K. Sliep hier toen hij rond 6/7 maanden echt dramatisch. Hij heeft toen dsn nachtje bij mijn moeder geslapen en daar sliep hij de hele nacht door!

Niet horen geloof ik niet zo in. Ik denk juist dat opa en oma heel licht slapen omdat zij nu ineens de verantwoordig hebben over een baby. Waarschijnlijk heeft hij gewoon goed geslapen

T slaapt bij mijn schoonouders ook stukken beter dan thuis. Het is daar ook veel stiller.
Ook geloof ik echt dat ze niet van ieder piepje wakker worden zoals ik dat doe. Overigens wordt mijn man ook niet wakker daarvan. Zodra hij echt huilt wel natuurlijk.

Over dat verkouden zijn dat herken ik echt. Hier snurkt hij als een gek en heeft hij de hele dag een loopneus en dan was er daar niets aan de hand. Geeen idee hoe dat kan.

Salome hebben jullie de slaapkamerdeuren wel dicht? Omdat je wel vaker aangeeft van elk zuchtje en piepje wakker te worden. Als onze zoon zucht of piept is dat in onze slaapkamer echt niet te horen.

Hier een biechtje dat graag zwanger wil worden maar waarbij het lastig gaat momenteel.

Mijn man en ik hebben een kinderwens. Echter mijn man slikt al jaren medicatie met een vervelende bijwerking. Hij kan tijdens de seks niet klaarkomen. Voor de medicijnen lukte dit wel. Dit is voor ons beiden nooit echt een issue geweest, ons seksleven is prima en hij geniet net zo goed. Met een kinderwens is het toch wel erg lastig, daar is het toch echt wel voor nodig. Momenteel is hij bezig met het afbouwen van de medicatie, onder begeleiding van de huisarts. Dit gaat alleen wel flink wat maanden duren. Daarna weten we nog niet eens zeker of zijn 'bijwerking' weg is en hij wel elke keer zijn hoogtepunt kan halen. De huisarts stelde voor dat het ook mogelijk is om zwanger te worden door middel van zelfinseminatie. Mijn man kan, met enige moeite, namelijk wel zijn hoogtepunt halen als hij het zelf, alleen, doet. Heb me er enigszins over ingelezen en snap goed hoe zoiets in zijn werk gaat. Maar om het daadwerkelijk ook te doen is een tweede. Het lijkt me zo lastig. Hij doet zijn ding in een potje, even laten staan, opzuigen met een spuitje en dat vervolgens inbrengen bij mij. Dit alles gewoon thuis in de slaapkamer, waar we normaal gewoon fijn seks met elkaar hebben. Dat lijkt me al een beetje vreemd, maar het lijkt me ook nog eens vreemd om dit samen te doen.

Ik heb mijn man nog niet voorgesteld dat ik dat wel graag wil proberen. Ik hoop er vanavond over te kunnen praten. Ik vraag me nu eigenlijk af hoe jullie er in zo'n situatie mee om zouden gaan? Hoe zouden jullie zoiets aanpakken? Samen of allebei je 'ding' alleen? Zouden jullie überhaupt voor deze optie gaan?

Poeh wat een vervelende situatie biechtje. Ik zou hierover heel open het gesprek aangaan met je man. Je hebt op dit moment geen idee wanneer de medicatie afgebouwd zal zijn en ook niet wanneer de bijwerkingen stoppen. Als jullie echt een duidelijke kinderwens hebben op dit moment dan zou ik zeker voor de optie 'zelfinseminatie' gaan. Ik kan me wel voorstellen dat het voor je man best wel confronterend kan zijn dus ik zou heel voorzichtig het gesprek ingaan. Aangeven dat dit een mogelijkheid is en vragen hoe hij daar tegenaan kijkt.

De manier waarop ligt er helemaal aan wat jullie fijn vinden. Als hij het prettiger vindt om dat in z'n eentje te doen, want ik kan me voorstellen dat de druk te hoog is als jij erbij bent, dan zou ik dat vooral zo doen. Inseminatie zou je eventueel wel samen kunnen doen.

