17 Aug 2017 08:13 door Nan
Toevallig dacht ik gisteren nog hoe anders mijn vorige zomer was. Toen zat ik ook thuis, herstellende van een operatie na een bbz. Dit herstel duurde overigens zo lang omdat de eileider al voor de operatie geklapt was waardoor ik veel bloed verloren ben. De operatie zelf was ik binnen een week van hersteld, het bloedverlies nam een week of 6 in beslag voor ik weer een beetje conditie had.
Die zomer zat ik thuis met veel vragen. Of ik wel kinderen zou kunnen krijgen. Of ik het zelf nog wel durfde. Of ik het aan zou kunnen als het nog eens misging. Of ik nu jaren zou moeten wachten. Of er nog meer kapot was.
Het is goedgekomen, 2 rondes later was ik weer zwanger en direct vanaf het begin voelde ik dat het goed was. Ik kreeg een hele vroege echo om het vruchtje te lokaliseren, maar wist zelf al dat het dit keer goed zat. Zonder die bbz was J. er niet geweest. Ik heb me vastgehouden aan de gedachte dat er iets goed mis moet zijn met het vruchtje, als het de weg naar de baarmoeder niet kon vinden. Daardoor is een kindje misschien heel veel pijn bespaard gebleven. Het is makkelijk praten, een jaar later met een baby op de buik.
Bij mij konden ze het vruchtje ook niet vinden. Pas toen mijn HCG gestegen bleek realiseerde ik me een gek gevoel. Toen kon ik zo aanwijzen waar het zat en op de echo hadden ze het toen ook direct gevonden.
Ik zou je gerust willen stellen, maar dat kan ik niet. Het valt niet mee, maar je gaat hier wel bovenop komen. Ik hoop voor je dat het meevalt, misschien toch een miskraam of een beter herstel dan het mijne. Je mag me PM-en als je er behoefte aan hebt.