Oeh, ik denk dat het wel goed komt. Alleen misschien niet op de manier zoals jij het zou willen. Je mag er van alles van vinden, je hebt er alleen niks over te zeggen. Ik zou dat echt proberen los te laten. Wat komt dat komt, is niet in jou handen. Denk ook niet dat je kind er per definitie minder van word, er zijn tegenwoordig zoveel kinderen die zo opgroeien.

Het leeftijdsverschil lijkt me geen probleem. Mijn stiefdochter was 8 toen onze dochter geboren werd. Best een groot verschil dus, maar ze vinden elkaar helemaal geweldig!

Wees eens eerlijk naar jezelf: Denk je dat dit pijnlijk voor je dochter wordt of voor jou? Dat laatste kan ik me heel goed voorstellen hoor, dat lijkt me ook ontzettend moeilijk om te accepteren dat je ex verder gaat en misschien nu keuzes maakt die hij met jou niet wilde aangaan. Je kunt daarvan vinden wat je wilt, maar uiteindelijk is het zijn keuze, hoe confronterend dat voor jou ook is. Het leeftijdsverschil met je dochter lijkt me hierbij irrelevant en als ik jouw berichtje zo lees, denk ik dat het voor jou hoe dan ook moeilijk zal zijn, ongeacht of er een klein of groot leeftijdsverschil zal zijn. Ik denk dat jouw gevoel er zeker mag zijn, maar dat je dit wel voor jezelf moet verwerken en moet opletten dat je het niet op je dochter gaat projecteren. En zij mag ook het hare ervan vinden. Misschien vind ze het tegen die tijd wel moeilijk maar misschien ook leuk. Hopelijk is er voor beide emoties ruimte voor haar.

Mijn (half)zusje en ik schelen 20 jaar en hoewel dat een totaal andere band geeft dan de band die ik heb met m'n zus met wie ik drie jaar scheel, hebben we zeker een bijzondere band.

Over trouwen denk ik nu heel anders dan 5/8/10 jaar geleden, ik snap dat mensen daarin van mening kunnen veranderen. Maar snap ook wel dat dat jou erg steekt.
Ik vind het bij halfbroertjes- en zusjes altijd zo sneu klinken dat de ene wel fulltime bij een ouder opgroeit, en de ander niet. Maar dit geldt tegenwoordig voor best veel kinderen en dat gaat lang niet altijd fout toch? En in die zin denk ik dat het lastiger is als halfbroertjes-zusjes weinig schelen en van jongs af aan samen opgroeien. Dat jullie kind wat ouder is, lijkt me eerder een voordeel, zeker geen nadeel.

Bedankt voor de reacties mijn grootste angst is gewoon dat mijn dochter zich gepasseerd voelt als bijvoorbeeld alle aandacht uit gaat naar de baby terwijl dat zij jaren lang alle aandacht van ons beide heeft gehad. Ik moet me er gewoon overheen zetten! (Mocht er iemand dit hebben meegemaakt ervaringen lees ik graag)

ik snap je gevoel wel.
Ik ben echter de “nieuwe” vriendin van mijn vriend.
Hij heeft met zijn ex 2 kinderen (5 en bijna 8), de kinderen vinden het helemaal geweldig dat ze een broertje of zusje krijgen. Ze zeuren er eigenlijk al een hele tijd om.
Waarom vind je je dochter te oud voor wen broertje of zusje? Of is het meer het gevoel “met mij wilde je er maar 1, en met haar wil je misschien wel je 2e”?
Mijn vriend wilde ook 2 kinderen en geen 3e. Hij vond dat hij compleet was.
Echter gunde hij mij ook een kindje van ons samen. En vanaf het moment dat we samen besloten te hebben voor een kindje te gaan voelt het vanuit hem ook helemaal goed om toch een 3e kindje te krijgen.
Ook trouwen is iets wat ik heel graag wil, wat hij absoluut niet wilde / wil. Maar ik wil sowieso geregistreerd partnerschap nu. Met zijn ex was hij niet getrouwd en geen geregistreerd partnerschap.

Ik ben echt wel “bang” voor haar reactie geweest, mede doordat zij mij niet wil zien.
Maar ze reageert er echt heel fijn op. Het zal ongetwijfeld steken en pijn doen, dat snap ik ook echt helemaal.

Oeps ik zie nu dat er nog een pagina met reacties is

Kleine aanvulling:
Hoe is het contact nu met je dochter en haar vader en zijn partner?
Hier horen de kinderen er echt helemaal bij. Dit kindje zal er straks bijna altijd zijn en de kinderen van vriend pendelen heen en weer tussen 2 huizen. Maar ook als er een kindje is straks zijn ze altijd welkom en zal er niks veranderen.
Ik snap best dat je daar als moeder bang voor bent, voor je dochter maar ook je eigen gevoel daarbij.
Het is ook niet niks allemaal.

Ik snap je gevoel daarin ook wel Biechtje. Het is voor mij reden genoeg niet met mijn vriend nog een kind te willen. Het lijkt me voor mijn kinderen zo raar dat ze me maar de helft van de week zien, terwijl zo’n nieuw kindje altijd blijft.
Je kunt er alleen zo weinig aan doen. Het is zijn keuze, niet die van jou.

Leuk dat ze zo enthousiast zijn Radler!