Ik vind het in ieder geval helemaal niet raar als je deze mogelijkheid zou benutten. Het komt eigenlijk een beetje overeen met een iui behandeling. Als je man er geen probleem van maakt dan zou ik er zeker voor gaan!

Succes vanavond met praten vanavond!

Even alleen dit stukje eruit gehaald. Mijn moeder biechtte na de laatste keer logeren op dat V 45 minuten had liggen jammeren en ze niet snapte waarom...totdat ze zag dat haar tutpopje nog in de tas zat. Die in bed 'gegooid' van een afstandje, zodat ze mijn moeder niet zag. V. pakt het knuffeltje, zucht nog een keer en valt in slaap. Het is maar goed dat ik dat niet wist, haha! Nu kan ik er wel om lachen hoor en ben ook blij dat ze niet alles ophemelt. Mijn schoonmoeder doet dat ook niet. Die zijn beide heel eerlijk in hoe het gegaan is. Ik denk dat ze het gewoon zegt tegen je zodat je trots kan zijn op beide. Op je zoon, omdat hij zo lekker slaapt daar en op je schoonmoeder dat ze het zo goed doet met O.

Over dat slapen: bij ons was het drama. Bij m'n moeder zelden tot nooit. Ze sliep daar echt uit en de slaapjes gingen ook helemaal perfect. Ik vond dat toen super erg en super frustrerend. Maar mijn moeder heeft daar niet over gelogen. Ze zei ook weleens ik hoop dat ik ook een keer kan zeggen nee ze heeft vandaag niet uitgeslapen of nee vandaag was drama ze wilde haar slaapje echt niet. Omdat ik zie dat jullie er zo mee worstelen maar ik kan er echt niks anders van maken dan dat ze goed slaapt hier, sorry meisje.

Raar he van die kinderen. Ik zou dus niet denken dat ze daarover liegt.

Ooh Carrie, wat doe je nou?

Ja joh gekkenhuis, had het al gezien! Ik weet ook niet wat er gebeurde, kortsluiting ofzo.

Ik denk ook niet dat ze liegt hoor, dat heb ik ook nergens gezegd. Ik denk alleen dat hij heus wel wakker wordt 's nachts maar ze 't gewoon niet heeft gehoord. Maar dat geeft niets, als hij echt huilt hoort ze 'm vast en dat is 't belangrijkste. Ik had alleen zo'n 'uhuh' moment ;)

Hm, dacht dat je wel liegen bedoelde door deze zin:

"Maar volgens haar sliep hij echt door. Eerlijk? Ik geloof het niet." En door je uhuh-moment.

Ik ben er natuurlijk niet bij maar denk echt niet dat ze hem niet hoort maar dat hij echt gewoon lekker door heeft geslapen. Kijk maar naar de andere reacties, ze slapen (vaak) daar gewoon ineens beter.

Nee daar bedoel ik mee dat ik denk dat ze 't niet door had. Maar misschien slaapt ie idd als een roosje daar.

Hier nu niet in elk geval

Eens met Olijfje wat betreft de zelfinseminatie. Er staat geen tijd voor wanneer de bijwerkingen weg zouden moeten zijn (en jullie dus weten of dat ook een bijwerking is), maar als je het omdraait: hoeveel tijd wíllen jullie het geven?

Ik zou heel openhartig zijn, ook al is het een beetje vervelend, misschien zelfs wel gênant om het erover te hebben. Verwacht niet gelijk antwoorden en reageer niet direct in negatieve zin als iets in zijn repliek joi niet aanstaat (ik zeg niet dat je zo bent of dat het zo zou lopen). Laat het bij elkaar bezinken en heb het er later nog eens over.

Ja dat is frustrerend als ze daar wel goed slapen en thuis niet.
Ik krijg ook altijd een "goedemorgen, ik ben net wakker" foto en dat is ook altijd tegen 7.30.
Als ik vraag of hij goed geslapen heeft is het altijd Ja.
Maar als ik doorvraag zegt ze ook wel dat ze hem een keer recht heeft moeten leggen of dat hij om 4.30 een half uur gekletst heeft. Maar ze vinden het niet erg dus benoemen het echt niet uit zichzelf.

