet je wel genoeg.
Ik wens je sterkte bij het wachten joh! Hou elkaar vast, probeer wat afleiding te vinden en huil gewoon als je moet huilen, dat kan ook wel helpen.