Die keuze snap ik ook heel goed popcorn.
Dat is ook waar vriend en ik veel gesprekken over gehad hebben samen.
Ik wilde en kon alleen niet m’n kinderwens opzij zette, hoe veel ik ook van mijn vriend hou.
Als vriend echt geen kindje samen had gewild had ik misschien gekozen voor einde relatie.

Ja ze zijn nu echt heel enthousiast.
Ze zeuren echt al ruim een jaar om een baby. Oke Oke ze willen er graag 11 haha

Dat heb ik dus ook. Terug te komen op de andere reacties onze dochter is elk weekend bij haar vader. Met zijn partner heb ik niet veel maar heb ook zeker niks tegen haar ze zorgt ontzettend goed voor mijn dochter en doet echt haar best.

@Radler het is wel fijn om te lezen dat het bij jou zo goed gaat dat stelt mij ook zeker gerust. Mochten ze in de toekomst wel een kleine krijgen dan is dit een fijn voorbeeld van een goed verhaal/afloop. En natuurlijk een hele fijne zwangerschap zonder al te veel kwaaltjes!

En overigens over het stuk te oud....ik heb zelf een groot leeftijdsverschil met mijn zusje (nakomertje) die band met haar is anders dan met mijn andere broer en zus we leefden in onze belevingswereld ook echt langs elkaar heen.

Als je wil testen met ochtend urine en je wordt heel vroeg wakker. Bijv om 5 uur. Ga je dan daarmee testen?

Ja dat is wel verstandig dan.

Ja evt in bekertje plassen en 's ochtends pas testen? Weet niet of dat slecht is voor 't plas hoor maar dat zou kunnen.

Ja, dat hebben wij tot nu toe altijd gedaan. Weet je direct waar je aan toe bent, want waarschijnlijk ben je daarom zo vroeg wakker of heeft dat een andere reden?

Laat maar, ik zie dat je het gisteravond al hebt geplaatst.

Een aantal dagen geleden heb ik positief getest. Het was wel een tuurstreepje. Nu ben ik elke dag aan het testen om te kijken of het streepje duidelijker wordt maar hij blijft vaag. Niet vager dan 5 dagen geleden maar het neemt ook niet toe.

Iemand hier ervaring mee?

Dan zou ik een clear blue halen die aangeeft hoe lang je zwanger bent, kijken wat die zegt.

Een niet erg bemoedigende ervaring, maar bij mij betekende dat dat ik gewoon ongesteld werd een paar dagen te laat, en dus een vroege miskraam had. Ben je al over tijd?

De moeder van iemand uit de klas van mijn kind heeft geld bij mij geleend, namelijk € 130,-. Dat lenen ging met een smoesje dat haar vader geld aan haar had overgemaakt voor de afspraak die ze had staan bij een psycholoog maar vanaf een andere bank en het stond nog niet op haar rekening. Zou er de volgende dag wel op staan en dan zou ik het terug krijgen. Inmiddels zijn we een paar maanden verder, zegt ze steeds het over te maken maar doet het niet. Ik heb dus nu een incassobureau benaderd en die willen het overnemen.

Zouden jullie dit direct doen of zouden jullie eerst nog aangeven dat ze bijv. nog 5 dagen heeft voor het incassobureau het overneemt. En wanneer je het direct zou doen, laat je haar dat weten of laat je haar verrassen met de post?

Nou, ik zou zeker eerst nog even het gesprek aan gaan, dan nog per telefoon/app/sms een ultimatum geven, en ook uitleggen wat je van plan bent, en dán pas echt stappen ondernemen met een incasso. Kost dat niet meer dan het oplevert ook?

Ik neem aan dat je elkaar regelmatig tegenkomt?
Ik zou aangeven dat ze nog 5 dagen heeft. En dat als je het dan nog niet hebt dat je een incassobureau inschakelt.
Zodat ze het dus wel weet. Vervelende situatie hoor.

Dit inderdaad.

Als je het haar al meermalen hebt gevraagd zou ik haar zelf een formele brief sturen waarin je haar een termijn geeft om te betalen, bij gebreke waarvan je een incassobureau zult inschakelen.

Mocht je wel een incassobureau inschakelen dan kun je de kosten daarvan eventueel ook op haar verhalen.

Nee, ik zie haar niet. Haar kind gaat zelf naar school of ze ontwijkt me. Ik heb haar meerdere keren benaderd en ze geeft steeds aan het over te maken. Helemaal ontschoten en andere onzin.
Zij werken met een no cure no pay en in principe zijn de 40 euro incassokosten voor haar, die komen boven op doe € 130,- alleen als ze het alsnog rechtstreeks naar mij gaat overmaken kost het mij € 40,- maar dat vind ik niet erg. Het gaat me ook niet eens zo om het geld, maar om te laten zien dat ik het er niet zomaar bij laat zitten. Het is de mentaliteit die me tegen staat en wil daar niet mijn schouders bij ophalen en het maar laten zitten.

En een betaalverzoek via whatsapp?

Ik zou echt face to face met haar overleggen waarom ze het niet betaald. 130 euro vind ik nogal wat.

Ik zou het ook nog een keer vragen en zeggen dat je er van baalt dat het zo moet lopen. Dat het niet netjes is dat je hier steeds naar moet vragne. Als ze niet betaalt incassobureau inschakelen en daar zou ik haar ook gewoon over inlichten.