Zwangerschap & kinderen biechttopic#3

Zora schreef:Yes! Gefeliciteerd! Wat fijn! Succes deze spannende weken

Ohhh soms zou ik alleen al om dat streepje nog eens te mogen zien weer zwanger willen worden haha

Jaa, zo herkenbaar

Jaaa echt wel. En zwanger zijn vond ik geweldig, ik mis het zo!

Volgend jaar maar weer eens kijken en dan bevallen op 20-02-2020 lijkt me wel een goede.

Haha jaaa man wat een magische tijd... ik mis het ook al enorm.

Oooooh, ik ook! En dan die buik en de bewegingen van je baby

Gefeliciteerd, biechtje!

Hier het lichte streep biechtje. Voor de leuk een clear blue gedaan en die gaf natuurlijk zwanger aan. En 2-3 weken. Het is ons tweede kindje als het allemaal goed mag gaan. Ik voel me zo dankbaar dat ik nog een keer een zwangerschap mee mag maken al was de vorige heel erg pittig. Zo mooi een baby in je buik. Je buik die groeit, op gegeven moment natuurlijk de schopjes en koprollen. Heerlijk! Ontzettend bedankt voor jullie lieve berichten. Wij gaan dolgelukkig op vakantie. Ik word zelfs een beetje emo als ik naar mijn zoontje kijk en denk dat hij een grote broer gaat worden. Begin juli echo in het ziekenhuis. Volgens mijn eigen berekening ben ik 20 februari uitgerekend.

Ik wil even kwijt dat ik verdrietig ben.
Ik heb 2 gezonde kinderen en wij (met name ikzelf) vonden dat genoeg. Mijn man is hiervoor geholpen (al ruim 2 jaar).
Maar nu ben ik verdrietig, misschien zelfs jaloers. Mijn zusje kan ieder moment bevallen en dat moment is het enige moment dat ik echt mis. Ik weet dat het een verstandige keuze was (zware zwangerschap en depressies na de bevalling) maar dat maakt mij niet minder verdrietig.
Zodra mijn zus is bevallen, ben ik wel weer blij dat ik niet in haar schoenen hoef te staan. Ben dan weer blij dat wij weer flexibel zijn, geen hutkoffers mee hoef te slepen, geen flesjes en luiers meer.
Maar die pasgeboren baby op je buik, dat gevoel mis ik heel erg. Moest er vandaag zelfs om huilen.
Ik wil niets met dit bericht alleen even mijn verhaal kwijt.

Dat gevoel mag er ook zijn, maar waarom is dit een Biecht?

Misschien omdat ze het niet onder haar eigen naam wil? Snap ik best. Snap ook dat het nu doordat je het bij je zus zo dichtbij meemaakt ineens die gevoelens weer boven komen. Ik merk dat ik ook weer meer baby gevoelens krijg nu ik het door m'n zusje weer mee maak. Ik vind dat je (voor jezelf) best toe mag geven aan die gevoelens even, en straks gewoon heel blij zijn met je kleine neefje of nichtje.


Enne gefeliciteerd zwanger biechtje. Benieuwd wie je bent, al heb ik misschien een vermoeden.

Voor de stiefmoeders: hoe snel sliepen jullie bij je vriend op dagen of in weken dat hij de kinderen had?

Voor de dames met een ex met nieuwe partner: wanneer vonden jullie dat acceptabel?

Ik heb zijn kinderen ontmoet toen wij een maand of 5 samen waren. En ik denk 2 maanden later, bleef ik slapen.

Foutje

Biechtje schreef:Voor de stiefmoeders: hoe snel sliepen jullie bij je vriend op dagen of in weken dat hij de kinderen had?

Voor de dames met een ex met nieuwe partner: wanneer vonden jullie dat acceptabel?

Vanaf dag 1

Nooit geaccepteerd

Wat zeg je nu allemaal Ekiaam?

Dat ze vanaf dag 1 van de relatie bij hem sliep ook al waren de kinderen er. En dat de ex haar nooit heeft geaccepteerd.

Dank je.

Dan vind ik dat niet raar van die ex.

Mijn ex heeft vanaf dag 1 zijn dochter in de relatie betrokken.
Dat is niet goed geweest voor onze relatie, maar ook niet voor het welbevinden van zijn dochter.
De moeder van zijn dochter was voor de geboorte al uit haar ouderlijke macht gezet. Daar heb ik niet mee te maken gehad.

Ik denk dat je niet zozeer moet kijken naar wat anderen aan tijden hanteerden. Maar kijk naar wat voor jullie goed is.
Ik ben ruim 3 jaar alleen geweest voor ik m'n vriend leerde kennen, en daarmee hebben de kinderen alle tijd gehad aan de nieuwe situatie te wennen. Als hier veel minder tijd tussen had gezeten dan had ik dingen anders gedaan. Nu waren we na ruim 2 maand wel zover om zulke dingen tijde doen. Inmiddels zijn we 8 maanden verder en loopt alles nog steeds soepel. Om het weekend zijn we 1 nacht met ons 5en. De rest van het weekend zijn of mijn kinderen er alleen of zijn kind alleen. Mooie verdeling hier zo.

Caro schreef:
Dan vind ik dat niet raar van die ex.

Waarom zeg je dat, Caro?

