23 Apr 2017 09:32 door Biechtje
Nee, hij snapt dat het met overvalt en verwachtte zeker niet dat ik hem juichend om de hals zou vliegen. Hij is lekker nuchter en down to earth dus als ik zou beslissen dat ik het toch niet meer zou willen dan zou hij daar ook prima mee kunnen leven. We zijn er allebei ook wel zeker van de we geen medische molen zouden willen, mocht het niet lukken.
Hij heeft al een paar keer gezegd dat ik gewoon de tijd moet nemen om er over na te denken en dat hij echt niet binnen een paar dagen een antwoord verwacht.
Ik probeer voor mezelf te ontdekken of ik al deze gevoelens ook zou hebben gehad wanneer mijn stiefzoon er niet geweest was. In de zin van dat we dan van één naar twee kindjes zouden gaan in plaats van twee naar drie. Want ook bij van één naar twee kindjes heb je overdag weinig tijd om bij te komen na een gebroken nacht, etc.
Grote voordeel vind ik wel dat mijn bonuskind tegen die tijd bijna een tiener is en dus al heel zelfstandig. De (nu) jongste zal tegen die tijd waarschijnlijk ook zindelijk zijn en al naar de peuter gaan. Het is gewoon zo'n gek idee, drie kinderen. Heb altijd twee in mijn hoofd gehad als ideaalplaatje, maar dan wel twee van mezelf. De hele maatschappij lijkt ook zo ingericht te zijn op twee kinderen.