Als je maar zeker weet dat hij niet gehuild heeft. En dat zal vast en zeker niet want dat hoor je echt wel.

Marin mijn zus woont nog thuis en die hoort echt iedere scheet maar mijn kinderen hoort ze nooit geluid maken. Ze gaat pas laat slapen en slaapt in de kamer er naast. Dus denk echt wel dat het iets is dat kinderen op een ander beter slapen.

Kan gebeuren hoor!

Biechtje met kinderwens, wat een lastige situatie en wat een geduld moeten jullie dan opbrengen. Ik heb geen idee wat ik in jullie situatie zou doen, maar ik denk wel dat ik de zelfinseminatie zou proberen, vooral omdat je dan geen medicijnen af hoeft te bouwen terwijl het dan mischien alsnog niet lukt. Misschien ook prettiger voor je man, hij zal de medicijnen waarschijnlijk niet voor niks nemen.
De schoonzus van een vriendin van mij heeft het ook zo gedaan en was, als ik mij niet vergis, direct de eerste keer zwanger (van een donor).

Eens met Chaos inderdaad. Het lijkt me een lastige situatie. Heb je er al over kunnen praten?

Zelf inseminatie lijkt me op zich geen hele verkeerde optie, omdat dit gewoon binnenshuis kan. Natuurlijk voelt het plastischer dan wanneer je gewoon met seks zwanger probeert te raken, maar het is wel gewoon thuis. Ik snap ook dat dat júist gek voelt, maar als je op deze manier ziekenhuisbezoekjes (die je misschien al genoeg hebt ivm datgene wat je vriend heeft?) kunt vermijden, is dat misschien ook wat waard natuurlijk. Het heeft misschien ook iets bijzonders om dat zo samen te kunnen doen. Hopelijk komen jullie samen tot een manier die voor jullie goed voelt, dat is het belangrijkste. En natuurlijk lukt het hopelijk!

Mijn vriend en ik zijn al een tijdje bezig voor een kindje en denken al wel eens na over namen. Nu hebben we een leuke jongensnaam gevonden, maar het probleem is dat deze min of meer rijmt op de tweede naam die we willen geven. Die naam staat al vast en geven we sowieso als we ooit een zoon zouden krijgen. Ik heb nu een iets langere variant bedacht als eerste naam, deze naam vinden we ook allebei mooi, en we zouden dan dus twee namen willen gegeven met een iets andere roepnaam, die is afgeleid van de eerste naam. Wat vinden jullie hiervan? Zijn er mensen die zelf een andere roepnaam hebben dan hun officiële namen of heb je een aparte roepnaam aan je kind gegeven? Ik ben wel benieuwd naar ervaringen.

Even een voorbeeld:
Boudewijn Jacob, roepnaam Bob. Dit zijn fictieve namen uiteraard, maar even ter illustratie.

Ja hoor ik vind best dat dat kan. Werd vroeger ook veel gedaan met Johannes en dan Jan of Han of Hans bijv. Alleen zal hij dan later moeten opletten met tickets boeken enzo.

Ik vind ook zeker dat het kan. Maar net als wat Marin zegt wel opletten met oa het boeken van tickets. Mijn roepnaam is namelijk mijn tweede naam in plaatst van mijn eerste en dat ging de eerste keer ook fout.

Mijn vriend heeft een andere roepnaam dan zijn officiële naam en ook zijn zus. Ze vinden het beide erg stom maar ja wat doe je er aan . Ook mijn moeder en haar zus hebben een andere roepnaam dan hun officiële naam. Wat Marin al ook al zei dit deden ze vroeger erg vaak.

Mijn vriend heeft het. Is inderdaad wel opletten met officiele dingen en vliegtickets en zo, want je vergeet het heel gemakkelijk.

Ik vind dat zelf niets. Dan heb je dus officieel een andere naam dan dat je in werkelijkheid wordt genoemd. Alleen maar omdat zo'n officiële naam mooier staat op papier. Het is ook nog eens erg onhandig, want op vliegtickets, diploma's etc. staat dan wel weer je officiële naam. Ik begrijp de meerwaarde nooit zo goed van deze constructie. Dus nee, mijn keuze zou het niet zijn.