07 Okt 2017 09:56 door Biechtje
Ik wil ook even iets kwijt. Ik wil het gewoon even van me af typen denk ik.
Mijjn man en ik willen heel graag een kindje. We zijn al zo'n twee jaar bezig en het is nog steeds niet gelukt. We zitten inmiddels ook al even in het medische circuit. We hebben allerlei onderzoeken gehad en daar komt niets uit, alles lijkt in orde. Bij alles wat ze onderzoeken zien de uitslagen er heel goed uit, alles is normaal, niets opvallends. Aan de ene kant heel fijn, aan de andere kant ook frustrerend. Want als er niets te vinden is, waarom lukt het dan niet? Nu mogen we het nog even een paar maanden zelf proberen, en anders gaan ze verder kijken. Mijn man probeert heel optimistisch te denken, waarschijnlijk hadden we gewoon pech, we hebben alle kansen. Maar ik vind het heel moeilijk positief te blijven, want er is in feite niet echt iets veranderd dus waarom zou het nu wel lukken? Ook ben ik niet piepjong meer, dus voor mijn gevoel nemen daardoor de kansen alleen maar af. Ik merk ook dat ik me er veel meer mee bezig houdt dan ik zou willen. In het begin kon ik het prima loslaten, inmiddels lukt dat niet meer. Mijn lichaam/cyclus reageert ook niet goed op spanning, dus daar wordt het niet beter van. Ik merk ook dat ik sinds een tijdje heel verdrietig word van verhalen rondom zwangerschap of aankondigingen, terwijl ik er eerst gewoon normaal mee om kon gaan, en dat ik zelfs ook jaloers word op mensen bij wie het wel lukt, en dat vind ik heel erg. Nou ja, ik weet ook niet echt wat ik met deze biecht wil. Maar als iemand misschien tips heeft over hoe je hier mee om moet gaan dan hoor ik die graag.