Ik heb mijn bonuszoon na een paar weken ontmoet, toen we officieel een relatie hadden en we vrij zeker wisten dat dit voor altijd was. Zijn ex en ik kenden elkaar al, we zijn collega’s geweest en konden toen erg goed met elkaar overweg, maar vanaf het moment dat mijn man en ik een relatie kregen, heeft zij een grote hekel (understatement) gekregen. Dat is nooit meer goed gekomen, al denk dat ze me inmiddels accepteert zolang ze me maar niet tegenkomt.

Het is sowieso een bizar iets wat een nieuwe relatie met een ex kan doen. Ik heb in al die jaren een goede relatie met mijn ex gehad. Vanaf de dag dat ik hem vertelde een vriend te hebben is alles hopeloos verstoord. En ik weet ook gewoon niet hoe ik dat kan verbeteren. Vind dat echt bijzonder jammer voor de kinderen, die hebben echt last van zijn gedrag.

Dat is zeker jammer, Popcorn. Voor iedereen, maar vooral voor de kinderen ja.

Mijn vriend en ik kennen elkaar nu 1.5 jaar en hebben ongeveer een jaar een relatie en zolang weet zijn ex ook van mijn bestaan. De kinderen heb ik een half jaar geleden ontmoet, rustig aan, ergens wat lunchen samen etc. Inmiddels heb ik ze al vaker gezien en de kinderen spreken positief over mij (ook naar hun moeder) en ik vind ze erg lief. Tot nu toe sliep ik alleen nachten bij mijn vriend in de weken dat de kinderen er niet zijn. Alleen de weken dat we niet samen kunnen slapen beginnen mij op te breken, zeker nu ik niet zo goed in mijn vel zit door problemen met mijn werk. Echter vind de ex van mijn vriend het echt niet akkoord dat ik bij mijn vriend slaap als de kinderen er zijn. Mijn vriend vindt dat het moet kunnen (al is het maar af en toe een nacht zou dat fijn zijn), maar ik vind het vervelend dat zijn ex er zo moeilijk over doet en mijn vriend daar vervolgens gedoe om krijgt

Vandaar dat ik benieuwd ben hoe dit bij anderen is gegaan.

Zijn ex kan niet op die manier de controle over jullie uitoefenen. Ik zou het dus proberen een beetje los te laten en jullie eigen plan te trekken. Na anderhalf jaar is dat jullie goed recht. Succes! Uiteindelijk zal ze het toch nooit met jullie keuzes eens zijn, dat is helaas vaak hoe de situatie nou eenmaal is.

Vooropgesteld dat ik heel dankbaar ben voor mijn zwangerschap, het erg goed gaat en het logisch is (en goed is) dat ik aankom wil ik toch iets kwijt:).

Die kilo’s en dat veranderende lijf, ik vind het best wennen. Vooral de laatste weken gaat het hard, ik was de laatste jaren erg met sport en voeding bezig en dat staat nu wel wat op een lager pitje. Ik sport minder (en heel anders, meer bewegen dan sporten) en ik heb meer honger dus eet meer. Ik vind het best lastig om over mijn gewicht te praten, ik ben nu bijna 25 weken zwanger en merk dat sommige mensen toch vragen of je al veel bent aangekomen. Is dat een gepaste vraag vinden jullie? Ik merk dat ik het eigenlijk wat privé vind en bedacht dus vandaag misschien moet ik daar gewoon geen antwoord meer op geven. Maar ik wil er ook weer niet zo‘n big issue van maken of zo. Ik vertelde vandaag iemand (die het vroeg) dat ik 5/6kg was aangekomen en toen zei zij: oh ik 8 in de hele zwangerschap. Nu is zij ook een stuk steviger dan ik (had maat 36) dus dan kom je misschien ook minder aan omdat je al wat reserves hebt (vul ik in hoor). Maar ik merk toch dat ik dan denk: oh, dat word opletten dus! Mijn vriendinnen zijn ook allemaal rond de 9kg aangekomen zoiets. Ik weet dat er geen ‘normaal’ is en iedereen zegt ook dat ze niks aan me zien, vooral buik, maar toch vind ik het soms even lastig en denk ik dan toch dat ik misschien teveel eet. Ik stond ook altijd bekend als degene die erg gezond at en nu maken mensen grapjes over dat ik veel eet of als ik zeg dat ik geen gekke eetgewoonten heb zeggen ze: nouuuu. Hoe gingen jullie hiermee om?

*

Oh, heel naar Lot. Ik had dat ook en heb het ook echt steeds super rot gevonden. Ik at dezelfde verhouding gezond/ongezond als toen ik niet zwanger was alleen gewoon 4x zoveel ofzo. Ik had ook gewoon echt honger! Ging trouwens niet minder eten omdat andere vonden dat ik veel at of veel aan kwam. Denk idd dat je reserves wel mee (kunnen) spelen. Vanaf de 34 of 36 weken heb ik alles compleet laten gaan, dik was ik toch al. Ook toen m'n bevalling begonnen was zei ik tegen J "kom, we gaan ff eten. Nu kan het nog" dat was wel heel typerend voor m'n zwangerschap hahahah.
Toen ik bevallen was was alle eetdrang over en zonder iets te doen, alleen gewoon eten, was ik na een jaar m'n volledige 30+ kilo's kwijt.

Bedankt Radler en Lady! Ik blijf het maar lastig vinden, zo jammer dat zijn ex niet open lijkt te staan voor normaal contact. Ze lijkt mij een aardige vrouw waar ik echt een klik mee zou kunnen hebben, je zou toch denken dat zij dat ook zou moeten willen met de persoon die in de toekomst in hetzelfde huis woont als hij kinderen om de week..